Dat blijkt uit cijfers die De Telegraaf heeft opgevraagd bij het ministerie van Justitie en Veiligheid.

Het doorknippen van de enkelband en daarmee onttrekking aan het elektronisch toezicht is een hardnekkig probleem. In 2017 gebeurde het 63 keer, het jaar erop was het 103 keer raak en in het afgelopen jaar ging het dus opnieuw vaker mis.

Eerdere versteviging van de enkelband heeft geen soelaas geboden. Het ministerie introduceert nu een nieuwe enkelband die in het najaar van 2020 gefaseerd in gebruik wordt genomen. Het departement werkt na aandringen vanuit de Tweede Kamer ook aan strafbaarstelling om sabotage van de enkelband te ontmoedigen.

Zware criminelen

Dagelijks droegen in 2019 gemiddeld zo’n zevenhonderd personen een enkelband. In totaal waren dat 3750 personen. In 97 procent van de gevallen gaat het dus goed. Maar het kan flink misgaan. Zo nam een zware cokecrimineel de benen en ontliep zo zijn straf. Later werd hij alsnog opgepakt. Onder enkelbandknippers zaten de laatste jaren meerdere moordenaars, gewelddadige overvallers en zware drugscriminelen. Het is een misvatting om te denken dat de enkelband alleen bij relatief lichte vergrijpen wordt aangelegd.

De enkelband is een middel om de naleving van aan verdachten en veroordeelden opgelegde locatieverboden of -geboden te controleren. Als een enkelbanddrager in een gebied komt waar hij niet mag zijn of een gebied verlaat waar hij juist moet blijven, genereert de band automatisch een alarm richting een meldkamer. Hierdoor maakt een enkelband snel en gericht ingrijpen mogelijk. Ook gaat er een preventieve werking van uit: dragers overtreden minder vaak voorwaarden.

Sabotage van de enkelband wordt direct, via een gegenereerd alarm opgemerkt. Opgespoorde saboteurs worden gevangengezet, waarna de precieze gevolgen worden bepaald. Bij vernieling volgt aangifte.