Restaurant mag geen borden verkopen

De droom van de oprichter van Comptoir, Tony Kitous, is volgens de website ’heerlijk eten mogelijk te maken voor iedereen’. Dat wil hij het liefst doen in een laagdrempelige en vriendelijke omgeving. „Door het toevoegen van een souk (markt, red.) kan je Comptoir een beetje mee naar huis nemen: authentieke ingrediënten, lekkernijen, koffiekopjes en borden.”

Rozenwater

In Engeland blijkt dat concept aan te slaan: in twintig restaurants kan van de Libanese keuken genoten worden en na het tafelen desgewenst een aankoop worden gedaan. Van de smaakmaker sumak en het ’magische Oosterse kruidenmengsel’ za’atar tot oranjebloesem en rozenwater, en ’handgemaakte tassen uit kleine dorpjes in het Midden-Oosten’.

Nu is Utrecht als 21e (en eerste Nederlandse) restaurant-winkel aan de beurt. Maar daar geldt de Nederlandse Drank en Horecawet en die is onverbiddelijk. En dat betekent dat er geen spullen mogen worden verkocht in een ruimte waar ook alcohol geschonken wordt.

Wandversiering

Theeketels, manden, fezzen en tajines, de wanden van Comptoir Libanais aan de Catharijne Esplanade staan er vol mee. Ze dienen als wandversiering en daar blijft het voorlopig dan ook bij.

„Ze waren oorspronkelijk voor de verkoop bedoeld. Maar we houden ons aan de wet; we moeten wel”, zegt een woordvoerster van HMSHost, de exploitant van de keten.

Volgens de woordvoerster wordt er vooralsnog geen keuze gemaakt tussen het schrappen van alcohol of de spulletjes van de schappen halen.

De Libanese wijnen uit de Bekaa-vallei en cocktails als de Comptoir Cosmo (granaatappelsap met vodka, citroensap en sinaasappellikeur) blijven op de kaart staan. En voor de Utrechtse eters geldt dus het oer-Hollandse adagium in de Oriënt (en elders): ’Kijken, kijken, niet kopen’.