Fietsen: rondje De Ronde Venen

De Ronde Venen: de naam klinkt ietwat tegenstrijdig in de oren. Het is alsof je het hebt over zwarte sneeuw of een kaarsrechte bocht. Bij een fietstocht op een locatie waar ooit turf is gestoken, denk je immers al gauw – althans, wij – aan vooral de typische, langgerekte polders van het Groene Hart, goed voor sloten, strakke graslanden, lange wegen en dijken. Maar niet zozeer aan ronde landschappelijke elementen. Als we de kaart er in startplaats Uithoorn bij nemen, snappen we waarom dit De Ronde Venen is: rondom het gebied, getekend door turfwinning en inpoldering, liggen veenrivieren als de Amstel, Winkel, Kromme Mijdrecht en Aa. Deze vormen, uitgezonderd ter hoogte van Mijdrecht en Vinkeveen, een haast gesloten cirkel. De route gaat grotendeels langs de riviertjes. Plompenblad Rijdend langs de Amstel zien we een fuut, broedend op het plompenblad. Verscholen tussen de groene graskragen hebben rietvogels als de kleine karekiet en rietzanger het hoogste woord. Ter hoogte van fietsknooppunt 29 steken we voor zeventig cent de Amstel over en verstoren we met de veerpont zelf voor even de rust op het water. Verderop maken we kennis met de volgende riviertjes: eerst met de Oude Waver – na de ophaalbrug bereiken we natuurgebied Botshol – gevolgd door de Waver. Heel in de verte zien we de skyline van Amsterdam. We slaan af naar rechts en volgen een riviertje waarvan we het bestaan niet kenden maar waarvan de naam, helaas, maar al te bekend is: Holendrecht. Vaker dan ons lief is komt het gelijknamige knooppunt op de filemelding voorbij. Trekpontje Via onder meer een trekpontje, de drukte van Abcoude en rivier de Gein en zijn fraaie landschap komen we uit ter hoogte van knooppunt 26, dicht bij Fort Nigtevecht. Het valt direct op dat we na de afslag naar rechts voor het eerst níet meanderen. Parallel aan het liniaalrecht getrokken Amsterdam-Rijnkanaal fietsen we zuidwaarts. De wegen zijn vanaf hier sowieso wat rechter en daarmee eentoniger. Ook als we Baambrugge voorbij zijn en onder de A2 door zijn gedoken. Hoe dichter we Vinkeveen naderen, hoe waterrijker de route weer wordt. Ditmaal geen kleine riviertjes, maar plassen, de Vinkeveense Plassen om precies te zijn. De plek is ideaal om de benen te strekken. En vooral om te genieten van het rijke watersportleven. Net voorbij Vinkeveen stappen we af bij een restaurant en bestellen we, toepasselijk, een pistolet veensteker, belegd met varkenshaaspuntjes. Via de groene omgeving van Waverveen fietsen we richting knooppunt 31, in Uithoorn. Vanaf hier is de Amstel het kompas dat ons snel terug begeleidt naar de opstapplaats. Op een bankje langs de rivier ploffen we neer. Kleine bootjes trekken voorbij, zonlicht weerkaatst in het diepblauwe water, kinderen trappen tegen een bal in de grasstrook. Deze ronde is volmaakt. Cultuur en natuur De route in De Ronde Venen is historisch gezien interessant. Enerzijds omdat het ontginningslandschap onderweg perfect laat zich hoe cultuur en natuur hand in hand kunnen gaan. Anderzijds omdat je tijdens de tocht kennis maakt met de Stelling van Amsterdam. Eind negentiende en begin twintigste eeuw was dit een belangrijk project van het toenmalige Ministerie van Oorlog. Ze bouwde een verdedigingslinie met sluizen, forten en batterijen, bedoeld ter bescherming van Amsterdam. Als de vijand te dicht zou naderen, kon vrijwel het hele gebied in De Ronde Venen onder water worden gezet. Dit om de vijand tot stoppen te dwingen. Tip: stap ter hoogte van knooppunt 51 af bij Fort bij Uithoorn (in de volksmond Fort Amstelhoek). Dit bouwwerk is nog in oorspronkelijke staat.