’Arrogantie brak drugsatleet Roelf B. op’

Bij de families van Roelf B. en zijn kompaan Gert-Jan N. heeft de wanhoop inmiddels behoorlijk toegeslagen. Moeder Jantje van de rossige atleet had gisteren op Facebook nog een bericht staan waarin ze aangaf dringend op zoek te zijn naar Nederlanders die in Hongarije wonen. Ze had duidelijk grote behoefte aan advies hoe ze moet omgaan met de penibele situatie van haar zoon, een van de twee Nederlanders die op het evenement zijn opgepakt in verband met grootschalige drugshandel. Nadat De Telegraaf gisteren meldde dat het om de 21-jarige topsprinter ging, die nog in de estafetteploeg zat met onder andere Churandy Martina en vorige maand nog in de finale van de 100 meter op de Nederlandse atletiekkampioenschappen stond, verwijderde de moeder het bericht snel, net als haar gehele profiel. Op verzoeken om een reactie reageert ze niet. Bij de familieleden van de donkerharige Gert-Jan N., die samen met Roelf op de christelijke scholengemeenschap Ubbo Emmius zat, is het niet anders. Een van hen gooit meteen de hoorn op de haak als hem om een reactie wordt gevraagd. Afwachten „Voor ons is het ook afwachten”, zegt een ander. „We hebben geen idee wat er precies aan de hand is, dus we kunnen er niets over zeggen. Willen we ook niet.” Of de familie snel duidelijkheid krijgt, is de vraag. Uit het eerste onderzoek in Hongarije is geconcludeerd dat justitie niet met twee amateurs of gelegenheidsdealers te maken heeft. Zo is gebleken dat Roelf en Gert-Jan niet naar het Óbuda-eiland bij Boedapest waren afgereisd om te genieten van wereldberoemde artiesten als Ed Sheeran, de Nederlandse dj Martin Garrix of de Foo Fighters. „De enige reden waarom ze zijn afgereisd, is om drugs te verkopen”, vertelt een goed ingevoerde bron rond het onderzoek. Ook ontdekte de politie dat het duo uit Stadskanaal de drugs niet meenam in de auto of de ’festivalbus’ vanuit Nederland. De grote partij drugs was vooraf al verscheept naar Hongarije. Waar precies naartoe, is niet bekend. De professionele aanpak blijkt ook uit andere aspecten van de wekenlange voorbereiding. Zo werden er vele honderden flyers geprint waarop uitgebreid stond vermeld welke soorten drugs de Groningers verkochten, en wat de prijzen waren. Die deelden ze doodleuk uit op het festival. Zero-tolerance Dat is ze hoogstwaarschijnlijk ook fataal geworden, zegt een kenner van de Hongaarse festivalscene. „Hongarije heeft een zero-tolerancebeleid wat betreft drugs, maar agenten die controleren knijpen een oogje toe als iemand een pilletje slikt”, legt ze uit. „Maar als je je arrogant gedraagt, uitstraalt dat niemand je iets kan maken, dan pakken ze je hard aan.” De twee, die volgens een kennis vaker met elkaar op vakantie gingen, liepen in het oog van beveiligers nadat hun tent veel weg kreeg van een ’zoete inval’. Aan de lopende band liepen mensen in en uit. Bij een controle door de politie, ingeseind door beveiligers, werd een kilo xtc aangetroffen, net als een doos geprepareerde en voorverpakte joints, en 451 flesjes vloeibare drugs, waarschijnlijk ghb. Ook lag er een kluis, waarin zowel drugs als geld werd aangetroffen. Er zou voor zo’n 15.000 euro aan narcotica in beslag zijn genomen. De politie sprak van de ’grootste drugsvangst in de historie van het evenement’. De rechter-commissaris bepaalde na de eerste voorgeleiding al dat ze niet op borgtocht vrij mochten komen. Justitie liet weten dat onze landgenoten een levenslange gevangenisstraf riskeren. ’Kattenkwaad’ Kennissen van Roelf kunnen zich niet voorstellen dat hij een keiharde drugscrimineel is. „Hij hing wel eens sterke verhalen op over dingen die hij deed”, vertelt een vrouwelijke kennis. „Maar dat viel in de categorie kattenkwaad. Ik weet wel dat het een tijdje niet goed ging met atletiek, en dat hij toen gestopt is bij de vereniging en voor zichzelf is gaan trainen. Toen ging het weer beter, zei hij.” Van serieus trainen zal het voorlopig niet komen. Een Nederlander die jaren geleden ook vastzat in het Oost-Europese land, schetst een huiveringwekkend beeld van de Hongaarse bajes. „Nadat de bewaker mijn celdeur had geopend, keek ik in een gat van zes vierkante meter”, laat deze Jimmy weten. „Een rottende, warme damp kwam op me af waardoor ik meteen mijn hoofd moest afwenden.” Twaalf gevangenen leefden in zo’n donkere cel, waar kledingstukken de twee- of driehoge stapelbedden bedekken. „De wc-pot is verder het enige meubilair. Dit is de hel van Hongarije. Onmenselijk zou je zeggen, maar het is de werkelijkheid.”