Nederlandse belegger blijft achter met indexfondsen

BELEGGEN De hoge kosten van beleggingsfondsen hebben steeds meer beleggers in de armen van goedkopere indexfondsen gedreven, maar Nederlanders blijven nog een beetje achter. Door de hoge kosten van beleggingsfondsen is het in indextrackers of exchange traded funds (etf’s) belegde vermogen de laatste tien jaar als kool gegroeid. De Nederlandse polder blijkt echter taai: de particuliere belegger in ons land heeft gemiddeld niet meer dan 3 procent in een indexbelegging belegd, een schijntje vergeleken met een Amerikaanse fondsbelegger. Hét uithangbordje voor etf’s, trackers en andere indexfondsen zijn hun lage kosten. Dat heeft alles te maken met de passieve beleggingsstrategie: de fondsportefeuille volgt nauwgezet de index die het marktgemiddelde rendement in een regio, land of sector weerspiegelt. Zo’n fonds heeft geen dure analisten in dienst, zoals de actieve, meer traditionele beleggingsfondsen wel hebben. Deze actieve fondsen proberen immers de index te verslaan en dat leidt tot hogere kosten. Marktgemiddelde niet gehaald Die hogere kosten brengen ze ook in rekening als ze het marktgemiddelde niet halen. En laat dat nu bij 70 tot 80 procent van deze actieve fondsen het geval zijn. Dat besef heeft in Amerika voor een verschuiving gezorgd van actief naar passief (inmiddels een marktaandeel van zo’n 50 procent). Europa volgt op afstand, Nederland is helemaal een achterblijver. Tot grote teleurstelling van nieuwkomers als Ohpen die de Nederlandse markt met een goede en goedkope oplossing dachten te veroveren. Matthijs Aler, directeur van Ohpen, bevestigt dat het indexhuis de wereldwijde groei tot nu toe niet heeft kunnen evenaren. „Waar institutionele beleggers en rijke particulieren in Nederland wel in indexfondsen stappen, doen kleine beleggers dat nog steeds nauwelijks. De gemiddelde beleggingsportefeuille bestaat voor 3 procent uit indexbeleggingen. Dat is ontstellend laag.” In Europa juist flinke groei Dit staat in schril contrast met de groei van indexbeleggen in Europa (zie de grafiek aan de linkerkant). Aan het einde van het derde kwartaal van dit jaar hadden beleggers voor 309 miljard dollar in Europese indexfondsen belegd. Tel daar andere indexbeleggingsproducten bij, zoals gestructureerde producten, dan staat de teller op 349 miljard dollar, een groei van 16 procent in 9 maanden. Dit blijkt uit het laatste rapport van het Britse researchbedrijf ETFGI. Alleen 2011 was een minder jaar, als gevolg van de slechte beurzen, maar ook kregen etf’s te maken met de eerste echt kritische geluiden. Zo bleek de sterke groei in het aantal indexvolgers ook te zorgen voor minder transparantie bij beleggers. Indexfondsen richtten zich op steeds exotischer markten, boden leveraged oplossingen en zelfs shortvarianten (de belegger maakt winst als de index daalt). De kritiek ten spijt hebben indexfondsen aan 2012 tot nu toe een prima jaar. De veelal lagere kosten blijven beleggers trekken. Doorgaans liggen de kosten van een Europese etf tussen 0,2 en 0,6 procent, terwijl een actief fonds al snel uitkomt op 1,5 tot 2 procent. Dat kostenverschil maakt overal ter wereld indruk. Behalve bij de kleine Nederlandse belegger. Vooral vermogende beleggers „De groei in het gebruik van etf’s in Nederland blijft laag, slechts 5 procent van de beleggers zegt het afgelopen jaar meer te zijn gaan beleggen in etf’s”, stelt Michel Vermeulen van Schroders Benelux. Volgens het jaarlijkse – nog niet gepubliceerde – beleggersonderzoek van de Britse vermogensbeheerder heeft 10 procent van de beleggers indexvolgers in portefeuille. Hierbij gaat het om beleggers met meer dan 50.000 euro aan beleggingen. „Bij minder vermogende beleggers ligt het percentage lager”, bevestigt Vermeulen de trend dat vermogende beleggers de weg naar indexbeleggingen iets beter weten te vinden. De grote voorkeur van beleggers gaat volgens het onderzoek echter nog steeds uit naar andere beleggingsvormen dan indexbeleggen. Wat is er in Nederland misgegaan? Aler wijst allereerst op de jarenlange boycot door Nederlandse grootbanken van indexfondsen. Beleggingsfondsen die door banken verkocht willen worden, betalen daarvoor een forse distributiefee (kickback). Trackers hebben daar het geld niet voor als gevolg van hun lagere kostenstructuur. Distributiekosten De houding van de grote banken verandert weliswaar, in afwachting van een verbod op kickbacks, maar Aler stelt dat dit geen garantie is dat indexbeleggen fors zal aantrekken. „Om de gemiste inkomsten uit kickbacks op te vangen, zullen banken beleggers advieskosten in rekening moeten brengen óf ze zullen zelf producten op de schappen leggen om daar nog wat aan te verdienen.” Aler is er niet op gerust dat dit indexfondsen zullen zijn. „Enkele banken bieden indexfondsen al iets meer aan, maar dan alleen aan private-bankingklanten.” Aler verklaart de trage start van indexbeleggen ook met de psychologische weerstand bij beleggers tegen veranderingen en het beursklimaat in de afgelopen jaren. Veel beleggingsportefeuilles staan nog steeds diep in het rood. Beleggers hebben geen zin dat verlies te nemen en over te stappen naar indexfondsen, aldus Aler.

Nederlandse belegger blijft achter met indexfondsen

HET BESTE VAN DE TELEGRAAF

Exclusiefste wereldcongres voor elite: netwerken of ’Great Reset’?

’Schrappen bpm-vrijstelling klap voor verduurzaming wagenpark ondernemer’

Machtshonger

Extra geld tegen zware misdaad