De kwestie: ’D66, stop eens met dat gedram!’

Het is wel duidelijk: bezoekers van Telegraaf.nl hebben in meerderheid weinig op met het ’Ja, tenzij’ van Pia Dijkstra tegenover het ’Nee, tenzij’ dat nu geldt. Maar er zijn ook voorstanders, die in groten getale ook meteen maar een sanctie voorstellen voor mensen die niet willen doneren: „Als je niet wil geven, dan mag je ook niet krijgen!” Zo zegt Louis Verhagen (verhagen.louis): „Niet registeren als donor betekent ook niks willen ontvangen als je iets nodig hebt! Ik wil alleen mijn organen doneren aan mensen die ook (ver) van tevoren als orgaandonoren geregistreerd staan. En voor de rest is het jammer. Maar niet van twee walletjes eten, wel willen ontvangen maar niet willen geven.” Was ’Ja’, wordt nu ’Nee’ Die emotionele chantage wordt door de tegenstanders niet gepikt. Zo zegt amphitriteblog124: „Inmiddels worden mensen die geen Ja zeggen als paria behandeld. Ik heb 30 jaar geleden Ja gezegd, dit wordt nu een Nee. Ik ben geen legbatterij-mens, waaruit geoogst mag worden wanneer iemand dat wil.” Voor velen ging de discussie niet meer over ’Ja, tenzij’ of ’Nee, tenzij’ maar over de vraag of je voor of tegen doneren bent: Josje40 is voor donatie, maar spreekt zich niet uit over de vorm: „Het is toch grote zonde als je goede organen door het vuur verteerd worden of in de grond door de pieren worden opgegeten, terwijl er veel mensen onnodig komen te overlijden door een gebrek aan donororganen. Ik vind het een morele plicht van de mensen om na hun dood de organen ter donatie beschikbaar te stellen.” Volgens voorstander Tom Oostrom van de Nierstichting sterven jaarlijks 150 mensen omdat voor hen niet op tijd een orgaan wordt gevonden. De wachtlijsten zijn (te) lang, maar ook wie de lengte van de wachtlijsten opvoert als goede reden woor deze wet wordt van repliek gediend: ’Waarom werkt het in Duitsland dan niet?’ en ’Deze wet gaat averechts werken. Ik verander mijn Ja in een Nee’ wordt geantwoord. a.wit580601 is heel duidelijk: „Het punt is niet hoeveel mensen er op de wachtlijst staat, maar mag de overheid over ons lichaam beslissen? Ik vind dat de overheid niet zonder mijn toestemming organen uit mijn lichaam mag halen.” Omgekeerde wereld En daarmee is donor paul17 het volmondig eens: „Ik ben zelf orgaandonor, maar ik vind het gedram om iedereen die dat niet is maar te beschouwen als een donor veel te kort door de bocht en in tegenspraak met de grondwet. Het melden dat je geen donor wil zijn is de omgekeerde wereld, en zal door miljoenen mensen niet gedaan worden: te laks, vergeten, noem maar op. De enige goede vorm is om actief donors te weven, waarbij men zelf kiest.” Het Nee-betoog van opiniemaakster Marianne Zwagerman kon een meerderheid bekoren. inekevanveen: „Marianne, ik kan het niet beter verwoorden!! Bravo! Het begint zo langzamerhand op communisme te lijken, de overheid beslist, jij moet maar gedwee volgen en vooral je grote mond houden.” Echter, niet iedereen was gediend van de toon van Zwagerman. Heijnen vindt: „Mevrouw Zwagerman zeurt als een ouderwetse dominee.” En toch zegt Vanem: „Mevrouw Pia Dijkstra gaat meer dan twee stappen te ver met haar orgaanwet. De staat heeft niet het recht te beschikken over mijn en uw organen, we leven hier in Nederland en niet in China. Laat de keuze voor donatie uitsluitend aan de burger, dan is het heel keurig geregeld zónder totaal overbodige staatsbemoeienis of bemoeienis van politiek bevlogen maar naast de pot plassende parlementariërs...” Conclusie De balans slaat duidelijk door naar de nee-stemmers, of zoals sjeisbroochem het zegt ’op zijn internets’: „Zwagerman +1, Oostrom -1”