Tragisch einde Marten Fortuyn

Marten trad ook enige tijd als woordvoerder van de familie op. „Hij liep voorop in de strijd om gerechtigheid”, herinnert politicus Joost Eerdmans (Leefbaar Rotterdam) zich.

Ook broer Simon prijst Martens strijdbaarheid. „Pim mocht niet voor niets zijn gestorven. Daar geloofde hij in.”

Marten Fortuyn geloofde er heilig in dat de nalatenschap van zijn vermoorde broer Pim bewaard moest blijven. Daar knokte hij hard voor en daar zette hij alles voor opzij, weten zijn nabestaanden.

Simon Fortuyn zag tot zijn spijt dat het al langer slecht ging met zijn broer Marten. Dat hij zo „triest en droevig” aan zijn einde zou komen, zag hij echter niet aankomen.

Simon wil er nuchter over blijven en wil dat het opgeschreven wordt ’zoals het is’. „Vanwege zijn geestelijke gesteldheid zat hij in een gesloten afdeling. Hij had echter nog steeds een enorme drang naar vrijheid, zeker tijdens oplevingen. Dat is hem nu fataal geworden.” Na een mislukte ontsnappingspoging waarbij hij gewond raakte, werd Marten Fortuyn niet meer gereanimeerd. Hij had eerder al aangegeven dat dat niet nodig was, vertelt broer Simon.

Nabestaanden denken liever terug aan de strijdbare man die Marten Fortuyn voor die laatste periode was. Joost Eerdmans, wethouder voor Leefbaar Rotterdam en eerder politicus voor de Lijst Pim Fortuyn, vindt dat Marten voorop liep in de strijd om gerechtigheid na de moord op zijn broer. „Hij heeft al die rechtszaken bijgewoond, hij was in de Kamer om rond debatten zich te laten horen... Marten was erg strijdbaar. Het nieuws raakt me wel, ik had een zwak voor hem.”

In zijn strijd pleitte Marten bijvoorbeeld voor betere beveiliging voor politici en wilde dat de verantwoordelijken voor Pims beveiliging ter verantwoording werden geroepen. Verder zorgde hij onder meer voor het archief van zijn vermoorde broer. Hij werd heel actief rondom de politiek, maar werd zelf nooit politicus van beroep.

Zijn broer Simon is inmiddels wethouder voor Leefbaar in Lansingerland. Ook hij prijst Marten voor diens strijdbaarheid. „Dat de Pim Fortuynprijs nu zo van de grond komt is echt aan hem en aan Joost (Eerdmans, red.) te danken.” Hij deed dat „met verve”, weet Eerdmans.

„Marten deed zijn uiterste best om de nalatenschap van Pim te verdedigen”, zegt Simon. „Pim mocht niet voor niets zijn gestorven. Daar geloofde hij in.”

Marten had het er wel moeilijk mee dat de aandacht voor Pim en zijn standpunten verwaterde, weet broer Simon. „Daar had ’ie moeite mee. Hij had ook later prominenter aandacht ervoor gewild. Maar ja, de tijd verstrijkt.”

Dat Marten zich zo op het activisme stortte, deed hem goed volgens Simon. Eerdmans merkte dat Marten soms ’de beroepsbroer’ werd genoemd, en dat was niet per se onwaar of erg. „Hij had zo een zinvolle invulling”, zegt Simon. „Zo zijn we alle drie, dankzij Pim, maatschappelijk betrokken geworden. En dat voelt heel goed.”