Nederland mist ’de club’: ’Ik ben niet de enige die hier normaal elke dag te vinden is’

Voor het eerst in lange tijd is Robert Overgaag weer even ’op de club’. De penningmeester van de Delftse voetbalvereniging De Hollandse Leeuw (DHL) is hier normaal gesproken vijf tot zes keer per week, maar ook hij zit nu voornamelijk thuis. „De koeken dreigen over datum te gaan”, vertelt de penningmeester. „Dus die nemen we maar mee.” Hij komt voorzitter Paul de Bree tegen. Beiden zijn teleurgesteld over het besluit van voetbalbond KNVB om de amateurcompetities dit seizoen niet meer te hervatten, maar hebben uiteraard begrip. Barinkomsten Dat de deur van het complex en de kantine langere tijd dichtblijven, is niet alleen om sportieve redenen – DHL stond stabiel zesde en zou dus in de middenmoot eindigen – vervelend. „Maart, april en mei zijn de maanden waar we het qua barinkomsten echt van moeten hebben”, vertelt Overgaag. „We missen een omzet van 15.000 euro per maand van de kantine”, legt hij de harde cijfers op tafel. „Dit zijn voor alle verenigingen in Nederland normaal gesproken de mooiste maanden. Lekker weer, iedereen weer naar buiten, toernooitjes en het hele weekend mensen op de club.” Hij zucht even. „Dat gaan we allemaal missen.” Voor de 45 teams ligt de voetbalwereld stil. DHL zal de coronacrisis ’waarschijnlijk wel overleven’, denkt Overgaag. De club krijgt eenmalig 4000 euro uit de TOGS (Tegemoetkoming Ondernemers Getroffen Sectoren) en negentig procent van de loonkosten van de twee hoofdtrainers wordt betaald. „Elke vereniging heeft dit soort kosten. De gemeente Delft is gelukkig ook heel coulant met het betalen van de huur, en een aflossing van 600.000 euro die we hebben geleend voor een verbouwing. Van alle kanten krijgen we hulp, maar het blijft een gat in de begroting slaan en het moet niet te lang duren.” Overgaag begint even te glunderen. „Onze zevenhonderd leden hebben aan het begin van het jaar contributie betaald, en geen van hen heeft het bedrag teruggevraagd. Ondanks het feit dat het seizoen voor iedereen zo plots is afgekapt.” Nederland telt bijna 2500 voetbalclubs, en allemaal zien ze de inkomsten van een, normaal gesproken lucratief, voorjaar verdampen. De KNVB wil gedupeerde clubs graag tegemoetkomen. Op welke manier dat gaat gebeuren, is alleen nog niet bekend. Daan Schippers van de voetbalbond legt uit dat er in ieder geval in april en mei geen contributie wordt geïnd. Samen met sportkoepel NOC*NSF wordt er door de voetbalbond gekeken naar een ’verdere invulling’. Geert Slot van NOC*NSF legt uit dat alle sportverenigingen – in Nederland zijn er zo’n 24.000 – in principe in aanmerking komen voor de TOGS, al kan het even duren voordat een aanvraag verwerkt is en het geld daadwerkelijk op de rekening staat. „Voor een kleine tafeltennisvereniging met dertig leden is het in principe genoeg, maar er zijn ook grote voetbalclubs die het écht lastig hebben.” Geldproblemen Slot vertelt dat er tien miljoen Nederlanders zijn die wekelijks sporten. De helft van hen is lid van een of meerdere verenigingen. „We hebben intern onderzoek gedaan naar wat mensen écht missen in deze situatie, en bij heel veel mensen staat de sportvereniging bovenaan”, legt Slot uit. „We willen voorkomen dat er in deze periode verenigingen omvallen door geldproblemen.” In Nederland zijn ook meer dan duizend scoutinggroepen. Net als voetbalverenigingen zien zij hun voorjaar, waarin er traditioneel veel activiteiten worden georganiseerd, door het coronavirus in rook opgaan. „We hebben ongeveer honderddertig leden en hebben de vraag over de contributie aan ze voorgelegd”, vertelt Peter Albers van Scouting Kizito in Noord-Brabant. „We hebben besloten dat door te laten lopen, en onze leden vonden dat gelukkig niet erg. Reden daartoe is dat wij ook vaste lasten hebben die gewoon doorlopen: het onderhoud aan het terrein, de WOZ-belasting, verzekeringen en een deel dat we afstaan aan Scouting Nederland en de regionale Scouting.” Daarnaast is de contributie bij Kizito een middel om te ’sparen’ voor het zomerkamp. „Zo hoeven leden niet in één keer alles op te hoesten.” Hoewel het zomerkamp op de tocht staat, kunnen de meeste rekeningen voorlopig betaald worden, ook omdat er geen loonkosten zijn. Toch vormt de coronacrisis een financiële ’aderlating’ voor de padvinders, vertelt Albers. Hij somt op: „Weekendkampen, het pinksterkamp met al onze leden, het tafelvoetbaltoernooi, koningsdag, Dodenherdenking, en onze EHBO-middag gaan niet door. Onze vlooienmarkt, half april, is ook afgelast. Dit zijn evenementen waar steevast het spaarpotje kan worden aangevuld. Dan heb je het over honderden euro’s per evenement. En onze blokhut wordt regelmatig verhuurd aan andere groepen. Ook dat ligt stil en scheelt dus inkomsten. We zijn gelukkig financieel gezond zodat we niet na twee maanden al diep in de schulden zitten, maar onze reserves worden aangesproken.” Reserves die de scoutinggroep veel liever had gebruikt om bijvoorbeeld nieuwe tenten te kopen. „Die gaan maar een paar jaar mee en ze zijn al aan het verouderen. We zullen deze crisis overleven, maar dat gaat wel ten koste van nieuw materiaal en leuke extraatjes.” Duitse biefstukken Problemen van een heel andere orde zijn er bij de Drentse kaartvereniging Hercules ’81, die een stuk of veertig leden telt. Voorzitter Jan Klok ging afgelopen week met pensioen en is ,,de jongste van de vereniging”, vertelt hij lachend. „Ons seizoen is per direct beëindigd”, zegt Klok voor de deuren van zijn hermetisch afgesloten clubgebouw in Assen. Het officiële kaartseizoen loopt van augustus tot mei. „Omdat het seizoen voortijdig ten einde komt, worden er geen prijzen uitgereikt. Het gebrek aan inkomsten compenseren we op die manier.” De kosten voor de ’vleesprijzen’ – „Twee Duitse biefstukken of vier saucijsjes voor de kampioen” – houdt Hercules ’81 nu dus in de kas. „Als we in augustus weer gewoon kunnen gaan kaarten, hebben we geen geldproblemen.” Zeer onzeker is nog wel of er volgend jaar voldoende geld overblijft voor de feestelijke viering van het veertigjarig bestaan van de club. „Dat wordt lastig, maar we kunnen niet zover in de toekomst kijken.” Vanwege de hoge leeftijd van zijn leden zit de pijn hem vooral ergens anders. „Van de tien mensen die doodgaan door de coronacrisis, sterft er één daadwerkelijk aan de ziekte”, zegt Klok stellig. „Drie gaan er dood door de angst die dit allemaal veroorzaakt en de rest sterft van eenzaamheid. Onze leden zitten nu thuis en krijgen geen bezoek. We hebben het over mensen die sowieso al de hele dag binnen zaten, maar wel misschien zes tot zeven keer per week kwamen kaarten.” Hij vertelt over schrijnende gevallen van leden die sinds de laatste kaartmiddag, begin maart, niemand meer hebben gesproken. „Dat is vreselijk.” Sociale gebeuren Ook bij voetbalvereniging DHL zit de grootste pijn hem, vooralsnog, in het niet kunnen bieden van de nodige afleiding die mensen juist in deze crisistijd graag opzoeken. „Ik ben niet de enige die hier normaal gesproken bijna elke dag te vinden is”, vertelt penningmeester Overgaag. „Het is dat hele sociale gebeuren waarvoor je lid wordt van een vereniging. Het er even tussenuit, even wat anders doen. Dat missen we.”