Integreren dankzij de EU

We zijn in een klas vol Syrische kinderen, in totaal 25. Ze wonen alweer verscheidene jaren in Turkije. En als je ziet hoe de afbeelding van de stichter van de Turkse seculiere republiek Mustafa Kemal Atatürk prominent aanwezig is in de klas, omgeven door Turkse vlaggetjes, dan is wel duidelijk dat ze op de school een Turkse opvoeding krijgen. Door de Turkse taal en cultuur te leren zullen ze beter integreren in het land waar ze zijn komen te wonen. Ayse (9) zou altijd wel in Turkije willen blijven, zegt ze verlegen, en haar klasgenootje Sehet ook. Alleen al in de Ihsan Serif-school zijn 150 Syrische kinderen, bijna een tiende op de 1600 scholieren. Als hun Turks voldoende is, worden ze verspreid over verschillende klassen om de integratie met de autochtone Turkse kinderen te bevorderen. Aan de andere kant van de Gouden Hoorn, de zijtak van de Bosporus, bezoeken we een centrum voor volwassenenonderwijs. We zien twee klassen vol gesluierde vrouwen en enkele mannen. Ze zijn allemaal Syrische vluchtelingen. Ook zij studeren Turks. Fatima leert de taal, omdat ze met de onderwijzers van haar kinderen wil kunnen communiceren, Rana omdat ze haar vroegere studie in Syrië wil voortzetten in Istanbul. Een studente vertelt hoe belangrijk het is om te integreren in Turkije. Ze zegt dat het haar droom is om een gewoon leven zoals de Turken te leiden. Maar als haar gevraagd wordt of ze ooit naar Syrië wil terugkeren, schieten de tranen haar plotseling in de ogen. „Dat zal altijd mijn thuisland blijven. Zelfs de lucht is er anders. Als het ooit zou kunnen, als het ooit veilig is, wil ik eigenlijk weer terug”, zegt ze. Wie vol aandacht naar de Syrische studentes luistert en ze aanmoedigt om te praten, is Libor Chlad. De Syrische studentes kijken hem stralend en dankbaar aan en willen na afloop samen met hem op de foto. Libor Chlad werkt voor de delegatie van de Europese Unie in Turkije en is verantwoordelijk voor het in goede banen leiden van Europees geld voor vluchtelingen in Turkije. Inderdaad, de bovengenoemde Syrische kinderen en vrouwen leren Turks, mede dankzij uw belastinggeld. In totaal betaalt de EU zes miljard euro aan de Turkse vluchtelingendienst FRIT, verspreid over verschillende jaren. Er zijn in heel Turkije scholen voor de vele Syrische kinderen gebouwd, er worden ziekenhuizen opgezet en er zijn vele gezondheidscentra en poliklinieken gecreëerd, waar Syrische artsen en verplegers Syrische patiënten helpen. „Zo kunnen diegenen die arts of verpleger waren in Syrië, hun werk in Turkije voortzetten, terwijl de Syrische patiënten geen taalproblemen hebben als ze naar de dokter gaan”, zegt een lokale bestuurder in een splinternieuw en brandschoon gezondheidscentrum in de wijk Sultangazi in Istanbul, dat door de EU is gefinancierd. Het doel van de financiering is om de integratie van de Syrische vluchtelingen in Turkije te bevorderen. Dat is bijvoorbeeld gelukt met de broers Mohammed (23) en Abdurrahman (22) Derky. Ze kwamen ruim vier jaar geleden uit Damascus. Aanvankelijk hadden ze het moeilijk. Ze gingen Turks studeren, hoorden toen van hun leraar dat ze zich konden aanmelden voor een door de EU betaalde cursus om bij een hotel te werken. Nu werken ze in het Ipek Palas Hotel, waar ze ons trots en stralend ontvangen. Hoe groot de bijdrage van de EU is aan de opvang van Syrische vluchtelingen in Turkije in vergelijking met wat Turkije zelf voor ze doet, is onbekend. Ankara beweert dat ze zelf 40 miljard euro uitgeeft om de opvang van de Syrische vluchtelingen te regelen. Feit is dat Turkije 3,6 miljoen Syrische vluchtelingen herbergt, meer dan waar dan ook, zelfs het overvolle Libanon. Afgelopen jaar kwamen er nog eens 300.000 vluchtelingen uit Afghanistan en omstreken bij. Voor veel Turken is de maat echter vol. Ze willen dat de Syrische vluchtelingen terugkeren naar hun eigen land. Zij hebben dus, ondanks de aanmoediging van de EU, nog een moeilijke en lange weg te gaan.