Slechtst mogelijke scenario dreigt voor Nigeria

Van Mourik koos ervoor om op zijn post te blijven, maar een pretje is het niet: „Sterker nog, het is de hel hier. Een giftige cocktail van het coronavirus, Boko Haram en tientallen vluchtelingenkampen waar mensen opeengepakt zitten.” Boobytraps Een specifiek probleem is dat al die mensen in de kampen beschermd moeten worden tegen guerrilla-achtige aanvallen van de terroristen. Ze zijn omringd door greppels met boobytraps om Boko Haram buiten te houden. Het Nigeriaanse leger bestrijdt de terroristen. „Als we de bommenwerpers horen die stellingen van Boko Haram bestoken, dan weten we dat het weer even rustig is”, vertelt Van Mourik vanuit de hoofdstad Maiduguri in de provincie Boro. Het virus is onzichtbaar en daarom had de Nigeriaanse regering besloten dat de kampen dicht moesten. Hulporganisaties, zoals het Italiaanse Intersos waar de Nederlander voor werkt, vonden dat een gruwel. De bewoners van de kampen zijn voor hun voedsel en brandstof afhankelijk van de kippen en de paar veldjes die ze hebben bewerkt en het hout dat ze sprokkelen. „Alsof je het gasfornuis uit een Nederlandse woning weghaalt en zegt: ’Eet smakelijk’”, sneert Van Mourik. De maatregel geldt nu maar voor twee dagen. Reisbeperkingen Het oosten van Nigeria is maar een van de vele crisisgebieden ter wereld. Pim Kraan van Save the Children is verantwoordelijk voor 27.000 mensen wereldwijd en werkt met een budget van een miljard euro om het lot van kinderen overal ter wereld te verbeteren. „Dit is een bizarre situatie. Nog afgezien van corona, wat als er ergens malaria of diarree heerst? Normaal stuur je extra hulptroepen, maar nu? Er zijn reisbeperkingen, vliegtuigen zijn er nauwelijks. Het is lastig. Het zou zo maar eens kunnen dat 40% van onze mensen uitvalt door ziekte.” Kraan is gepokt en gemazeld in dit werk en zegt ’s nachts nog te kunnen slapen, maar waar hij overdag de knop omdraait als een koele crisismanager, belt hij ’s avonds als vriend en uit solidariteit naar zijn mensen in het veld. Ook Karline Kleijer, noodhulpcoördinator bij Artsen zonder Grenzen, kent de logistieke problemen. „Als je al een vrachtvliegtuig kunt huren om ergens noodhulp af te leveren zijn de prijzen door het dak gegaan. De markt regeert.” Kleijer vreest dat als het coronavirus vluchtelingenkampen en arme landen treft het daar als een dodelijke tornado doorheen zal razen. „Corona vertragen, zodat je de patiëntenstroom kunt controleren, kan daar niet. Daar is een informele economie. Mensen werken op straat, verkopen er fruit of drankjes. Als die thuis moeten blijven in zelfquarantaine, verdienen ze niets. Alleen een rijk land als Nederland kan een potje maken van 80 miljard voor economische schade.” Handen wassen Ook Tineke Ceelen van Stichting Vluchteling vreest het slechtst mogelijke scenario. „Tenten verder uit elkaar zetten? Vergeet het maar, dan moet bijvoorbeeld in Nigeria het leger een nog groter gebied beschermen. Handen wassen? Bij die paar kranen waar ze ook nog hun kleren moeten wassen? In kampen waar honderdduizenden mensen wonen? Dat lukt echt niet.” Ceelen, Kraan en Kleijer zijn door hun werk halve wereldreizigers, maar benadrukken toch ook getroffen te zijn door wat het virus in Nederland aanricht. „Ja, joh, mijn moeder woont in Brabant”, verzucht Ceelen. Ze is getroffen dat desondanks Nederlanders de solidariteit met de verre wereld niet laten varen. „We krijgen nog steeds donaties. Ook wel wat beledigende mails van mensen die vragen of we gek zijn door nu nog aan het buitenland te denken, maar het antwoord daarop is eenvoudig: de wereld bestaat niet uit eilanden. Het zijn communicerende vaten. Het virus stopt niet bij de grens.”