De wondere wereld van ‘kattengekken’

June die wat dromerig voor zich uitstaart: ruim 3000 likes. Een filmpje van June die in de tuin met een rode buurtkat ravot: meer dan 68.000 keer bekeken. Ook de foto met haar baasje Nancy Troquet-Eering valt in de smaak. Bijna 4000 Instagrammers geven aan het plaatje leuk te vinden en de hartjes in de reacties onder de foto zeggen genoeg. Poes June, een zesjarige kruising tussen een Maine Coon en een Siberische kat, heeft 133.000 volgers in de hele wereld, maar de meesten komen uit de Verenigde Staten. Het account @junethekitty bestaat sinds zij een kitten was. Haar baasje houdt deze actief bij. „Een uit de hand gelopen hobby”, zegt Nancy Troquet uit Purmerend. „Ik ben gek op fotograferen én op katten, maar ik wilde mijn vrienden en familie niet met al die kattenfoto’s lastigvallen. Toen ben ik maar een apart account begonnen.” June’s profiel had binnen vier maanden al zo’n 7000 volgers en daarna ging het hard. Troquet: „Instagram lichtte het account uit onder de noemer ’weeklyfluff’ en voordat ik het wist, zaten we op 30.000 volgers. Sindsdien pak ik het iets serieuzer op. Voorheen maakte ik foto’s met mijn telefoon, nu met een echte camera.” Sinds een jaar verdient Nancy Troquet geld met het account. Bedrijven sturen producten in ruil voor een foto van June met de spullen. Met een producent van dierenvoer heeft ze een deal gesloten. Voorzichtig: „Voor een foto van June met een zak brokjes vraag ik bijvoorbeeld 200 euro. Dat is weinig vergeleken bij andere accounts: die vragen makkelijk 100 euro meer. Dat durf ik nog niet.” June heeft zo al het nodige gekregen: een hypermoderne kattenbak die zichzelf reinigt en heel wat speeltjes. De poes beschikt over een eigen kattenkamer: een groot speelparadijs waar ze zich geen moment hoeft te vervelen. Likes Fijn, al die likes, het geld en al die producten, maar nóg leuker vindt Troquet die met katten is opgegroeid, het contact dat ze met andere liefhebbers heeft. „Zij houden net als ik van de dieren en worden ook heel blij van kattenplaatjes.” Nancy Troquet heeft veel contact met haar volgers. Dit jaar kreeg ze zelfs bezoek van een meisje uit Wit-Rusland dat door Europa reisde. „Ze was in Nederland en vroeg of ze bij me mocht langskomen om June te zien en te aaien. Dat mocht wel.” Ook heeft de Purmerendse twee Amerikaanse dames over de vloer gehad die June wilden ontmoeten. Andersom is Troquet tijdens een familievakantie door Amerika en Canada bij katten die ze via Instagram kent, op bezoek geweest. „Dan stuur ik de eigenaren een berichtje: ’Joh, ik ben in de buurt. Mag ik je kat zien’?” Troquet heeft dankzij Instagram vriendschappen gesloten met andere kattenfans in Nederland. Een paar keer per jaar komt die vriendengroep samen. „Dan gaan we bijvoorbeeld naar een kattencafé. Leuk hoor: dan eet en drink je wat en klets je over katten terwijl je met ze speelt of knuffelt.” Nederland telt zo’n tien kattencafés, een fenomeen dat is overgewaaid uit Japan. Lenny Popelier is de eigenaresse van Kopjes, het eerste dergelijke café van Nederland in Amsterdam. „Een soort huiskamer waar katten wonen en waar mensen ze kunnen aaien en wat eten of drinken”, zo legt Popelier het uit. Overal waar je kijkt, liggen speeltjes of zijn plekjes gecreëerd waar de dieren zich kunnen terugtrekken. Aan de muur hangen speel- en klimtoestellen. Hier wonen in totaal zeven katten, allemaal uit het asiel. Maan sjokt wat rond, terwijl haar zoon Dilla lief op de vensterbank ligt te tukken. Eleonore heeft de tafel als rustplek uitgekozen en haar zusje Tiny vermaakt zich in een grote doos. Op het kleed treffen we Midori en op een hoog plankje in het café heeft Bisou zich teruggetrokken. We zien alleen het puntje van haar staart. Teddy, de nieuwste bewoner van het kattencafé, bekijkt zijn soortgenoten rustig vanaf een afstandje. Volgens Popelier zijn de katten gelukkig en hebben ze het goed. „Ze worden met zorg uitgekozen”, zegt ze. „Alle dieren die hierheen komen, moeten zonder buitenruimte kunnen. Ook moeten ze sociaal naar mensen en andere katten zijn.” Lenny Popelier kwam zo’n zes jaar geleden op het idee om een café te beginnen toen ze er een in Tokio bezocht. Via crowdfunding opende ze vier jaar geleden en sindsdien is het een groot succes. „Het welzijn van de dieren staat voorop”, benadrukt zij. „Zo hebben we strenge huisregels: de mensen mogen de dieren niet optillen of wakker maken. Bovendien komen de gasten in plukjes: ze reserveren een plekje voor twee uur en per ronde laten we maximaal achttien mensen binnen zodat het niet te druk wordt.” Tatoeage Op haar arm prijkt een tatoeage van een kat. „Als symbool voor mijn liefde voor de dieren. Ik ben opgegroeid met katten, Basje en Bollie, en heb ze altijd al leuk gevonden. Maar voorheen was ik niet zo hysterisch als nu”, lacht de Amsterdamse. Popelier wordt zo blij van de dieren dat ze het omschrijft als een soort verliefdheid. Wat precies die aantrekkingskracht is? Ze weet het zelf ook niet zo goed. „Ze zien er zo schattig uit en zijn ook zo zacht! Zodra ik er een zie, krijg ik een verliefd gevoel.” Ook Elles Nijssen is gek op dieren. „Maar op katten net iets meer”, klinkt het. „Niet alleen omdat ze supermooi zijn, maar ook omdat zij zo lekker hun eigen gang gaan.” Zij verdiept zich al een jaar of dertien in het gedrag van de dieren. Als kattengedragsdeskundige wordt haar hulp ingeroepen door katteneigenaren die een gedragsprobleem bij hun huisdier opmerken. Nijssens uiteindelijke doel is ervoor te zorgen dat de kat zich (weer) goed voelt en om de eigenaren meer inzicht over het welzijn te geven. Wij boeken bij Elles Nijssen een consult van een uur voor onze kater Sjef omdat hij niet goed alleen kan zijn. Gewapend met een rugzak met daarin vogelveren en een voerpuzzel komt Nijssen ons appartement binnen. Nieuwsgierig als de kater is, komt hij direct enthousiast op haar afgelopen. Strijkt met zijn kop langs haar benen, snuffelt aan haar tas en kijkt haar met grote ogen aan. Subtiel wendt de kattengedragsdeskundige haar hoofd af. Bedreigen „Een kat die jou aankijkt, kun je maar beter niet in de ogen kijken”, stelt zij. „Katten doen dat bij elkaar ook niet. Tenzij ze elkaar willen bedreigen.” De expert is al een paar minuten binnen, maar een aai heeft die lieve Sjef van haar nog niet gekregen. Gaat ook niet gebeuren, want: „Dat vinden katten vaak helemáál niet fijn.” Hè, wat? „Niet dat je katten nooit mag aaien, maar in de regel houden ze er minder van om te worden aangehaald dan mensen van katten aaien houden”, verklaart Nijssen. „Wij mensen hebben vreemde geuren bij ons. Stel je voor dat het dier net zijn vacht heeft gewassen en jij dan plots met je handen de boel in de war schopt!” Volgens Elles Nijssen die zelf de twee katten Noes en Tochka heeft, houden mensen zeker van katten, maar ontbreekt het soms aan kennis over hun gedrag. „Hoe goed ze het ook bedoelen, de meeste mensen met een kat zijn vaak onbewust onbekwaam.” Na een uitgebreide observatie en het doornemen van een lange vragenlijst waarin ze ons onder meer vraagt of Sjef opvallend gedrag vertoont, concludeert Nijssen dat er sprake van chronische stress is en dat hij te weinig te doen heeft. Haar advies luidt deels: voor veel klimmogelijkheden en uitdagende speeltjes zoals voerpuzzels zorgen. De volgende dag gaan we meteen op zoek naar extra kattenspeelgoed. Maar wanneer de goedzak bij ons op schoot komt liggen, kunnen we het niet laten om hem een aai over zijn kop te geven. Sjef knort tevreden. En dan voelen wij ons even héél gelukkig. Net alsof we verliefd zijn. Lieveling kostenpost In Nederland worden ruim 33 miljoen beesten als gezelschapsdier gehouden. Katten zijn met 2,6 miljoen de populairste huisdieren, gevolgd door honden: 1,5 miljoen. In bijna een kwart van de huishoudens leven een of meerdere katten. Maar wat kost een kat gemiddeld? Voor eentje met stamboom betaalt u gemiddeld 750 euro. Eentje uit het asiel kost zo’n 100 euro. Daarnaast moet rekening worden gehouden met eenmalige kosten (kattenbakken, krabpaal, speeltjes) van gemiddeld 250 euro en terugkerende kosten (dierenarts, kattenvoer, grit) van zo’n 550 euro per jaar. Rare capriolen Wat is de aantrekkingskracht van katten? Volgens Maarten Reesink, wetenschapper en docent animal studies aan de Universiteit van Amsterdam, heeft dat grotendeels te maken met de vorm van de kop en de plaatsing van de ogen. „Midden in het gezicht, waardoor ze wat weghebben van menselijke baby’s. De mens is voorgeprogrammeerd om voor baby’s te zorgen, dus bij een kat krijgen velen warme gevoelens.” Voor het feit dat kattenfilmpjes het goed doen op internet, heeft Reesink ook een verklaring: „Ze zijn de ideale slapstickacteurs. Katten zijn verrassingsjagers en bespringen hun prooi binnen drie seconden. Om zo te kunnen jagen, hebben ze een flexibel lijf dat ze in staat stelt om rare capriolen uit te halen. Ideaal voor korte internetfilmpjes.”