Review: Assassin’s Creed Origins

De dames en heren van de ontwikkelstudio die aan de succesvolle Assassin’s Creed-serie werkt, had in 2016 een jaartje vrijaf. Even tijd om afstand te nemen. Want de serie vertoonde sleetsheid. Bovendien was de Hollywood-film met A-sterren Michael Fassbender en Marion Cotillard uitgelopen op een flop. Eind 2017 verscheen het verfrissende Origins. Tijd voor een oordeel. Wat is het? In Origins gaan we naar – de titel verwijst er al naar – het begin. En daarvoor moeten we flink de geschiedenisboekjes doorbladeren. Het oude Egypte is het decor van deze aflevering in de Creed-serie. Althans, niet de alleroudste geschiedenissen van Egypte. We gaan naar rond het begin van de jaartelling. De piramiden zijn dan al meer dan tweeduizend jaar oud en het land is binnengedrongen door de Macedoniërs van Alexander de Grote, gevolgd door de Romeinen uit Italië. De Egyptische beschaving staat op het punt om definitief op te gaan in de Grieks-Romeinse wereld. De farao’s, ooit de meest machtige vorsten ter wereld, zijn nu marionetten geworden van Griekse en Romeinse generaals. Cleopatra probeert in een laatste opleving de Egyptische beschaving te redden voor de ondergang. Wij weten inmiddels dat die poging ijdele hoop was en faalde. Jij neemt de rol aan van Bayek, een zogenaamde Medjay. Ooit waren de medjay’s de beschermers van de farao, de meest getrouwe onder de elitesoldaten. Met de komst van de Macedonische generaals werden de medjay’s terzijde geschoven. Bayek zit echter niet werkeloos thuis. Je neemt zijn leven over op het moment dat hij door de nieuwe heersers gedwongen wordt een oude kluis te openen. Als blijkt dat Bayek daar helemaal geen weet van heeft, sneuvelt zijn zoontje in een bizarre scène. Wat volgt is een wraaktocht waarbij eenieder die bij deze actie betrokken is op het dodenlijstje van Bayek staat. De jacht is begonnen… Is het wat? Het is absoluut wat. De tijd die het ontwikkelteam van uitgever Ubisoft heeft gekregen om eens goed na te denken wat de Assassin’s Creed-serie definieert en goedmaakt, heeft goed uitgepakt. Dit is de beste titel in de serie. Zonder twijfel. Veel meer dan voorheen wordt geleund op een rpg-systeem, waarbij je langzaam maar zeker sterker wordt, meer vaardigheden beheerst en betere wapens kunt hanteren. Daarnaast is de wereld grootser en levendiger dan ooit. Het is heerlijk om een paard te bestijgen, een route uit te stippelen, waarna je de automatische piloot kunt aanzetten. Je paard draft in galop naar de aangewezen locatie en je kunt je vergapen aan de prachtige wereld die gecreëerd is vol met menselijk en dierlijk leven. Van krokodillen en nijlpaarden in de delta tot een opstijgende flamboyance (groep flamingo’s) als je langs de velden galoppeert. De game spelen in 4K zorgt voor adembenemende momenten. De game ademt in alles de sfeer van het oude Egypte uit. Is het allemaal historisch correct? Nee, natuurlijk niet. Maar het is vermakelijke pulp in een historisch jasje. De wereld zit vol zijmissies, die op een natuurlijke wijze aan je worden gepresenteerd. Een vrouwtje helpen met een corrupte handelaar die haar heeft afgezet? Even een nabijgelegen kamp met legionairs binnendringen om een verderfelijke commandant de keel door te snijden? Een dronken echtgenoot beschermen tegen een vrouw die hem voor zijn geld is getrouwd en hem stiekem wil vermoorden? Bayek draait er zijn hand niet voor om. Als een echte Robin Hood help je de behoeftigen en bestrijdt je onrechtvaardigheid. Al deze zijmissies – de één groter dan de ander – pak je gemakkelijk op en leveren de benodigde ervaringspunten op. Je merkt dat je je hierin gemakkelijk kunt verliezen. Tot slot een woordje over de gameplay. Ook die is fantastisch. Bayek is geen hersenloze Rambo. Een gemiddeld straatgevechtje overleef je nog wel door op wat knopjes te drukken. Maar voor de zwaardere gevechten (waaronder met de phylakes) moet je echt leren te vechten, te pareren en tegenaanvallen in te zetten. Een heel scala aan wapens staat tot je beschikking, waarbij je ongetwijfeld een voorkeur voor een favoriet zult ontwikkelen. Die mijne? Een lekkere flinke knots. Niets te klagen? Nou, vooruit. Ik ben geen fan van de science fiction gedeelten, die zich in het hier en nu afspelen. Ik kon al geen zier geven om de lotgevallen van Desmond Miles in de eerdere delen. En ook de onderzoeker Layla Hassan, die zich in hedendaags Egypte beweegt, doet me heel weinig. Gelukkig zijn de scènes met Layla en haar avonturen met het high tech bedrijf Abstergo tot een minimum beperkt. Van mij mag de serie helemaal wegdrijven van het vervelende Animus-verhaallijntje, maar ik vrees dat Ubisoft dat nooit zal doen. Plus- en minpunten + Een verfrissend nieuw deel in de Assassin’s Creed-serie + Een lust voor het oog + Gameplay behoorlijk gemoderniseerd +/- Het sci-fi verhaal met de Animus, love it or hate it Conclusie Assassin’s Creed Origins zorgt voor de nodige frisse wind waar de serie naar snakte en maakt het meteen tot het beste deel in de reeks. De gameplay is gemoderniseerd, de uitzichten weids en spectaculair (zeker in 4K) en het verhaal is prettige historische pulp. Voor trouwe fans en nieuwkomers een dikke aanrader. Binnenkort verschijnt de eerste uitbreiding (The Hidden Ones) en in februari volgt nog een gratis historische documentaire (Discovery Tour) waarbij historici en andere experts je mee terug nemen naar het oude Egypte. Ubisoft is dol op de serie en blijft erin investeren. En dat is alleszins terecht.

Review: Assassin’s Creed Origins

HET BESTE VAN DE TELEGRAAF

Advocaat: commando is in de steek gelaten

Oud-prof Van den Ouweland runt voetgolfbaan: ’Niemand doet dit met tegenzin’

Geheime diensten, bedreigingen en moord: dit is de duistere geschiedenis achter Tetris

Notariskosten erfpacht komen retour in Amsterdam