Aan de kaak

Als iemand vroeger ’op de kaak werd gesteld’, betekende dit dat hij publiekelijk moest boeten voor een misdaad. De veroordeelde moest op een centrale plaats op een verhoging, oftewel een kaak, gaan staan, zodat hij door de menigte belachelijk kon worden gemaakt of kon worden bekogeld. Soms werden misdadigers met een oor aan de kaak vastgespijkerd. Later werden ze niet meer op een stellage gezet, maar moesten ze ergens tegenaan gaan staan, zoals de muur van het stadhuis. Waarschijnlijk is men toen in plaats van ’op’ gaan spreken van ’aan’ de kaak.