Dit mag nooit meer weg: suikerpotje als herinnering aan vindingrijke vader

Dit kunststof suikerpotje met zacht plastic dekseltje sleepte de vader van Pim Sonnenberg overal mee naartoe. „Mijn vader had een enorme voorliefde voor suiker. Dat ging overal in. Van de pap tot de koffie, kilo’s gingen er doorheen. Toch kwam hij geen grammetje aan, het is me nog steeds een raadsel hoe hij dat voor elkaar kreeg.”

Van vakantie tot een dagje uit: het potje was erbij. „Overal waar hij ging, ging het suikerpotje. De deksel werd maandelijks schoongepoetst zodat het schuifje niet vastliep. Op een goede dag waren er ter versiering fleurige driehoekjes op geplakt. Met pleisters werden gaten gerepareerd, zo kon hij weer jaren mee.”

Pa Sonnenberg was een man met een oorlogsverleden. Zoon Pim vertelt: „Onderduiken, een verkeerde medische behandeling na de oorlog en een depressie zaten hem dwars. Thuis leefden we volgens een vast schema en zonder sociale contacten terwijl wij op kousenvoeten door het huis slopen. Mijn vader overleed in 2001.”

„Hetzelfde jaar waarin ik afstudeerde. Hij heeft het net niet meer mogen meemaken.”

„Enkele jaren voor zijn overlijden kreeg ik al veel van zijn inboedel toegeschoven. ’Kijk maar wat je ermee doet, ik wil je straks niet met een enorme inboedel opzadelen’. Het suikerpotje dat wij nu zelf gebruiken, is voor mij een symbool voor de wispelturigheid en vindingrijkheid van mijn vader.”

Heeft u ook een voorwerp dat nooit weg mag omdat er een bijzonder verhaal of herinnering aan vast zit? Mail foto en uw verhaal naar toen@telegraaf.nl