Moederdag

Zo is het vandaag geen Moederdag; het is ’Ik-vind-je-lief-dag’. Mijn moeder ziet me al aankomen met een bosje ’Ik-vind-je-lief-dag’-bloemen. Ze zou de deur meteen dichtsmijten, met de bloemen ertussen. Even uitleggen: in België en Canada schrappen scholen Moederdag en Vaderdag om tegemoet te komen aan kinderen die opgroeien in niet-traditionele gezinnen. Want er zijn kinderen met ouders van hetzelfde geslacht, kinderen met alleenstaande ouders, kinderen van gescheiden ouders… De ouders zijn het niet met de maatregel eens, dat lees je eigenlijk altijd in dit soort berichten, maar de scholen zetten door omdat ze ervan overtuigd zijn dat het beter is voor het kind om de diversiteit te onderkennen. In Almere doet een basisschool al een aantal jaar niet meer aan Moeder- of Vaderdag, maar aan ’Ik-vind-je-lief-dag’. Als kind van gescheiden ouders kom ik ook uit een ’niet-traditioneel gezin’, alhoewel ik me dat als kind nooit zo heb gerealiseerd omdat niemand daar, gelukkig, de nadruk op legde. Het was gewoon zo. Ik heb er werkelijk ook nooit een nachtje minder om geslapen dat mijn vriendjes wel Vaderdag vierden en wij niet. Je kunt ook problemen maken die er niet zijn. Ik vraag me af hoe er tegenwoordig op de Pabo wordt opgeleid. Het lijkt alsof de kweekschool voor onderwijzers louter teerhartige, broze geitenwollensokken voortbrengt die er een dagtaak aan hebben om alsjeblieft maar niemand tegen zich in het harnas te jagen. Bang voor boze ouders, bang om over de oorlog te praten, bang om Kerstmis, Pasen of Moederdag te vieren, omdat er een heilige koe op de weg van het onderwijs ligt. En haar naam is diversiteit. Als je culturele en etnische verschillen - die kleine kinderen helemaal niet zien - maar blijft benadrukken worden we juist nooit één. En dan gooi ik er nog maar een tegeltjeswijsheid tegenaan: bange onderwijzers kweken bange kinderen. Iets anders: als we wel Moederdag vieren, laten we het dan goed doen! Onderzoek, want er gaat geen feestdag voorbij of het wordt onderzocht, wijst uit dat Amerikanen gemiddeld 186 dollar aan moedertjelief besteden, terwijl wij Nederlanders met veel pijn en moeite minimaal… elf euro uit de portemonnee trekken. Elf euro? Dat is een bosje bloemen van het tankstation. Een bedelarmbandje van de kermis. Een tweedehands vaas uit de winkel van Malle Pietje voor de vrouw die je het leven schonk. Een aalmoes voor de vrouw die nooit de randjes van je boterham met pindakaas vergat te smeren. Een habbekrats voor de vrouw die je luiers verschoonde, altijd langs de lijn stond en voor je opkwam toen je op school opeens geen Moederdag meer mocht vieren. Elf euro. Stelletje krenten.