Ik ben in de Negevwoestijn in het zuiden van Israël en rol mijn matje tussen de zandduinen uit. Ik ga de nacht onder de sterren doorbrengen, maar niet voordat ik een avondwandeling heb gemaakt. De zon is net onder en dat is het moment dat hoornadders wakker worden. Dit is een van de weinige plekken ter wereld waar je slangen kunt vinden door hun sporen te volgen. De enorme zandduinen reiken zover ik kan zien, in alle richtingen. De ondergaande zon trekt prachtige schaduwen over het golvende landschap. Niet alleen mooi, maar ook handig. Hoornadders hebben de hele dag verstopt onder het zand liggen rusten, maar zoeken nu hun favoriete jachtplekjes op. Kruipen in het losse zand gaat moeizaam. Daarom hebben hoornadders, evenals een aantal andere slangen, een speciale manier van voortbewegen: zijwaarts kronkelen in een diagonale lijn, oftewel sidewinding. Dat gaat nog best hard. Een zijwaarts kronkelende adder duwt zich vanaf twee plaatsen tegelijk in zijn lijf tegen de ondergrond af en gooit zijn nek naar voren. Gevonden! Snel zijwaarts voortbewegen heeft twee voordelen. Het maakt het mogelijk om over los, fijn duin- en stuifzand te bewegen en het zorgt ervoor dat de slangen zo min mogelijk contact hoeven te maken met het zand dat overdag tot een bakplaat is opgewarmd. Zo laten de slangen evenwijdige, S- of J-vormige sporen achter die makkelijk zijn te zien. Ik schijn, vlak boven de grond, met een sterke zaklamp over het duin. En kijk, een lang slangenspoor maakt nu lange schaduwen. Ik wandel een minuut of tien met het spoor mee, dan stopt het bij een kaal struikje. Daar ligt een hoornadder! Alleen zijn hoorntjes, ogen en snuit steken uit, de rest van zijn lijf heeft-ie door snel heen en weer te schuiven onder een laagje zand verstopt. Hoornadders hebben fantastische camouflagekleuren en als je hun sporen niet had, zou je er niet zomaar eentje zien. Ze zijn efficiënte jagers. Verstopt onder het zand wachten ze tot er een zandhagedis of springmuis dichterbij komt. Hun giftanden klappen op, dringen in de prooi en injecteren een flinke dosis krachtig gif. Gevaarlijk Ook voor mensen kunnen hoornadders gevaarlijk zijn, maar mens en hoornadder komen niet zo vaak met elkaar in aanraking. Een hoornadder zal ook niet zomaar uit verdediging bijten. Er gaat een waarschuwing aan vooraf. Zijn schubben zijn gekield, ze hebben een opstaand randje. In een poging een belager – een woestijnvaraan bijvoorbeeld – te ontmoedigen, blazen ze zich vol lucht zodat ze groter lijken en ze wrijven hun lichaamskronkels snel over elkaar. De schubben maken dan een raspend geluid. Deze hoornadder doet alsof ik er niet ben, hij is veel te druk met zijn camouflage. Ik laat ’m weer alleen zodat hij kan jagen en ik wandel terug naar mijn slaapmatje. Slapen in de woestijn tussen de slangen, beter kan niet!