‘Afstraffing collega liep verkeerd af’

„Wij wilden onze collega die telkens onze ideeën stal, voor paal zetten. Maar wij werden zelf de dupe van onze poging om haar af te straffen.” „Al jaren vormden wij een hecht team. We stippelden strategieën voor klanten uit, wat altijd in harmonie verliep. Zowel bij succesvolle als minder geslaagde projecten namen we gezamenlijk de verantwoordelijkheid. Ik had het erg naar mijn zin. Na de pensionering van een teamlid werd Rebecca aangenomen. Wij wisten meteen waarom: ze was beeldschoon. Tijdens de allereerste brainstorm met haar erbij zat iedereen, zoals we dat steevast deden, met aantekeningen klaar om ideeën te kunnen spuien. Rebecca was op de hoogte gesteld, maar het viel op dat ze geen notities had gemaakt. „Even kijken hoe het hier gaat, hoor”, verontschuldigde zij zich. Wij hadden er een handje van om tijdens de lunch of zelfs in de koffiehoek op zulke brainstorms voort te borduren. Soms ontstonden zo de beste plannen. Rebecca stond erbij en keek ernaar. Amper drie maanden na haar komst was er een eerste incident. Rebecca was naar onze chef gegaan met een ’briljant plan’, zoals hij zei. Thomas ontplofte: „Dat idee heeft ze van mij!” Rebecca speelde de vermoorde onschuld en beweerde dat zij er zelf op was gekomen. Er volgden meer van zulke akkefietjes. Rebecca was helemaal niet creatief, ze maakte goede sier met andermans brainwaves. Onze chef geloofde er echter niets van. Wel werd afgesproken dat niemand meer afzonderlijk projecten met hem zou bespreken, maar dat op de eindpresentatie zou worden gewacht. Maar tot onze ergernis nam Rebecca dan vaak het woord, alsof alles uit haar koker kwam. De mannen in ons team die onder de indruk van haar uiterlijk waren geweest, daagden Rebecca nu uit. Wij vrouwen durfden de confrontatie niet aan en klaagden voornamelijk onderling. Tijdens lunches wilde niemand het meer over het werk hebben, uit angst dat onze nieuwe collega met bedenksels aan de haal zou gaan. Nu werd alleen gesproken over het weer, over vakanties, televisie. De sfeer was bedrukt. Rebecca gaf geen krimp. Dit had ze vast vaker gedaan. Collega Daan was er klaar mee: „Dit pik ik niet! We gaan haar wegwerken.” Ik had er meteen geen goed gevoel over. Dit was wel haar baan, maar ja, zij speelde het ook niet eerlijk. Voor een prestigieuze klant moesten we met een plan van aanpak komen. Daan en Thomas voerden Rebecca met nep-informatie. Tijdens een brainstorm bleek dat bijna het hele team vrolijk in het complot zat. Ik zei niet veel. Het was tenenkrommend dat dit nodig was. Hier gaan we spijt van krijgen, dacht ik. Gewoonlijk was alleen onze chef aanwezig bij de eindpresentatie, maar tot mijn schrik was de klant uitgenodigd. Rebecca begon te praten en al na drie zinnen was duidelijk dat zij geen flauw benul had waarover ze sprak. Onze chef onderbrak haar terwijl de klant stomverbaasd toekeek. Het was doodstil, al probeerden sommige teamleden hun gegniffel te onderdrukken. Wij raakten het account kwijt. Onze chef was witheet. De aap kwam uit de mouw en we kregen een officiële waarschuwing. Het complot had als een boemerang gewerkt. Een voor een vertrok ons bevlogen team naar elders. Rebecca ontsprong de dans. Zij kreeg zelfs promotie en ze hield het nog best lang uit op die afdeling voordat zij door de mand viel. Schrale troost.” In deze rubriek vertellen lezers waarvan ze spijt hebben. Wilt u ook (anoniem) kwijt wat u anders zou hebben gedaan? Mail uw verhaal, 575 woorden, naar vrij@telegraaf.nl.

‘Afstraffing collega liep verkeerd af’

HET BESTE VAN DE TELEGRAAF

Geen sneeuw? Dan maken we sneeuw!

Een keer iets anders dan de klassieke skivakantie? Vercors is de ideale bestemming

Binnenkijken in een huis dat vooral niet te braaf mocht zijn

Bij Locals in Arnhem bedoelen ze het goed, maar de uitvoering kan beter