Hobby is business op Verzamelaarsjaarbeurs

Pakweg 34.000 ’jagers’ schuimen in twee dagen zo’n anderhalf duizend kraampjes af, verdeeld over 40.000 vierkante meter in vijf hallen. Het gen van de jager-verzamelaar dragen ze bijna allemaal met zich mee. Want wie jaagt die verzamelt, maar wie verkoopt verzamelt vaak ook. Huisjes Roger Swaab (73) is naar eigen zeggen dé man in Nederland voor de iconische Delfts blauwe ’KLM-huisjes’. „Het wordt een steeds hotter item.” De gepensioneerde bankmanager vliegt niet meer businessclass, maar is elke week wel dagen tijd kwijt aan het beantwoorden van honderden mails uit heel de wereld. Al dertig jaar verzamelt en verkoopt Swaab, een florerende business. „Iedereen kent me.” De beurs leest hij als zijn broekzak. Het wordt minder, ziet hij. „De verzamelaar sterft uit. Sigarenbandjes, postzegels en suikerzakjes, dat willen de mensen niet meer. Ze willen iets nieuws. Lelijk, maar nieuw.” Maar onder de honderdduizenden uitgestalde voorwerpen, sommige snuisterijen veilig achter glas, is genoeg begeerlijks. Wanneer de kassa om 9.00 uur opengaat, zetten verschillende bezoekers met versnelde tred blind koers naar hun vaste kraam, voor die unieke porseleinen pop, retro lamp, vintage scheerset of antieke dolk. Thunderbird Louis Krikke (65) houdt met zijn vrouw en zoon een oogje op de antieke speelgoedcollectie – een uniek item verdween eens zonder betaling. Een futuristische Thunderbird-onderzeeër gaat voor 225 euro weg. „Een vriendenprijs”, knipoogt hij naar zijn vaste klant. Dinky Toys zijn bij zijn kraampje ’uit’, Tonka en Thunderbirds zijn ’in’, met het verschuiven van de generaties verschuift volgens de verkoper het aanbod. Dat ziet ook organisator Eric van Aerle. „Nostalgische meubels, antiek, curiosa, dat blijft.” De verzamelbeurs is uniek in Europa, zegt Van Aerle, er is zelfs een standhouder uit de Amerikaanse staat Ohio. De gemiddelde leeftijd van de bezoekers is 48 jaar. „Mensen die hier voor het eerst komen, beleven een wow-effect.” Toch is de hype voorbij, zegt Annemarie van Orsouw. Ze doelt op haar beeldjes van Swarovski-kristal en porselein, maar ook op de hele verzamelbeurs. „De opstelling van de paden wordt hier steeds breder.” Ze wijst om zich heen. „Hele collecties komen op de markt omdat mensen ouder worden of overlijden. Er is veel aanbod, maar minder vraag.” Jong publiek blijven trekken is een opgave. „Verzamelen begon met noten, en is er altijd iets bijgekomen in het bestaan van de mensheid. Maar ja, je moet er wel plek voor hebben.” Aan het woord is de heer Pauw, voorzitter van vereniging De Verzamelaar. Hij wijst veelbetekenend naar zijn mobieltje. „En internet, daardoor loopt het ook terug. De jeugd heeft heel andere interesses.” Begin jaren negentig had de vereniging nog 8.000 leden, nu 750. Apart potje Voor verzamelaars is er nog een vereiste: geduld. Want de meeste collecties zijn nooit af. „Haastig en blindelings geld uitgeven, dat gaat een keer fout”, zegt Pauw, zelf verzamelaar van ’alles wat met pauwen te maken heeft’. „En dan krijg je ruzie thuis of je komt zelf in de problemen.” Veel gehoord op de Utrechtse beursvloer: verzamelaars hebben een apart potje. Sparen is een deugd. „Je moet grenzen stellen en reëel blijven”, zegt een jager-verzamelaar-verkoper van oud blikwerk, en schudt handen met bekende klanten. Droste, Van Melle, voor de cacao- en koffieblikken van bekende Hollandse merken kan zomaar honderden euro’s worden neergelegd. Zelf verkoopt hij alleen dubbele exemplaren. „Om mijn eigen verzameling mee te bekostigen.”