'Ik ben gestraft voor mijn goede hart'

"Steeds als ik mijn spaarrekening check, word ik misselijk. Twintig euro staat er nog op, een jaar geleden was dat tienduizend euro. Via een online forum leerde ik twee jaar terug een man kennen met wie ik al snel intensief contact kreeg. Hij fokte honden, ik ben dol op mijn eigen hond, en dat zorgde voor veel gespreksstof. Via MSN zaten we avonden te chatten. Ik was niet verliefd, echt niet. Het was gewoon gezellig. Ik woon alleen en mijn hond is fantastisch, maar hij zegt niks terug. Onze gesprekken werden steeds persoonlijker. Hij begreep me, zat vaak met dezelfde dingen. Al hebben we elkaar nooit ontmoet, er ontstond een mooie vriendschap. Ik wist van zijn droom om een jaar naar Spanje te gaan, om zich in te zetten voor een stichting die honden redt. Ze worden daar nog veel gebruikt voor de jacht, maar als ze na een paar seizoenen 'te oud' zijn, worden ze gruwelijk afgeslacht. Hans stuurde me soms foto's van dieren die aan een boom waren opgehangen en in brand gestoken. Toen we elkaar ruim een jaar kenden, vroeg hij of ik hem geld kon lenen voor een ticket. Ik twijfelde: het ging om meer dan duizend euro. Maar dan keek ik naar mijn eigen hond en dacht ik aan die walgelijke foto's. En hij zwoer dat ik het geld terug zou krijgen. Goed, lang verhaal kort: ik heb het gedaan, en het bleef niet bij die ene keer. Dan was er weer geld nodig voor vergunningen om een asiel te bouwen. Vervolgens werd hij gebeten en bleek hij niet verzekerd voor de ziekenhuiskosten. En zo was er telkens wat. Soms aarzelde ik, maar hij stortte ook weleens iets terug. Een schijntje van wat ik hem had gegeven, maar het gaf me wel vertrouwen. Of ik kreeg een jubelende mail, dan waren er weer tien honden gered. Túúrlijk gaf me dat een goed gevoel. Bovendien had ik zijn naam op internet opgezocht toen ik hem net kende, en kwam keurig op de website van zijn fokkerij uit. Ondertussen raakte mijn spaargeld op en dat vertelde ik hem. Daarna heb ik niets meer gehoord. Wel twintig mails heb ik 'm gestuurd. Eerst nog bezorgd: was hem misschien iets overkomen? Tot ik, de wanhoop nabij, mijn broer het verhaal opbiechtte. 'Je bent opgelicht!' zei hij meteen. Hij zag direct dat de facturen die mijn internetvriend me soms mailde nep waren. Had ik nooit op gelet, daar denk je niet aan als je iemand vertrouwt. Ik heb aangifte gedaan, maar de politie doet niks. 'Je hebt het geld zelf gegeven, hij heeft je geen mes op de keel gezet,' zeggen ze. Hoe zouden ze hem ook moeten vinden? Zijn website en e-mailadres bestaan niet meer, zijn rekening is opgeheven en zijn naam was vals. Ik weet niet eens of hij wel echt fokker was. Ach, wat voel ik me stom. Dat het geld weg is, is vreselijk. Maar mijn vertrouwen in mensen is ook voorgoed kapot, en dat is misschien nog wel erger. Eén vriendin heb ik het verteld. ‘Jij moet ook niet altijd de hele wereld willen redden!’ zei ze verwijtend. Dat je zo gestraft wordt, gewoon omdat je een goed hart hebt, is niet te verkroppen.” In VROUW vertelt blijven de inzenders anoniem. Wil jij ook jouw verhaal delen? Mail of schrijf de redactie: vrouwmagazine@telegraaf.nl of Vrouw Magazine, Postbus 670, 1000 AR Amsterdam Volg VROUW ook op Hyves, Facebook, Twitter, Google+ en Pinterest

'Ik ben gestraft voor mijn goede hart'

HET BESTE VAN DE TELEGRAAF

Weekhoroscoop 26 - In bed vlamt het de pan uit, Leeuw!

Groningse gedupeerden gaswinning als eerste gehoord door enquêtecommissie

Winnaar Million dollar island vijf dagen voor vertrek ’stiekem’ onder het mes

Charles zou miljoenen van controversiële sjeik hebben aangenomen