Sehraz (16) onthaald met vuurwerk en applaus

Oudste broer Shershah (26): „Het herstel is veel sneller gegaan dan verwacht. Toen Sehraz in het ziekenhuis een beetje was bijgekomen kon hij bijna niets. Maar nu kan hij weer lopen, praten: alles. We zijn zo enorm blij dat ’ie weer thuis is. Niet normaal gewoon.” Ook de doktoren in het ziekenhuis stonden volgens Shershah versteld van de snelle revalidatie van zijn jongste broertje: „Blijkbaar heeft hij toch sterke longen. En ik ben er ook van overtuigd dat we ook hulp van boven hebben gehad. Wij zijn moslims en halen onze kracht bij onze God. Dat is Sehraz’ redding geweest, daar zijn we van overtuigd. Toen hij pas in het ziekenhuis lag, hadden we eigenlijk geen hoop. Sehraz zelf ook niet. Hij heeft de dood in de ogen gekeken. Urenlang hebben we gebeden; meestal zo’n vijf keer per dag. Soms stond ik er ’s nachts voor op. Als ik niet kon slapen ging ik nog meer bidden. We hebben ook veel gehuild.” Alle gebeurtenissen hebben de hele familie weer dichter bij het geloof gebracht, vertelt Shershah: „Voordat dit alles gebeurde waren mijn moeder en ik de enigen die nog veel waarde aan het geloof hechtten. Maar nu zijn we er allemaal van doordrongen dat het onze redding is geweest. Het ging ons altijd goed: we hadden nog nooit zoiets meegemaakt. Maar zo zie je maar: het kan jaren goed gaan, maar dan ineens is daar die klap en staat je hele leven op zijn kop.” Boze oog Shershah heeft het over het ’boze oog’ dat door de familie wordt gezien als hetgeen hen in deze probleemsituatie heeft gebracht: „Vroeger hadden we niet veel. Mijn ouders zijn achttien jaar geleden vanuit Afghanistan naar Nederland gekomen. Ze hebben keihard gewerkt om hier in Nederland een toekomst op te bouwen. Dat is gelukt. Wij als kinderen hebben dat overgenomen. Het vergaat ons allemaal goed. Babor en ik hebben bijvoorbeeld allebei een mooie kapperszaak en we rijden allebei een mooie auto. Sehraz werkte ook hard aan zijn toekomst. En toen viel het boze oog op onze familie. Dat gebeurt als mensen je het geluk niet gunnen. Maar gelukkig heeft het goede het kwade nu verslagen.” De thuiskomst woensdagmiddag rond 15.00 uur bij het ouderlijk huis in Breda was een feestelijke gebeurtenis. Shershah vertelt: „Sehraz is heel close met onze buren en andere buurtgenoten en kinderen in de straat. Buurtgenoten hadden gezorgd voor spandoeken, slingers en ballonnen. Er was zelfs vuurwerk. Toen hij aankwam stond de hele buurt buiten. Iedereen begon te klappen. Sommige mensen begonnen ook te huilen. Het was prachtig, maar ook heel emotioneel.” Sehraz werd uit het ziekenhuis opgehaald door zijn broer Babor en zus Razia. Hij verblijft nu met Babor in het huis van Shershah die op vijf minuten afstand van zijn ouders woont: „We willen niet het risico lopen dat Sehraz nogmaals besmet wordt. Babor is door de GGD getest op corona, maar de rest van de familie nog niet. De doktoren weten niet of het mogelijk is dat Sehraz nog een keer corona krijgt, maar we willen geen risico nemen. We hebben de GGD gesmeekt om ons ook te testen, maar er komt niemand. Dat is heel frustrerend. We voelen ons ook niet altijd even goed. Het is waarschijnlijk geen corona, maar we willen niemand aansteken. We hebben zelf gezien tot wat voor ernstige gezondheidsproblemen het kan leiden. Maar de GGD geeft nog steeds niet thuis. Nu denken we dus de hele tijd dat wij het ook hebben, maar verkeren we toch in onzekerheid. Vandaar ook dat Babor en Sehraz nu bij elkaar zijn en de rest van onze familie in het ouderlijk huis. Ik ben nu al 22 dagen thuis en word helemaal gek. Als ik niet goed op mezelf zou passen, zou ik doordraaien.” Shershah zag zijn vrouw en zoontje van 1,5 vorige week naar familie in Engeland vertrekken en mist hen enorm: „Ik wilde niet dat zij besmet zouden raken. Het gaat goed met hen, maar ik zou ze het liefst nu ook bij me hebben. Fantastisch dat Sehraz thuis is, maar ik wil mijn eigen gezinnetje ook graag bij elkaar hebben natuurlijk.” Frenna Inmiddels blijven de steunbetuigingen en felicitaties voor Sehraz en zijn familie binnenstromen. Shershah vertelt: „De steun komt van alle kanten, ook van mensen die we helemaal niet kennen. Sehraz is daar ook erg dankbaar voor. Er worden ook cadeaus opgestuurd en er is contact met rapper Frenna. Daar is Sehraz fan van en misschien komt het nu wel tot een ontmoeting met zijn idool. Dat zou hij fantastisch vinden. Na alles wat hij heeft moeten doorstaan, heeft hij dat ook wel verdiend. Hij is namelijk heel sterk geweest. Als de coronacrisis over een tijd achter de rug is gaan we een groot feest houden. Daar kijken we nu al naar uit. Maar nu zijn onze gedachten nog bij alle mensen die nog vechten tegen het virus; als patiënt, zorgverlener of anderszins. Wij wensen hen veel kracht toe en bidden voor hen.” In de nieuwste corona-update rechtbankverslaggever Saskia Belleman over een zaak tegen een corona-hoester die tien weken de cel in moet, de verwarring tijdens de technische briefing in de Tweede Kamer, en het snel stijgende dodental in Spanje. Luister hier, hieronder of via je eigen podcast app.