Thieme sneert op knorrig congres PvdD: ’Moest op mijn tong bijten’

Wekenlang voert een clubje leden actie om Wolswinkel de kans te geven zijn kant van het verhaal te vertellen op het congres. In de buurt van de Amsterdamse RAI, waar naast vergadertijgers veel paardenliefhebbers bijeen waren voor het hippische evenement Jumping Amsterdam, wacht de 25-jarige ex-partijvoorzitter op een seintje om op te komen draven. Wolswinkel geroyeerd Urenlang spreekt de dierenpartij over de kwestie. Wolswinkel is een jaar eerder door de leden aangewezen. Hij geniet niet de voorkeur van het partijbestuur. Na een paar maanden moet hij weg. Zijn collega-bestuurders royeren hem als lid. Alleen op die manier kunnen ze de Amsterdammer lozen als voorzitter. De jonge voorman zou de welvaartspartij hebben geschaad met media-optredens en door bestuursbesluiten te negeren. Voor de leden hun oordeel mogen vellen over een -eerder door het partijbestuur geweigerd- voorstel om hem toegang te verlenen tot het congres, komt de partijtop uitgebreid aan bod. Boegbeeld Marianne Thieme gebruikt een flink deel van haar afscheidstoespraak om even stevig uit te halen naar de bokkende achterban. ’Op mijn tong bijten’ Met verbittering spreekt ze over het pleidooi, waar onder andere Wolswinkel het mee eens is, om het meer te gaan hebben over ‘mensendingen’. „Ik heb de afgelopen tijd regelmatig op mijn tong moeten bijten”, sneert Thieme, „Over de poging om tweedracht te zaaien en te doen alsof er een richtingenstrijd is.” De media zijn medeplichtig in haar ogen: „De pers is alleen geïnteresseerd in ons als het naar relletjes riekt.” Het klopt dat er meer belangstelling is, net als bij de leden. Met ruim negenhonderd mensen is ’afscheidsfeestje’ het drukstbezochte partijcongres ooit. De uithaal van Thieme, die zelfs een vergelijking trekt met perikelen bij de PvdA valt niet bij iedereen goed. Er klinkt boe-geroep en mensen blijven demonstratief zitten tijdens een staande ovatie. ’Samen de aarde redden’ De twee kampen laten knorrig van zich horen. „Ik ben geen vijand. We willen samen de aarde redden”, tiert een boze dierenpartijman. „Het doet pijn dat we intern zulke sterke machtspolitiek bedrijven.” Bestuurslid Marjolein Heesters verdedigt het royement: „Ik sta voor wat we hebben gedaan.” Uren later krijgt het kamp van Wolswinkel alsnog de kans om leden te laten stemmen over een voorstel om hem binnen te halen. Een deel van de zaal geeft aan inmiddels voldoende overtuigd te zijn door het partijbestuur, die zelfs een advocaat het verhaal juridisch heeft laten verdedigen, om een draai te maken. Slechts een kwart houdt voet bij stuk. Wolswinkel moet buiten blijven. Theepauze Dat is precies wat hij doet. In de theepauze, recht voor de ingang, staat hij leden alsnog te woord. „Het congres doet zichzelf te kort. Ze hebben nu een eenzijdig verhaal gehoord”, reageert de geweerde hoofdrolspeler van de partijbijeenkomst. Even later worden binnen de procedures aangescherpt. Het partijbestuur krijgt een stevigere vinger in de pap bij het kiezen van een nieuwe voorzitter. Dat moet komende zomer rond zijn.