Dat staat in het advies dat een commissie onder leiding van oud-minister Piet Hein Donner heeft samengesteld. De fiscus gaat dat advies overnemen. Het gaat om mogelijk duizenden ouders die door de Belastingdienst jarenlang in financiële ellende werden gestort. Zij moesten soms tienduizenden euro’s terugbetalen. Onterecht, bleek achteraf.

Gedupeerde ouders krijgen alsnog de toeslagen waar ze gewoon recht op hadden, plus nog eens 25 procent van dat bedrag als vergoeding voor materiële schade. Daarbovenop komt nog een bedrag van 500 euro per half jaar sinds het eerste besluit tot terugvordering.

Ook krijgen de ouders de invorderingskosten terug en een vergoeding voor de juridische kosten die ze in het dossier moesten maken. Als de ouders al geld hebben teruggekregen of hun ’schulden’ nog niet ingevorderd waren, wordt dat bedrag van de totale compensatie afgetrokken.

Hoeveel die compensatie in totaal gaat kosten, is nog niet duidelijk. Dat hangt volgens Donner af van het totaal aantal zaken waarin er gecompenseerd moet worden. „Maar de rekening zal fors zijn”, zei hij.

Nachtmerrie

Ouders zijn in een ’financiële nachtmerrie’ terechtgekomen, zei Donner over de ellende van de onterecht beschuldigde ouders. „Die was ook in hun persoonlijk leven ingrijpend. Ook omdat de behandeling van de bezwaren te lang duurde.” De commissie stuitte zelfs op zaken waarin het vijf jaar duurde voordat de fiscus een bezwaar afhandelde.

De compensatie moet er daarom snel komen, vindt Donner. „De ouders zijn al lang genoeg aan hun lot overgelaten. Ze kregen geen duidelijke informatie over wat er van hen werd verwacht en konden zo niet de onregelmatigheden herstellen, waardoor ze geen kans hadden.”

Vooringenomen

De commissie heeft ook gekeken naar waarom het zo fout is gegaan met de toeslagen. Volgens Donner kwam het door ’institutionele vooringenomenheid’ van het zogenoemde Combiteam Aanpak Facilitators (CAF), dat op fraudegevallen jaagde bij de fiscus.

Zij keken daarbij in het CAF 11-dossier niet zozeer naar hoe de ouders daadwerkelijk handelden, maar vanuit het vermoeden dat er fraude werd gepleegd. Daarbij werd actief gezocht naar het ontdekken van fouten van de ouders, ook al waren het maar heel kleine.

In het CAF 11-dossier gaat het om zo’n 300 ouders. Het ’overgrote deel’ daarvan komt in aanmerking voor compensatie, zei Donner. Daarnaast zijn er nog vele andere dossiers, waarin waarschijnlijk nog eens duizenden ouders gedupeerd zijn door de fiscus. Voor hen zou dezelfde compensatieregeling gebruikt kunnen worden.

Kwade wil

Volgens Donner was er geen sprake van kwade wil bij de Belastingdienst. Maar de fiscus heeft wel te makkelijk het etiket fraude geplakt op zaken die dat helemaal niet waren, omdat de fraudebestrijders daar nadrukkelijk op zoek naar waren.

Daarbij wijst Donner er ook op dat de fiscus niet goed reageerde op signalen vanuit de dienst zelf dat het allemaal wat minder zou moeten. Die signalen gingen ’verloren in ambtelijk overleg en collectieve vastberadenheid’, concludeert de oud-minister.