Wilde bever sterft in Groningse kliniek

De dierenarts nam bloed af van de bever, die zo groot als een hond was. Het exemplaar bleek ondanks zijn inspanningen te zwak en overleed minuten later. Prins vindt het vreselijk jammer: „Bloedonderzoek kan alsnog duidelijk maken of het dier een bacteriële infectie onder de leden had, zoals knaagdieren die soms hebben.”

Dierenkenner Pim Lollinga van opvang voor inheemse wilde dieren Faunavisie Wildcare uit Westernieland (gemeente De Marne) kreeg het dier deze week onder zijn hoede, nadat de Dierenambulance het had opgepikt bij de vindplaats. Het was ook Lollinga’s eerste bever in de opvang. „Het dier liep toen het gezien werd wat rondjes bij een droge sloot, ver bij zijn leefgebied vandaan. We dachten eerst dat het dier aangereden was, maar het had bijvoorbeeld geen fracturen.” Wel had het forse oudere waterdier, met indrukwekkend gebit en de kenmerkende unieke platte staart, een longontsteking.

Het Dutch Wildlife Health Centre (DWHC), verbonden aan de faculteit Diergeneeskunde van de Universiteit Utrecht, zal onderzoek doen en kijken of er sprake was van besmetting met Francisella tularensis (tularemie of hazenziekte).

Bevers zijn vanaf 1988 weer in de Nederlandse natuur en vanaf 2008 ook in Drenthe en Groningen. Dit dier is mogelijk overleden door een combinatie van infectie, ouderdom en stress, maar vooral het verkeer is de grote killer van dieren als de bever.