Omroepberichten: niet te verstaan

'U zit te wachten bij de verkeerde gate!' zei laatst zo'n zus tegen mij op de luchthaven, toen ik ging vragen waar het vliegtuig bleef. ´Heeft u het omroepbericht dan niet gehoord?´

Zeker, ik had 't omroepbericht wel gehoord, maar helaas niet verstáán! Want het wás niet te verstaan, door alle herrie om ons heen.

Bij de NS zien ze hun luidsprekers op de perrons als excuus-installatie. Komt de trein op een ander spoor, is een andere aankomst- of vertrektijd eenmaal rondgetoeterd, dan is daarmee de kous af, dan heeft NS aan z´n verplichtingen voldaan en daar gaat het bij ons spoorbedrijf maar om. Dat niemand die mededeling kon verstaan, is bijzaak.

Vooral ook ín de vliegtuigen zijn de omroepmededelingen dikwijls niet te begrijpen, zeker als het cabinepersoneel zelf de microfoon ter hand neemt. Die zit meestal verborgen in een verstopte telefoonhoorn, waar éérst even in geblazen moet worden. Het verhaaltje moet dan zó vliegensvlug worden afgeraffeld, vaak ook nogin keukenmeiden-Engels, dat er voor de passagiers geen touw aan vast te knopen valt.

Veruit de meeste lezers geven mij groot gelijk: de omroepinstallaties in het openbaar vervoer zijn akoestisch dikwijls zo slecht, dat doorgaans elk bericht er onverstaanbaar uit komt.

Een enkele schijtlollige grapjurk op internet beweert dat ik m´n oren moet laten uitspuiten. Verstandige lezers wijzen er op dat steeds meer passagiers hun eigen ´geluid´ meebrengen en hun complete reis met hun oordoppen in zitten, zodat zij verschoond blijven van alle kabaal om hen heen en met enkel hun favoriete muziek op de achtergrond kunnen genieten van hun reis en de mooie vergezichten.

Dan mag je niet raar opkijken als omgeroepen mededelingen niet doordringen!

'In de trein worden berichten de ene keer omgeroepen op fluisterniveau en de volgende keer staat de volumeknop kennelijk op maximaal en schiet je, in je stiltecoupé, van schrik uit je stoel', mailt mij Robert van Rijsbergen, die in de weekeinden graag met de trein reist.

'Op Rotterdam-CS zijn de omroepberichten zéér duidelijk te verstaan', reageert Corien Klijn op mijn vraag. Mag ook wel, op zo´n fonkelnieuwe station!

Paul Berkhout miste zijn vliegtuig doordat hij op Zaventhem bij Brussel een omroepbericht niet had 'meegekregen'. 'Als reiziger maak je wat mee,' mailt hij mij: een waarheid als een koe!

'Een schot in de roos, uw column over onverstaanbare omroepen op stations en vliegvelden', schrijft Hans Campfens. 'Het geluid is meestal te zacht, er dendert net een trein langs of de trein rijdt juist over een stalen spoorbrug. Ook op vliegvelden zijn de mededelingen vaak niet te verstaan. In het buitenland is het vaak beter. Met de Circle Line in New York kun je een boottocht maken in de open lucht, maar toch zijn de omroepberichten prima te verstaan, net als in de open trams, de cable-cars van San Francisco. Het kan dus wel!´

Dat de meeste berichten op Schiphol wél goed te verstaan zijn, komt volgens Yvonne de Geus doordat hier niet een omroepster, maar een computerstem te horen is. Dit te lezen, was voor mij een grote deceptie, want ik droom vaak van onze Schiphol-omroepster met haar 'Final Call´, compleet met aardappel in haar keel.

Volgens geluidstechnicus John Kuppen is dit ook niet waar. 'Elk omroepsysteem valt of staat met een goed gebruik. De verstaanbaarheid op Schiphol is meestal goed, omdat men daar beschikt over een heuse omroepstudio. De omgeroepen berichten bij de gate zijn vaak minder te verstaan.´

'De luchthaven van Kopenhagen is een zogenaamd 'stil vliegveld', waar zo weinig mogelijk omgeroepen wordt', mailt mij Robin Ammerlaan. ´Een weelde van rust. Ik zou wel eens willen weten wat nou werkelijk de meerwaarde is van dat onophoudelijke en allesoverheersende gegalm op Schiphol.'

jvnoord@telegraaf.nl