Onthullend inkijkje in leven spookgezin

De Telegraaf heeft afgeschermde Facebook-posts van de kinderen gezien, en sprak de voorbije dagen uitgebreid met Charles, de allerbeste vriend van ’sektevader’ Gerrit Jan, die de enige persoon lijkt met wie de nog altijd gedetineerde vader zijn diepste gevoelens besprak. Deze Amerikaan lijkt beter dan wie dan ook op de hoogte van wat zich afspeelde in hun levens. Hij vertelt nu uitgebreid, omdat hij hoopt dat Nederland een beter beeld krijgt van Gerrit Jan. Weggelopen zoon heet geen Jan, maar Israel Zo vertelt de vriend uit Californië dat de kinderen al werden voorbereid op een leven buiten de boerderij. „Gerrit Jan leefde met vier dochters en twee zoons in de boerderij. De jongste is een meisje”, vertelt hij over de samenstelling van het gezin. Jan, die wegliep uit de boerderij en de politie inschakelde, is met 25 jaar de oudste. Volgens Charles is Jan overigens niet zijn echte naam. „Hij werd Israel genoemd.” Israel was al volop bezig met zijn leven buiten Ruinerwold, knoopte zakelijke contacten aan en zat vol ambitie. Voor de andere kinderen was het, ook al vormden ze gezamenlijk een hecht en harmonieus gezin, eveneens bepaald niet de bedoeling dat ze voor eeuwig in de stulp zouden blijven wonen. Sterker, Gerrit Jan wilde dat ze op eigen benen zouden staan, zo weet Charles. „Dat ze gingen trouwen en kinderen kregen. Dat was wel de bedoeling. Ze zouden allemaal wel hun ware vinden, daar was hun vader van overtuigd. Hij zou ze ermee helpen, had alles voor zijn kinderen over, maar was aan de andere kant ook vastbesloten: ze moeten zelf hun partner vinden. Dat vindt hij níet zijn verantwoordelijkheid.” Drie keer getrouwd Vraag is wel hoe de vier meiden en twee jongens, zonder ergens geregistreerd te staan, hun leven zouden kunnen voortzetten. „Daar had hij vast iets op gevonden. En als je echt van iemand houdt, dan is daar wel een oplossing voor te vinden.” Gerrit Jan was zelf getrouwd met drie vrouwen, geeft de Amerikaan prijs. Zijn eerste huwelijk vond plaats voor hij in contact kwam met de Verenigingskerk, ofwel de ’Moon-sekte’. Zijn intrede in de geloofsgemeenschap zorgde voor een scheiding van zijn echtgenote, die weinig op had met de van oorsprong Koreaanse sekte. Het stel had toen al een zoon. Het tweede huwelijk werd gesloten in de Unification Church, zoals de internationale naam van de Verenigingskerk luidt. Het stel kreeg twee zonen en een dochter, die allen jaren geleden besloten hun eigen weg te gaan en onlangs in een verklaring beweerden sindsdien nooit meer iets van hun vader te hebben gehoord. Het laatste huwelijk had plaats nadat Gerrit Jan uit de sekte was gestapt. Het eindigde op trieste wijze in 2004, toen de vrouw overleed aan darmkanker, bevestigt Charles. Op officiële overheidsdocumenten staat ze geregistreerd als Hye-jin Moon-van D., maar de Amerikaan beweert dat ze helemaal geen Koreaanse vrouw is. Dat komt dan weer overeen met verklaringen van buurtbewoners in Hasselt – daar woonde het gezin in het verleden – dat de vrouw er niet Aziatisch uitzag. Vernoemd naar sekteleider Sun Myung Moon „Hye-jin Moon is niet meer dan een aangenomen naam”, legt Charles uit. De naam is exact gelijk aan die van een dochter van sekteleider Sun Myung Moon die al na enkele dagen overleed. Welke afkomst de vrouw wel heeft, zegt hij niet te weten. Gerrit Jans kinderen waren zeer intelligent volgens Charles, die geregeld met hen chatte. „Ze waren niet alleen kerngezond, maar ook goed opgeleid, prima ontwikkeld, uitstekend op de hoogte van wat er zich afspeelde in de wereld. Ik sprak over tal van onderwerpen met hen, echt van A tot Z.” Vanwege de privacy van de kinderen, en de moeilijke situatie waarin ze nu zitten, wil hij niet dat hun namen worden genoemd. De ’spookkinderen’ gaven ook hun mening op een Facebook-discussiepagina, waarin ze ’outerhouse trainees’ werden genoemd, letterlijk vertaald ’buitenhuis-stagiaires’. Daarin weidt een van hen, in vloeiend Engels, uit over het Ottomaanse Rijk. Charles maakt zich grote zorgen om Gerrit Jan, die hij als zijn beste vriend beschouwt. De lichamelijke conditie van de man die momenteel in het gevangenisziekenhuis van Scheveningen verblijft, was al precair. De Amerikaan bevestigt dat de vader een hersenbloeding heeft gehad. Gerrit Jan lijdt aan afasie „Op 3 augustus 2016. Sinds die tijd is hij voor de helft verlamd en kan hij nauwelijks meer praten. Het was ernstig, hij heeft het maar net overleefd. Ik heb ook daarna met hem contact gehad, maar het was niet meer als voorheen. Hij kon zich veel moeilijker uiten. Ik denk dat zijn kinderen hem wel nog steeds goed begrepen.” Gerrit Jan lijdt volgens de Amerikaan sinds de zware beroerte aan afasie, een taalstoornis die het gevolg is van hersenletsel, en tot gevolg heeft dat hij zich niet meer goed verstaanbaar kan maken, terwijl zijn geestelijke vermogens niet zijn veranderd. Zoon Jan, of Israel, gaf eerder al aan op sociale media dat hij, samen met de andere kinderen, ’zijn zieke vader liefdevol verzorgt’. Over hem heeft de vriend gemengde gevoelens. „Ik ben teleurgesteld in hem. Hij drinkt blijkbaar volop bier, terwijl het leven van zijn vader, broertje en zusjes volledig op z’n kop staat. De kinderen mochten van Gerrit Jan altijd gaan als ze wilden, maar moest dat nou zo extreem?” De oudste zoon bestelde in café De Kastelein, waar hij om hulp vroeg, in één keer vijf bier. Charles denkt niet dat de vermeende homoseksualiteit van de jongen, die op sociale media een regenboogvlag voert bij zijn naam, met alle gebeurtenissen te maken heeft. „Ik kan het me niet voorstellen. Gerrit Jan was niet homofoob, hij houdt van al zijn kinderen.” De ’spookvader’ liet zich desondanks hard uit over mannenliefde. De Amerikaan denkt dat hij dat anders bedoelde. „Ik heb hem dit meerdere keren gevraagd. Hij sprak in termen van energie. Positieve en negatieve energieën kunnen niet goed samenstromen. Hij zag zijn oudste zoon ook niet als een slechte geest. Misschien wel als iemand die beïnvloed was door slechte geesten. Gerrit Jan vond dat iemand dan, spiritueel gezien, van een klif viel. Waarna het heel moeilijk is om weer omhoog te klimmen.” Gerrit Jan heeft het zwaar, zo stelt Charles zeker. „Iedereen zag hem vanaf het begin als een tweede Josef Fritzl (de Oostenrijker die zijn dochter tien jaar opsloot en kinderen bij haar verwekte, red.). Er zijn oppervlakkige overeenkomsten, zoals de kelders, die er in zijn woning dus helemaal niet waren. Maar dat maakte niet uit. Zijn kop moest eraf. Hem kan worden aangewreven dat hij een probleem had met autoriteit, ja. Hij is tegen alle vormen van registratie, omdat het een manier is van de overheid om controle te houden over mensen. Hij wilde niet dat de Staat een rol zou spelen in zijn familieleven.” ’Leven Gerrit Jan nooit meer zelfde’ Er is natuurlijk meer. Bijvoorbeeld dat Gerrit Jan zijn kinderen weghield van school, zonder toestemming voor huisonderwijs. Maar vrijheidsberoving en het onthouden van medische zorg? Charles gelooft er niets van en ziet geen lange gevangenisstraf voor zijn vriend. „Maar zodra hij wordt vrijgelaten, weet ik niet hoe ze verder moeten. Zijn kinderen, op de oudste na, raakten ongetwijfeld buiten zinnen toen hun zieke vader bij hen werd weggerukt. Hun leven zal nooit meer hetzelfde zijn.”