Bij de familie Van der Heijden is het elke dag Halloween

Het is een gezellige chaos in de schminkkamer van de Oude Dierentuin in Emmen. Vanavond opent hier het Halloween-spookhuis en de acteurs worden klaargestoomd. Clowns, zombies en een Magere Hein wachten op hun beurt om te griezelen, terwijl de rest nog in de make-up zit. Dit is de werkplek van grimeur Carla Scheepstra (28), die samen met haar man Martin van der Heijden (28) en dochtertje Eva (4) even verderop in Valthermond woont. Eva, die met haar blauwe tuturokje en fleurige vestje nogal opvalt tussen alle donkere figuren, loopt zelfverzekerd tussen de griezels door. Carla: „Grappig hè! Ze is helemaal niet bang voor die monsters. Ze ziet hoe ik de acteurs opmaak, dus ze snapt dat het allemaal niet echt is.” „Halloween is voor mij de leukste tijd van het jaar”, vertelt Carla enthousiast. „Als grimeur, kun je dan helemaal los. Maar al van jongs af aan heb ik iets met griezelen. Ik keek horrorfilms en las graag enge boeken. Dat heb ik niet van huis uit meegekregen. Mijn familie heeft er niks mee. Veel Nederlanders niet trouwens. Halloween is hier niet bepaald populair. Al begint het wel iets meer te komen, wat ik natuurlijk heel leuk vind.” Martin: „Toch zie je weinig Nederlandse huizen die versierd worden met Halloween, zoals met kerst.” Carla: „Dat is waar. Ik vind het zonde. Trick or treat is toch veel leuker dan onze Sint-Maarten. Je kunt tenminste creatief zijn en je gek verkleden, opmaken en decoreren.” „We zijn in juni begonnen met de voorbereidingen voor dit spookhuis”, vertelt Carla, terwijl ze zich een weg baant door de smalle, donkere gangetjes vol decoraties en enge poppen. „Nu lijkt het nog niet zo eng, maar als de acteurs vanavond hier staan, wordt het echt schrikken.” Martin is vandaag gekomen om de vooruitgang te bekijken. „Het is de eerste keer dat ik een spookhuis bekijk voordat het open is voor publiek. Het is leuk om te zien hoe het er achter de schermen aan toegaat. En hoe ze steeds beter wordt in wat ze doet. Toen ik haar leerde kennen, was ze net begonnen met grimeren.” „Ik werkte toen nog met broodmeel als basis voor de make-up”, vertelt Carla lachend. „Als dat er een tijdje op zat, werd het droog en viel het er in plakken vanaf. Nu werk ik met protheses. Dat is lastiger, maar veel mooier.” Naast haar werk als grimeur, is Carla schrijfster. „Ik werk aan het zevende boek van een serie. Het gaat over zombies, maar ze zijn niet kwaadaardig.” „En ze heeft een blog”, vertelt Martin trots. Carla: „Op begraafplaatsen speur ik naar bijzondere mensen. Vervolgens duik ik het archief in om hun leven uit te zoeken. Wat ik vind, schrijf ik op. Ik krijg er veel mooie reacties op.” Martin: „Ik had niks met Halloween of griezelen voor ik Carla kende. Maar ik ben wel aangestoken.” Carla: „Ons huis moet nog versierd worden, maar mijn grimeerspullen liggen overal dus eigenlijk is het hele jaar door Halloween bij ons.” Werken kan Carla grotendeels thuis, terwijl Martin juist veel onderweg is. „Ik ben vrachtwagenchauffeur”, vertelt hij. „Al sinds mijn zestiende. Gelukkig rij ik alleen in Nederland dus ik ben nooit langer dan twaalf uur weg.” Als Eva uit school komt, is ze meestal met Carla, die dan aan het schrijven is. Of opa en oma komen oppassen. „Het is fijn om hulp van onze ouders te krijgen. Kinderopvang is een goede oplossing, maar we laten haar toch liever bij familie.” In Valthermond woont het gezin in een huis met een tuin. Vergezeld door twee stinkdieren. „Nee, ze stinken niet”, zegt Carla lachend. „Die vraag krijgen we vaak. Maar stinkdieren laten hun stank alleen los als ze zich bedreigd voelen. Martin: „We hebben een albino stinkdier en een gewoon gestreepte. Ze komen bij ons op schoot.” „Ik ben op het platteland opgegroeid”, legt Carla uit. „Dus ik had altijd dieren om me heen. Geen stinkdieren, maar wel paarden, varkens en honden. Ik zou niet middenin een stad willen wonen.” Martin: „Ik ook niet. Ik ben het liefste buiten aan auto’s aan het sleutelen.” „Zal ik eens voordoen hoe het in zijn werk gaat?”, stelt Carla voor. „Even snel dan, want een echte grimeersessie kan al gauw drie uur duren.” „Je kunt het op mij doen”, stelt Martin voor. „Ik ben thuis wel vaker proefpersoon.” Eva kijkt gebiologeerd toe hoe het gezicht van haar vader bloederig wordt geschminkt. „Ik ook, ik ook!”, klinkt het al gauw. Carla smeert een veeg rode en groene verf op het gezichtje van haar dochter. „Ze vindt het geweldig om me bezig te zien. Dan wil ze ook make-up op.” „Als ik moet grimeren, neem ik haar bijna altijd mee”, vertelt Carla, terwijl Eva weer weghuppelt. „Als ik aan het werk ben, rent zij gewoon lekker door het spookhuis rond. Iedereen hier kent haar en let op haar. En zij vindt het alleen maar gezellig.” Martin: „Sinds ze klein is gaat Eva al overal mee naartoe. Dat heeft haar heel sociaal en zelfstandig gemaakt. Ze maakt met iedereen contact.” Meer kinderen zit er voor het stel voorlopig niet in. Carla: „Ik vind het goed zo met één kleine. Het flexibele leven dat we hebben met haar, kan niet met een groter gezin. We zijn gewoon compleet met zijn drietjes.” Het gezin Carla Scheepstra (28): Grimeur & schrijfster Martin van der Heijden (28): Vrachtwagenchauffeur Coop Eva van der Heijden (4) Rolverdeling Wie is de baas van de afstandsbediening? Martin: „We kijken nauwelijks tv.” Carla: „Ja, we zijn meer buitenmensen.” Martin: „Het liefst gaan we in de natuur op pad met zijn drietjes.” Wie maakt de meeste rommel? Carla: „Wij maken allebei evenveel rommel.” Martin: „Eva maakt alleen stiekem rommel achter de bank.” Carla: „Ik wil het wel graag weer opgeruimd hebben. Als er geen orde is, word ik gek.” Martin: „Ik stoor me daar veel minder aan.” Wie is het strengst? Martin: „Ik zeg het meest dat we haar niet altijd haar zin moeten geven.” Carla: „Eva is een pittige tante, ze weet heel goed wat ze wil.” Martin: „Maar ze moet leren dat haar wil geen wet is.” Wilt u ook vertellen over uw gezin, in welke samenstelling dan ook? Meld u aan op onsgezin@telegraaf.nl