Nancy (55) emigreert het liefst morgen naar haar knappe Arabier (35)

Het lijkt een sprookje uit Duizend-en-een-nacht: een blauwogige Amsterdamse kijkt in de donkerbruine kijkers van een Arabische man en wordt verliefd. Het overkomt Nancy (55) in 2018 en ze denkt zelfs al aan emigreren. Dat haar omgeving kritisch reageert, begrijpt ze best. „Ik zie het aan de gezichten van collega’s, familie en vrienden als ik hen over ’mijn’ Hesham vertel: de scepsis, de vooroordelen. En geef ze eens ongelijk. Als een ander mij dit verhaal had verteld, zou ik waarschijnlijk ook denken: die man is uit op je geld, op een bestaan in Nederland. Het lot Ik kan het zelf ook nauwelijks geloven dat mij dit overkomt. Ik ben 55, geen naïeve tiener meer. En ik werk met veel plezier in de automatisering, dus ben gezegend met een scherp analytisch vermogen. Maar ik heb ook een andere, avontuurlijke en impulsieve kant. En ik ben spiritueel. Ik geloof echt dat er meer is tussen hemel en aarde. Dat het lot ons heeft samengebracht vorige zomer, daar bij dat panorama over Wadi Mujib in Jordanië. Lees ook: Na het overlijden van haar vader, ontdekte Florance dat ze drie zussen heeft Ik maakte een groepsrondreis en we stopten met een bus op dat prachtige uitzichtpunt bij Dhiban. Ik had een hoofddoek omgeknoopt, die ik tijdens een eerdere stop had gekocht. Een mooie Arabische man met donkerbruine ogen, lang donker haar en een ontwapenende lach sprak me aan in het Engels en zei dat je die zo niet hoorde te dragen. Hij leerde me om de doek in ’bedouin style’ te knopen. Ik merkte dat hij werd getriggerd door mijn blauwe ogen. Hij bleef me maar aankijken. Onze blikken leken wel magneten. We maakten een praatje in het Engels en ineens had ik een briefje met zijn telefoonnummer in m’n hand, waarin hij vroeg naar het mijne. Ik dacht: ach, ik doe ’ns gek. Nog voordat ik weer in de bus zat, kwam het eerste berichtje al binnen. ’It was so nice meeting you. I hope to see you again.’ Misschien zei hij dat tegen iedere toeriste, maar ik ging die avond met een grote glimlach op m’n gezicht slapen. Lees ook: 'Verhoog alsjeblieft de jeugdstraffen' Mijn Arabische bewonderaar ontpopte zich als een ware romanticus en een aanhouder. De volgende dagen stuurde hij me ’s morgens een plaatje van een roos. En ’s avonds voor het slapengaan belde hij me op. Ik vind het altijd leuk om tijdens mijn reizen contact te maken met de lokale bevolking en zo zag ik dit ook. Het waren geen diepgaande gesprekken; we namen de dag een beetje door. Ik dacht wel: wat moet ik met jou? Dat we elkaar leuk vonden, werd steeds duidelijker. Steeds persoonlijker Eenmaal thuis verwachtte ik dat ons contact zou verstommen. Niets was minder waar. Meteen na mijn thuiskomst vroeg hij: ’Ben je veilig aangekomen?’ Wekenlang waren we elke dag aan het chatten en bellen. Onze gesprekken werden steeds persoonlijker en gingen steeds dieper. We bleken raakvlakken te hebben: allebei single, onafhankelijk, avontuurlijk, een passie voor de natuur. En hij wil geen kinderen; die heb ik ook nooit gewild. Hesham is 35 en woont nog bij zijn moeder. Dat schrikt mij niet af, want hij zorgt voor haar en denkt niet lichtzinnig over relaties. Hij is – net als ik – de ware nog niet tegengekomen. Ik ben niet wanhopig op zoek; als ik de rest van m’n leven single blijf, ook prima. En ik ben ook absoluut geen sekstoerist, om dat vooroordeel ook maar bij de naam te noemen. Ik ga ’t niet eens uitleggen als mensen dat denken. Maar het kwam er natuurlijk wel van. Lees ook: Ans loopt voor de 51e keer de Nijmeegse Vierdaagse: Eigenlijk hou ik niet van wandelen Hij wilde me weer zien en ik wilde uitzoeken: vinden we elkaar echt zo leuk? Dus mijn eerstvolgende vrije lange weekend vloog ik naar hem toe. Ik kon nauwelijks geloven dat hij op het vliegveld op me zou staan wachten. En hij geloofde niet dat ik echt zou komen. Toch stonden we ineens weer oog in oog op het vliegveld, zoals we eerder op het uitkijkplatform hadden gestaan. Maar het voelde dit keer zo anders. Geen houden meer aan Een man en vrouw mogen in Jordanië niet openlijk affectie tonen, dus we durfden elkaar nauwelijks aan te raken. In de taxi zaten we dicht tegen elkaar aan en hielden we elkaars hand vast, maar eenmaal in het hotel was er geen houden meer aan. We hadden maar één weekend samen en hebben dat ten volle benut om elkaar op allerlei manieren te leren kennen. Lees ook: Lydia heeft twee getrouwde minnaars: hun vrouw moest eens weten Het zit goed tussen ons, dat is toen duidelijk geworden. In september ben ik weer tien dagen naar hem toe gegaan. Ik had een appartement gehuurd en hij ging elke dag bij mij vandaan naar zijn werk. Steeds dacht ik: zou ik hier kunnen leven? Er is nauwelijks werk, het water is er schaars, de winters zijn koud… Maar dan nam Hesham me bijvoorbeeld weer mee naar een berghelling en brachten we de meest romantische nacht ooit door op een plateau onder een ongelooflijke sterrenhemel en vergat ik alle praktische bezwaren. Nadat hij in het najaar twee weken de bergen in ging met toeristen en we geen contact konden hebben, stuurde hij een heel serieus bericht: ’I wanna talk to you about our future.’ Hij had me zo vreselijk gemist. Hij wilde dat ik met zijn moeder zou kennismaken. Dat is in januari gebeurd. Zijn moeder is een hartelijke vrouw, die vijf woorden Engels spreekt: ’Beautiful eyes, I love you.’ Ze vindt maar één ding belangrijk: dat haar zoon gelukkig is. Eigen boontjes doppen Het liefst zou ik morgen naar Jordanië emigreren, maar eerst wil ik Arabisch leren en daar een baan vinden. Ik kan Engelse les geven, bij een internationaal bedrijf werken, in de toeristensector. Ik heb altijd mijn eigen boontjes gedopt en wil niet afhankelijk zijn van Hesham. Lees ook: 'Op een warme dag gaan de kleren hier verplicht uit’ Ik had nooit gedacht dat je in zo’n korte tijd zo’n sterke band kunt opbouwen, dat je je leven hier wilt opgeven voor iemand. Mijn ouders leven niet meer, maar mijn zus vindt het niet leuk als ik daarheen zou gaan, ze vindt het allemaal veel te snel gaan. Maar het leven is te kort en ik wil niet later denken: had ik maar… In augustus ga ik weer naar hem toe. Ik kijk er ontzettend naar uit om Hesham weer te zien. Stiekem denk ik dat hij mij dan ten huwelijk gaat vragen. Daar, op de plek waar we elkaar voor het eerst in de ogen hebben gekeken.” Dit verhaal lees je in ZOMER, het magazine dat zaterdag bij De Telegraaf zit. Meer lezen? Neem dan eens een kijkje op VROUW.nl!

Nancy (55) emigreert het liefst morgen naar haar knappe Arabier (35)

Bekijk meer van

HET BESTE VAN DE TELEGRAAF

Bonus topbestuurders hangt niet af van hard werken, maar van mazzel

Het grote gelijk van links: De openlijke afkeer van andersdenkenden

Conflict sportclubs met fiscus: ’Ik dacht, ho es, je beweegt toch gewoon?’

FC Hollywood in optima forma: Nagelsmann verneemt ontslag uit media