Dick (76) verloor ouders, zusje, opa, oma, oom en nicht bij Watersnoodramp: ’Ik zat maar te wachten op ze’

Dick Sies voor het Watersnoodmuseum. Pas toen hij daar als vrijwilliger aan de slag ging, begon de echte verwerking. „Na decennia zwijgen zal ik spreken, tot aan mijn laatste adem.”

Ⓒ Rias Immink

Ouwerkerk - Het is zondagochtend 1 februari 1953. Het 6-jarige Zeeuwse jongetje Dick Sies stapt nietsvermoedend uit zijn warme bed. Buiten spookt het, de dijken zijn die nacht doorgebroken en grote delen van Nederland zijn overstroomd. De Watersnoodramp, komende week zeventig jaar geleden, maakte een abrupt einde aan Dicks zorgeloze kindertijd. „Die ochtend zag ik mijn ouders voor de laatste keer”, vertelt Sies.