Alsnog op wereldtoneel

Trump presenteerde zich tot nu toe als de president die de belangen van Amerika vooropstelt. Twee jaar lang riep hij niks te zien in ingrijpen richting de Syrische dictator Assad. Het groene licht dat hij voor de vergeldingsaanval gaf vanaf zijn buitenverblijf in Mar-a-Lago, terwijl hij samen met First Lady Melania de Chinese president ontving, zorgt voor een ommezwaai. Zal Trump nu echt zijn gewicht in de strijd gooien voor een oplossing voor Syrië? Zijn ambassadeur bij de VN, Nikki Haley, zei vrijdag meer te willen gaan doen. Dit kan zorgen voor grotere confrontaties met Rusland, dat Assad steunt en troepen op de grond heeft in Syrië. De relatie met Rusland is door de vergeldingsaanval al ernstig bekoeld. Helemaal nu er beschuldigingen zijn dat de Russen zich niet aan de afspraken hebben gehouden om het chemische materiaal van Assad op te ruimen en zelfs op de hoogte zouden zijn geweest van de gruwelijke chemische aanval van het leger van Assad op een Syrische dorp, eerder deze week. Lange tijd was er kritiek dat Trump te veel heult met de Russen. Het Kremlin is nu laaiend, al waren de Russen die in Syrië aanwezig zijn wel kort vooraf ingelicht over de aanval. De ervaren Republikeinse senator John McCain, die lange tijd kritisch was ten aanzien van Trump, is niet bang voor boze woorden uit Rusland en juicht de beslissing van Trump toe. „Dit soort spierballentaal is de enige taal die een voormalig KGB-agent als Poetin begrijpt”, aldus McCain. Trump zei eerder al dat hij machtsspelletjes van Assad en Poetin beter zou doorzien dan wie dan ook. Hij maakt daarbij gebruik van het feit dat zijn tegenstanders geen peil op hem kunnen trekken, net als hij in zakelijke leven deed. En dat betekent nu dus ook dat hij niet schuwt om militair in te grijpen. Binnen 100 dagen als commander-in-chief heeft Trump het machtigste leger op aarde ingezet om te laten zien dat hij niet met zich laat sollen. Volgens insiders in het Witte Huis grepen de foto’s van de chemische aanval op het Syrische dorp eerder deze week hem zwaar aan. En dan met name de beelden van de vele getroffen kinderen zoals de omgekomen negen maanden oude tweeling, die door de huilende vader werd omarmd. Volgens sommige politieke experts is het gevaarlijk om als president je emoties de overhand te laten krijgen en weet Trump niet wat hij zich allemaal op zijn hals heeft gehaald. „Obama schermde zijn emoties zo veel mogelijk af. Dat moet ook als president, want de verantwoording is zo groot en je krijgt nog veel ellende te zien”, stelt Obama’s voormalig topadviseur David Axelrod. Trump heeft lak aan hoe het volgens de experts allemaal hoort. Hij wijst er juist vol trots op dat hij een politieke outsider is en roemt zijn instinct. In korte tijd is hij er echter achtergekomen dat het presidentschap veel extra verantwoordelijkheden met zich meebrengt en de hele wereld meekijkt met wat je zegt en doet. Voor zijn traditionele partijgenoten is het in ieder geval een geruststelling dat hij oud-generaals als James ’Maddog’ Mattis (Defensie-minister), H.R. McMaster (zijn nieuwe nationale veiligheidsadviseur) en John Kelly (minister van Binnenlandse Veiligheid) om zich heen heeft verzameld. Een ervaren team waar de impulsieve Trump steeds meer naar lijkt te luisteren. Voor het leger was de passieve houding van Obama en het machtsvacuüm waarin hij de Russen liet duiken een grote ergernis. Plannen lagen al langer klaar om toe te kunnen slaan, maar dat Trump zo snel akkoord zou geven voor deze aanval was niet verwacht.