Iran maakt mogelijk atoombom

Er is reden voor grote zorg, waarschuwt Emily Landau. Zij is verbonden aan het Israëlische Instituut voor Nationale Veiligheidsstudies in Tel Aviv en dé expert op het gebied van Irans nucleaire proliferatie. „Het regime in Iran heeft nooit zijn ambities voor een nucleair wapen opgegeven.” Zij komt met een simpel, maar verontrustend rekensommetje. Voor een kernwapen zijn drie componenten nodig: ballistische raketten, een kernkop en genoeg hoogverrijkt uranium. „Het eerste hebben ze, het tweede weten ze te maken, dus blijft alleen het derde element over. En daar kan Iran al binnen een halfjaar over beschikken.” Dan nog een paar maanden om alles in elkaar te zetten en klaar is Kees. Kortom, neemt Iran het besluit, dan kan het binnen een jaar over een atoombom beschikken. Het enige wapen, zo weten de ayatollahs, dat de Verenigde Staten zal afschrikken. Zie Noord-Korea, dat in verhouding met fluwelen handschoenen wordt aangepakt. Kim Jong-un stuurde president Trump zelfs een boodschap voor zijn verjaardag. Die hoeft hij van ayatollah Khamenei niet te verwachten. Gezien de huidige spanningen, en het reële gevaar van een militaire confrontatie, dreigt de opstelling van de Iraniërs te veranderen: van de mogelijkheid om binnen korte tijd een atoomboom te maken, zoals in het verleden, naar het werkelijk in bezit hebben van zo’n vernietigend wapen. Al houdt Teheran vol dat zijn nucleaire programma louter bestemd is voor civiele doeleinden. Daar moet Landau hard om lachen. „Er is geen enkele twijfel dat Iran in het verleden gewerkt heeft aan een kernwapen.” Zij wijst op de nucleaire archieven die de Israëlische Mossad met een gewaagde operatie uit Iran wist te smokkelen. Daaruit blijkt dat het programma wel degelijk een militaire component had en dat de Iraniërs doelbewust de internationale gemeenschap om de tuin leidden. „Het is onbegrijpelijk dat Iran nu niet met die bevindingen wordt geconfronteerd.” Landau heeft ook scherpe kritiek op de Iran-deal zelf, die vier jaar geleden als ’historisch’ werd gepresenteerd, maar nu op instorten staat. In ruil voor sanctieverlichting zou Iran zijn nucleaire programma drastisch beperken. Volgens het IAEA, dat de inspecties uitvoert, hield Iran zich de afgelopen jaren aan het akkoord. Kernwapen Dat betwijfelt Landau ten zeerste. Zij wijst op een rapport van de Duits inlichtingendienst, dat onlangs vaststelde dat Iran nog steeds probeert onderdelen aan te schaffen die gebruikt kunnen worden voor de productie van een kernwapen. Ook heeft Iran – illegaal – zes geavanceerde centrifuges geïnstalleerd, waarmee sneller uranium kan worden verrijkt. De oude, die nu draaien, zijn gebaseerd op een Nederlands ontwerp, dat in de jaren zeventig door de Pakistaanse wetenschapper Abdul Qadeer Khan werd gestolen. Het nucleair akkoord dat Europa, Rusland en China nu met man en macht proberen te redden, zit vol met gebreken. Er staat niets in over ballistische raketten, internationale inspecties mogen alleen worden uitgevoerd als ze geruime tijd van tevoren worden aangekondigd, en louter op plekken die in de deal zijn opgenomen. Dat biedt genoeg ruimte om vals te spelen. Bovendien worden de eerste beperkingen al binnen vier jaar opgeheven. Legitimatie Maar misschien wel het ergste, aldus Landau, is dat het akkoord uraniumverrijking door Iran legitimeert. „Voor de deal eiste de internationale gemeenschap dat Iran volledig zou stoppen met het verrijken van uranium. Dat is verdwenen. Geen wonder dat vooral Iran het akkoord in stand wil houden.” Het zijn bovengenoemde zaken die president Trump wil fixen, maar daarbij stuit hij op grote weerstand, ook in Europa. Landau: „Daarom is het een misvatting dat Trump vorig jaar als eerste de nucleaire deal brak door nieuwe sancties in te stellen. Hij wilde slechts de fouten van van zijn voorganger herstellen, maar hij vond geen gehoor en kwam dus in actie.” De bal ligt nu weer in Europa. Door vandaag de deal te breken wil Iran landen als Frankrijk en Groot-Brittannië onder druk zetten om met compensatie te komen voor de Amerikaanse sancties. „Het is nu aan Europa om vastberaden op te treden door ook met nieuwe sancties te komen.” Want zware druk is volgens Landau het enige dat werkt. „Komt er geen breed internationaal front, dan is het een kwestie van tijd voordat Iran over een kernwapen beschikt. En let wel, we hebben het hier over een agressief land dat de regio wil domineren.”