Last van treintrillingen: ’Lig elke nacht wakker’

Dion van der Sanden worstelt al twee jaar met de overlast van langsrazende goederentreinen. „Als ik in bed lig, schrik ik iedere nacht wakker. Dan trilt en kraakt het huis van hier tot ginder.” Als de Dorstenaar water wil drinken, trilt de inhoud bijna uit het glas. Hij is niet de enige. Bijna 270.000 Nederlanders die binnen driehonderd meter afstand van het spoor wonen, ondervinden ernstige hinder van treintrillingen, blijkt uit in 2015 gepubliceerde RIVM-cijfers. Van der Sanden gaat dan ook gesloopt naar zijn werk bij een tomatenveredelingsbedrijf, dat nieuwe rassen tomaten ontwikkelt. „Daar moet ik mensen aansturen en de temperatuur onder controle houden. Als het misgaat, kost het miljoenen. Maar ik ben regelmatig hartstikke moe en kan me lastig concentreren.” De trillingen hebben ook een scheur van 2,5 meter in de binnenmuur van zijn bovenverdieping veroorzaakt. „Die ga ik niet repareren, want dat kost duizenden euro’s en is niet eens mijn schuld. Dat moet ProRail doen, hun treinen zijn bezig mijn huis te vernielen.” Maar ProRail kondigde aan dat niet te doen, omdat zijn huis op 45 meter en daarmee niet binnen de vereiste dertig meter van het spoor ligt. Van der Sanden: „Ik ben gewoon bang in mijn eigen huis, belachelijk.” Kopjes Ook Willy Moorman (66) uit Borne ondervindt al jaren overlast. „Er komen alleen maar passagiers- en goederentreinen bij en ze worden langer en zwaarder. Dagelijks rijden er driehonderd treinen langs, iedere vijf minuten is het raak. Ik heb gewoon nooit rust. In huis trillen de kopjes in de kast, geen enkele deur sluit nog normaal en de houten vloer ligt deels los.” Moorman zit al jaren aan de kalmeringsmiddelen. Ondanks al zijn inspanningen en die van RONA (Regionaal Overleg Noordelijke Aftakking) om de Tweede Kamer te overtuigen, is er geen oplossing gekomen. Verhuizen is voor Moorman geen optie. „Ik ben meubelstoffeerder en heb een uitstekende werkplaats achter mijn huis van 40 vierkante meter. Ik spaar er zo veel kosten mee uit. Anders kan ik het niet betalen. Als ik mijn huis, waar aan de buitenkant dertig tot veertig scheuren zitten, al verkocht krijg, zit ik ver onder de hypotheekwaarde. Om alles te verstevigen en repareren, ben ik tienduizenden euro’s kwijt. Er is geen uitweg.” Omdat de maat ook voor Van der Sanden vol is, heeft hij 31 belangenorganisaties uit Oost- en Zuid-Nederland bijeengebracht. Eind augustus vond een bijeenkomst plaats in Dorst. De organisatie wil een actieplan gaan indienen bij de Tweede Kamer. Spoor Van der Sanden: „We willen dat het spoor verbeterd wordt, zodat het beter geschikt is voor intensief treinverkeer.” In de conceptversie staan ook andere aangedragen maatregelen, zoals een nieuwe geluidswet, waarbij niet naar het gemiddelde maar het maximale geluidsniveau per etmaal gekeken wordt. Daarnaast wil de organisatie een duidelijkere wetgeving op het gebied van trillingen en handhaving. Mocht dialoog uiteindelijk geen soelaas bieden, dan gaat de organisatie juridische stappen nemen, zegt Van der Sanden. „Wij geven niet op.” De gemeenten Gilze-Rijen, Oisterwijk en Oosterhout steunen de gedupeerde bewoners en zijn een onderzoek gestart. Momenteel doet ook het RIVM, in opdracht van het ministerie van Infrastructuur, aanvullend onderzoek naar de trillingen.