'Slager moet zelf aan oren uit vrachtwagen worden gesleept'

Net zo goed als dat vrouwen van dik in de 50 seks hebben, worden dieren in onze maatschappij beroerd behandeld. Honden worden tot bloedens toe geslagen, kippen creperen in legbatterijen, proefdieren zitten met akelige uitstulpingen en ontstoken oogjes in te kleine hokjes, manegepaarden worden na jaren trouwe dienst met dikbillen op hun rug simpelweg afgemaakt en waar dat prachtige zachte lams- of kalfsleer van je nieuwe laarzen of jas vandaan komt; we willen het niet weten.

MASCARAROLLER

Want we willen die jas, dat eitje bij het ontbijt, die nieuwe kleur lippenstift en een pilletje tegen de hoofdpijn (waarbij ik niet voorbij wil gaan aan het feit dat er ook proefdieren ingezet worden om levensreddende medicijnen te testen. Nog steeds sneu, maar net iets begrijpelijker dan zo’n lot te moeten ondergaan voor een mascararoller). Het is verschrikkelijk, maar het is niet nieuw. Doen alsof je het voor het eerst hoort, vind ik persoonlijk toch ietwat ongeloofwaardig.

Ik denk dat het meer dan tien jaar geleden is dat ik Mijn jaar van het vlees las van de Amerikaanse Ruth Ozeki (aanrader, het is nog te krijgen tweedehands). Een Japanse krijgt de opdracht om een film te maken die Amerikaans vlees moet promoten in Japan. Man, man, man…

Lees het hele artikel op VROUW.nl. 'Tegenover die ene slachter die zo slecht voor zijn varkens is dat ie eigenlijk zelf eens aan zijn oren uit een vrachtwagen moet worden gesleurd, staan natuurlijk heel veel mensen die wel fatsoenlijk met dieren omgaan.'