Deze zomer ontdekten we massaal hoe prachtig Nederland is en dat buiten de grote steden aardig zijn wél de norm is. Mensen groeten elkaar en doen bovenal normaal. Tenminste, ik kan me niet voorstellen dat ik op straat in pak-’m-beet Steenwijk, Nieuwleusen of Balk verwensingen naar mijn hoofd krijg over het oudste beroep ter wereld.

Maar toch. Vriendelijkheid blijkt in ons land steeds minder vanzelfsprekend. Zo kwam Sire vorig jaar niet voor niets met de campagne #doeslief. Uit onderzoek blijkt dat 49 procent van de Nederlanders voelt dat we verharden. Bumperkleven, voordringen, ov-medewerkers pesten en haatberichten. Op sociale media werden voorbeelden met cijfers onderstreept: 2018 telde 146.571 geregistreerde scheldtweets met het woord kanker, 8 procent van de ov-medewerkers werd bespuugd en een kassière werd op een dag door 30 procent van de klanten genegeerd.

Of de campagne heeft geholpen? Geen idee. Wel heb ik het gevoel dat we sinds corona vriendelijker en geduldiger zijn. In winkels, op straat, zelfs op de weg. Totdat je je weer op de digitale snelweg begeeft. Want zo hé, op Twitter kom je al lang niet meer voor je plezier. Die anonieme haatschreeuwers daar als gekkies wegzetten is te makkelijk.

Je komt ze bovendien ook op andere platformen tegen. Toen ik pas in een besloten Facebookgroep van ogenschijnlijk keurige mensen las hoe onbeschoft het er daaraan toe ging, kon ik maar één boodschap achterlaten: doe normaal.

Chef VRIJ Babette Wieringa belicht elke week de wereld van lifestyle. Volg haar op Instagram: babettewieringa.

Mail: [email protected]