Patiënt haakt zich door chemokuren

Aan den lijve ondervond de 54-jarige Brabantse in 2013 hoe het is om vlak na de ingreep, waarbij artsen een tumor verwijderden, door de gangen van het Jeroen Bosch Ziekenhuis te slenteren. „Na de operatie is de wond met een drain verbonden aan een zak waarin wondvocht en andere lichaamsstoffen worden opgevangen. Als je dan even uit de kamer wilt, draag je die met je mee. Bij het drinken van een kop koffie in het restaurant trok die zak de aandacht van anderen. Ik voelde me bekeken en daardoor zeer ongemakkelijk.”

Ondanks dat artsen vorig jaar wederom een tumor bij de Brabantse constateerden, probeerde Gallé-Rovers de positiviteit zelve te blijven. „Toen ik het ziekenhuis inliep, dacht ik: ’oh nee, niet weer die drain en die zak’.” Haar man Geertjan bedacht daar een oplossing voor. Als fervent haakster fabriceerde de vijftiger eerder al een tasje waar ze haar drinkflesjes in stopte. ’Die kun je nu ook gebruiken voor je drainzak’, hield hij haar voor.

Een idee was geboren. In samenwerking met het Jeroen Bosch Ziekenhuis haakte ze sinds januari een zeventigtal tasjes, die ze ’care bags’ is gaan noemen. „Ik geef die gratis aan het ziekenhuis. Daar worden ze weer verspreid onder andere patiënten”, vertelt Gallé-Rovers.

De reacties zijn positief. De fleurige, wollen tasjes vinden gretig aftrek. Berichtjes van andere patiënten stromen binnen via haar facebookpagina Care Bags. „Een vrouw weigerde eerst van de afdeling af te komen. Door de care bag was dat geen belemmering meer.”

De tasjes vormen niet alleen voor mede-kankerpatiënten een steuntje in de rug; het haken ervan is voor de initiatiefneemster zelf een welkome afleiding, voor als ze zich slecht voelt of geen fut heeft om dingen te doen. „Dan voel ik me weer een stuk beter. Zo sla ik twee vliegen in een klap.”

Gallé-Rovers is vastberaden dit project ook voort te zetten als ze zelf van de chemokuren –maandag start haar derde – af is. „Nu voorzie ik alleen het Jeroen Bosch, maar eigenlijk wil ik aan veel meer ziekenhuizen leveren. Het enige dat we nodig hebben zijn hakers en wol. Heel veel wol.”