In de havens van Antibes, Cannes en Saint-Tropez is het zien en gezien worden. Met name Monaco is het mekka van de superjachten, luxe jachten langer dan 24 meter. Beroemdheden als Elton John varen hier met een Riva, net als voetballend enfant terrible Mario Balotelli. Laatstgenoemde is echter geen eigenaar, maar huurder van het enorme Italiaanse jacht. „Hij zoekt de privacy van een jacht om aan de telelenzen van de paparazzi te ontsnappen”, weet een lokale superjachtverhuurder. „Vooral als hij een vriendinnetje meeneemt.”

„Jonge, gefortuneerde mensen huren meestal een jacht omdat ze niet al het gedoe van het eigenaarschap willen. Als mensen een superjacht kopen, betekent dat vaak een lang traject waarin alle details uitentreuren worden besproken voordat een handtekening wordt gezet. Degenen die hun geld snel hebben verdiend, kopen soms in een opwelling een miljoenenjacht.”

Voor deze groep ’nieuwe rijken’ liggen tijdens het Cannes Yachting Festival ruim 600 boten afgemeerd. Superrijken zoeken hier een nieuw jacht uit. Favoriet zijn de boten tussen 24 en 50 meter. Italianen domineren deze Champions League van de watersport met merken als San Lorenzo, Riva, Feretti en Benetti. Deze werven bouwen jaarlijks tientallen jachten van tussen 7 en 30 miljoen euro. Wat drijft mensen om deze varende, geldverslindende vijfsterrenhotels aan te schaffen?

Mooiste geschenk

„Een superjacht is het mooiste geschenk dat een geslaagde zakenman zichzelf kan geven”, aldus Matty Zadnikar, een Vlaamse ondernemer die zich van mijnwerker tot multimiljonair opwerkte. Toen hij zijn veiligheidsbedrijf met 800 werknemers verkocht, lonkte een toekomst van louter relaxen en genieten. Maar zo zit deze zoon van een Sloveense kompel niet in elkaar.

„De levenscyclus van superjachtbezit duurt eigenlijk vijf jaar. Het eerste jaar is alles prachtig en wil iedereen mee. Het tweede jaar wordt dat al minder en in het derde jaar gaan alle rekeningen voor onderhoud, brandstof, verzekering en dergelijke irriteren. Want als je een boot koopt, vertelt niemand dat je jaarlijks tot tien procent van de aankoopprijs aan vaste lasten kwijt bent. Daarom besluiten veel eigenaren de boot in het vierde jaar als charter aan te bieden. Dat betekent meestal dat ze zelf in het hoogseizoen niet kunnen varen en bovendien vaak een uitgeleefde boot terugkrijgen. Daarom wordt het jacht het vijfde jaar stilletjes te koop aangeboden. We hebben er geen tijd meer voor, is dan het excuus.”

Zadnikar stort met Vlaamse tongval een waterval van superjachtverhalen over je heen. Hij raakt niet uitgepraat over de schoonheid van het varen. „Ik kocht een prachtige Benetti van dertig meter. Als ik met mijn familie in een mooie baai aan dek ontbijt, ervaar ik het ultieme geluk.”

„In Amerika ontdekte ik een moderne manier van co-eigenaarschap. Als je een boot met een beperkt aantal anderen deelt, ben je mede-eigenaar, maar deel je de kosten. Een kwestie van goede, heldere afspraken maken. Een vaarseizoen duurt 28 weken, waarvan acht weken hoogseizoen. Wij delen jachten van 10 tot 20 miljoen met maximaal vier eigenaren zodat iedereen de boot twee hoogseizoenweken en vijf andere weken kan gebruiken. Mensen benutten een boot niet vaker dan zeven weken en ze besparen wel 75 procent op aanschaf- en onderhoudskosten. Niet iedereen is er geschikt voor, maar het SeaNet-concept waaraan ik deelneem, slaat aan.”

„Bij elke wissel worden de persoonlijke spullen van de mede-eigenaar aan boord gebracht zodat het direct als je eigen jacht aanvoelt. Iedereen raakt gemakkelijk vertrouwd met de vaste superjachtbemanning, maar niemand heeft er zorgen over.”

Zadnikar oogt tevreden. „Niet bezit maakt je rijk. Gezondheid en familie, maar ook het besef dat je het goed hebt, verschaft je echte rijkdom. Mijn jeugdvrienden uit de mijnen zijn nog altijd mijn vrienden. Delen is zoveel leuker dan alleen hebben.”