Vorige week gaf ik hier ei-soep. En kreeg ik een telefoontje van een lezer of ik dat recept van uiensoep nog even wilde opsturen. Uiensoep! Ik snapte er niets van tot ik me realiseerde dat het verschil tussen ei en ui hoe dichter je bij Den Haag komt steeds kleiner wordt.

Maar dan krijg je wel meteen weer zin in uiensoep. Dat is eigenlijk de eenvoudigste der soepen maar wat een lol heb je eraan.

Uien in ringen snijden, maar gooi de dikke bodems van de ui weg. Stevige pan op het vuur, boter erin, uienringen erbij. Rustig aan. Daar gaat het om. De ui moet eerst zweten. Op 6 uien neem ik een teentje knoflook. Dat zweet je erbij. Drupje bouillon erbij, laat wegkoken, weer wat erbij, laat weer zachtjes wegkoken. Tot je voelt dat de ui de strijd heeft opgegeven. Dan de rest van de runderbouillon erbij. Tuinkruiden erbij. Waar je zin in hebt. Half uurtje zachtjes trekken. Eigenlijk is het daarmee klaar, maar de culinaire wet schrijft voor dat er nu nog een geroosterde snee zuurdesembrood op moet, vol met kaas en dat het geheel in een loeihete oven aaneen gesmolten dient te worden. Doen, zeker doen! En dan in de tuin op een volgende warme lentedag gaan zitten wachten met zo’n dampende kop soep voor je.

Nodig voor twee personen:

• 6 middelgrote uien, in ringen

• 1 liter runderbouillon

• 1 eetl boter

• 1 teen knoflook, klap erop, fijngesneden

• 1 eetl diverse tuinkruiden

• 2 sneden zuurdesembrood

• 50 gr jong belegen Goudse geraspt