Dat blijkt uit cijfers van de Dienst Terugkeer en Vertrek (DT&V) van het ministerie van Justitie en Veiligheid. Onder de duizend kinderen die nog in ons land zijn, zijn de Armeense Lili en Howick, die afgelopen zomer in het nieuws kwamen doordat hun moeder zonder hen werd uitgezet. De kinderen verdwenen plots uit zicht toen in augustus het vertrek werd aangekondigd.

De kinderen willen het liefst in Nederland blijven, maar het kabinet wil ze graag met hun moeder herenigen in Armenië. Hun voogd, stichting Nidos, laat weten dat de procedures van de kinderen nog niet zijn afgerond.

Die gang naar de rechter is bijna standaard. Van de duizend afgewezen kinderen die nog in ons land zijn, is maar een derde aangemeld voor vertrek. De rest is nog in procedure, of kreeg om andere redenen alsnog asiel. Precieze cijfers heeft DT&V niet.

Compromis

De kinderpardonregeling van 2013 was een compromis tussen regeringspartijen PvdA, die liefst ruimhartiger was geweest, en VVD. Families die meer dan vijf jaar moesten wachten tot hun asielaanvraag was afgehandeld, kregen een verblijfsvergunning omdat de overheid te traag was. De gedachte is, dat hun kinderen in die jaren zo geworteld raakten dat ze beter hier een toekomst kunnen opbouwen. In dat jaar kregen zo’n 1500 ouders en kinderen dit pardon.