Israël heeft plannen voor aanval op nucleaire faciliteiten Iran

Israël verwacht dat Teheran nog voor het einde van het jaar over voldoende hoogverrijkt uranium beschikt voor een kernwapen. Een diplomatieke oplossing zit met de ineenstorting van het nucleaire akkoord op een dood spoor. Maar wat zijn de militaire opties om Iran van een kernwapen af te houden? Voor Israël is het moment van een aanval dichterbij dan voor de VS. Het land beschouwt een nucleair Iran als een existentieel gevaar en wil koste wat kost voorkomen dat Iran zelfs maar over de capaciteiten beschikt om een bom te bouwen. Het heeft bovendien niet dezelfde militaire middelen als zijn grote bondgenoot, waardoor het eerder zal moeten ingrijpen. Israël heeft in het verleden met gewaagde operaties nucleaire faciliteiten in Irak en Syrië uitgeschakeld. Dat betrof echter steeds een enkel doelwit, waar het in Iran om zeker vier faciliteiten verspreid over het land gaat. Moeilijkste doelwit Het moeilijkste doelwit is de faciliteit in Fordow, waar Iran onlangs zijn nucleaire activiteiten heeft hervat. De faciliteit, ruim 80 meter onder de grond, is gebouwd met verstevigde muren en schachten om luchtaanvallen te kunnen weerstaan. Israël beschikt niet over de zware bommen die nodig zijn om het plat te leggen. Amerika heeft deze zogeheten ’bunker busters’ wel. De CIA heeft laten doorschemeren eventueel bereid te zijn deze wapens aan Israël te leveren. De Amerikanen hebben in het verleden Fordow in de woestijn nagebouwd en de faciliteit vervolgens uitgeschakeld. Een video daarvan liet Obama’s regering destijds aan Israël zien, als bewijs dat het de Iraanse dreiging serieus nam. Toch heeft Israël ook zelf plannen opgesteld, zoals een gewaagde grondoperatie. Commando’s zouden in een vrachtvliegtuig moeten landen om vervolgens de faciliteit binnen te stormen en uit te schakelen. De risico’s van een aanval Er zijn nog drie andere voor de hand liggende doelen: de faciliteiten in Natanz en Isfahan, plus de reactor in Arak. Een andere reden om vroegtijdig in te grijpen zou kunnen zijn om te voorkomen dat er bij een bombardement geen radioactieve stoffen vrijkomen. Desondanks, zo schatten onderzoekers van de Universiteit van Utah, zouden bij aanvallen op de nucleaire centra waarschijnlijk zo’n 5000 doden vallen. Een dodental dat Iran niet zomaar kan negeren. Een eventuele reactie zal zwaarder zijn dan een paar raketten op Amerikaanse bases in Irak. Er zijn tal van andere risico’s, waaronder het geavanceerde Russische luchtafweergeschut waarover Iran beschikt. Ook zouden Israëlische gevechtsvliegtuigen waarschijnlijk gebruik moeten maken van het Saoedische luchtruim, willen zij zonder te tanken terugkeren naar hun basis. De vraag is of Riyad daartoe bereid is. De Amerikanen denken dat een Israëlische aanval het nucleaire programma slechts met een paar jaar zal vertragen, waardoor het de vraag is of de resultaten opwegen tegen de risico’s. Netanyahu meent van wel: „Iedereen praat over de hoge kosten om Iran te stoppen, maar ze zouden moeten praten over wat de gevolgen zijn als we Iran niet stoppen.” Waar Israël in principe alles zou moeten inzetten op één aanvalsgolf - met kruisraketten, luchtaanvallen en mogelijk een commando-operatie - daar kan de VS makkelijker een langdurigere campagne voeren. Legerbases en het arsenaal aan ballistische raketten De verwachting is dat Amerika bij een militaire operatie zich, naast de nucleaire faciliteiten, ook zal richten op legerbases en het arsenaal aan ballistische raketten. Dat laatste is niet eenvoudig. Iran claimt dat een deel van de raketten op liefst 500 meter diep ligt opgeslagen. Daar kunnen zelfs de bunker busters niets tegen beginnen.