Van de ene op de andere dag was ik weduwnaar. Op haar werk kreeg mijn echtgenote een zware hartaanval en nog diezelfde avond overleed ze in het ziekenhuis. Een ogenschijnlijk gezonde vrouw in de bloei van haar leven! Ik wist niet wat me overkwam.

Mijn prioriteit was om zo goed mogelijk voor onze dochter Anniek te zorgen. Ik nam onbetaald verlof en regelde oppas en hulp in de huishouding. Familie en vrienden waren lief en behulpzaam.

Na een tijd ging ik weer aan het werk, maar kon me totaal niet concentreren. Ik dacht de hele dag aan Anniek: hoe verwerkte zij haar moeders verlies, hoe ging het op school, waren de andere kinderen aardig tegen haar of pestten ze haar juist? Ik vond dat ik er niet genoeg voor haar was.

Daarom nam ik ontslag en werd zzp’er. Zo kon ik thuiswerken en mijn eigen tijd indelen. In de IT is altijd voldoende werk en ik hield me onder meer bezig met webdesign. Het duurde niet eens zolang voordat ik een fijne klantenkring had opgebouwd.

Op die manier kon ik er veel vaker voor Anniek zijn en ik merkte dat dat haar goed deed. Na een dipje op school, wat logisch was, kreeg ze ook weer prima beoordelingen. Er waren verder geen noemenswaardige problemen. Een hele opluchting.

Ik maakte er een gewoonte van om Anniek naar school te brengen en haar weer op te halen. Een enkele keer kwam ik een andere vader tegen, maar ik zag meestal moeders op het schoolplein. Sommigen meden mij, want een weduwnaar vonden ze maar eng. Alsof je een besmettelijke ziekte hebt.

Andere moeders zochten me juist op. Ze informeerden hoe het me ging, of ik hulp nodig had. Hanneke die gescheiden was, sprak me aan en bracht af en toe een schaal pasta langs: „Hoef je niet te koken.” In een ander leven zou ik haar waarschijnlijk niet eens zien staan, maar ik voelde me eenzaam. We kregen wat samen.

Na een tijd merkte ik dat ook andere dames speciale belangstelling voor me hadden. Ik mag dan niet moeders mooiste zijn, maar ik ben best charmant. En min of meer vrijgezel, al duurde het heel lang voordat ik mijn trouwring afdeed.

Ik liet het me allemaal aanleunen. Ik ging zelfs in op de avances van een van de getrouwde moeders. Dat was natuurlijk niet netjes, maar ik was enigszins losgeslagen. Op een gegeven moment scharrelde ik met drie dames, waarover op het schoolplein werd gefluisterd.

In het nieuwe schooljaar kreeg Anniek een nieuwe juf. Ik keek in Gea’s mooie ogen en kreeg het meteen warm. Ik gebruikte mijn dochter als smoesje om contact met Gea te krijgen en te houden. Ging het wel goed in de klas? Ik vertelde over onze thuissituatie en deed een beetje zielig.

Gea en ik gingen een paar keer uit eten en we bleken veel gemeen te hebben. Er zat beslist méér in dan alleen vrijblijvende seks. Ik voelde me erg bij haar op mijn gemak en besloot niet aan te dringen, maar de relatie langzaam op te bouwen.

Dat was natuurlijk het uitgelezen moment geweest om al mijn minnaressen aan de kant te zetten. Maar ik liet het gewoon zo. Daar heb ik veel spijt van.

Voordat mijn relatie met Gea goed en wel was begonnen, was-ie alweer voorbij. Zij had de verhalen gehoord en moest niets hebben van een man met mijn reputatie. Tja, mijn eigen schuld. Ik denk nog regelmatig aan Gea. Het had zo mooi kunnen zijn.

In deze rubriek vertellen lezers waarvan ze spijt hebben. Wilt u ook (anoniem) kwijt wat u anders zou hebben gedaan? Mail uw verhaal, 575 woorden, naar vrij@telegraaf.nl.