Hels leven bij de ’Duivel van Drenthe’

De Telegraaf heeft inzage gehad in het volledige strafdossier. Bovendien beschikt de krant over honderden pagina’s waarin de spookvader zelf zijn wereldbeeld uiteenzet. Hij spreekt over het ’verhuizen en verplaatsen van geesten’. Ook zijn kinderen verklaren hierover. Zo was het slechts de ziel van de overleden ’oermoeder’ die in het kinderlichaam trad en de handelingen verrichtte bij hem, de ’oervader’, aldus verklaringen. Bezeten Van D. zag zichzelf behalve als oervader al decennia als een groot profeet, zo blijkt uit de persoonlijke documenten. En later zelfs als God zelf. Religieus was hij compleet bezeten. Hij drong, zo is het beeld in het strafdossier, zijn extreme evangelie op aan zijn negen kinderen en de naaste medewerkers van zijn houtbedrijf. De 67-jarige bebaarde vader was ervan overtuigd dat hij kon schuiven met geesten. Hij kon ze uit lichamen halen, en vervolgens transporteren naar andere lijven als hem dat zo uit kwam. Eventueel gebruikte hij daarvoor een ritueel zwaard. Volgens deze methode had hij al in de jaren tachtig de vrouw afgepakt van Hermann, een Oostenrijker die zijn volgeling en werknemer was geworden. Hij verklaarde dat de ziel van de vrouw plots was vertrokken naar het geestenrijk, en nu het lichaam toch ’leeg stond’, kon daar net zo goed de ziel van ’de oermoeder’ intreden. Zwanger De ex-vrouw van de Oostenrijker was aan de lopende band zwanger. Ze baarde negen kinderen van Van D. Eigenlijk zelfs tien, maar een kind kwam dood ter wereld. Uit onderzoek van het OM is inmiddels gebleken dat Van D. inderdaad de vader van alle kinderen is. Toen de oermoeder in 2004 overleed aan kanker, zocht de oervader naarstig naar een nieuwe vrouw of een nieuw voertuig voor haar ziel. Hij zou haar geest daarom regelmatig in het lichaam van een van de boerderijkinderen hebben geplaatst. Dat kind moest dan bij hem in bed kruipen. Na het overlijden van moeder lagen in eerste instantie zelfs alle negen kinderen bij vader in bed. Uiteindelijk bleef alleen het eerder genoemde kind daar slapen. Sinds 2014 week het niet meer van zijn zijde. Alle gezinsleden waren ervan overtuigd dat de geest van de moeder in het kinderlichaam was teruggekeerd en dat ze op die manier dus nog steeds bij hen aanwezig was. Ze waren blij en dankbaar. ’Normaal’ Volgens de boerderijkinderen gebeurde er niets strafbaars. Volgens hen was er nauwelijks lijfelijk contact, alleen ’geestelijk’. Ze vonden het min of meer normaal wat er gebeurde. Gerrit Jan had ondanks de spirituele duiding van wat er gebeurde wel degelijk door dat het contact niet in de haak was, zo vertelt een van de kinderen die al was gevlucht voor het gezin in 2010 zijn intrek nam in de boerderij. Hij nam maatregelen om te zorgen dat niemand erachter kwam, staat in de verklaringen. Door ervoor te zorgen dat de deur niet open kon, bijvoorbeeld. IJskoude douche De terreur zou zich ook uitstrekken tot lichamelijke mishandeling: slaan en stompen op het hoofd, trekken aan haren, ijskoude douches tot kinderen niet meer konden lopen. Kinderen zouden blauwe ogen hebben opgelopen of zijn opgesloten in kasten of hokken. Regelmatig zouden kinderen dankbaar zijn om straf te ondergaan voor hun zonden. Niet alleen de kinderen werden slachtoffer. Ook Hermann en twee andere Oostenrijkers hoorden tot de hondstrouwe aanhang van de oervader. Hermann, wiens vrouw Gerrit Jan had afgenomen, zou door hem verder onderworpen zijn door grote religieuze druk op de twee jaar oudere man uit te oefenen. Touw Toen Hermann, tot op het bot gefrustreerd en vernederd, het een keer waagde zijn stem te verheffen, zou hij met een touw opgetakeld zijn aan het plafond van de hoeve in Ruinerwold. Hij bungelde daar, met zijn voeten los van de grond, ’anderhalve dag tot twee dagen’. En zou gewond geraakt zijn. Volgens verklaringen in het dossier meende de oervader dat Hermann door kwade geesten bezeten was. Hij zou ook weken, misschien wel maanden, opgesloten zijn in een keet, waarbij hij alleen honing en appels kreeg. Hij moest zijn behoefte doen in een emmer die andere bewoners dan later uit het hok haalden. Ook de kinderen zouden af en toe zijn opgesloten. Behalve Gerrit Jan van D. zit ook Josef B. nog vast, ook een Oostenrijker die volgeling was geworden van de oervader. Hij is de huurder van de afgelegen, maar inmiddels wereldberoemde hoeve in Ruinerwold. Zijn advocaat Yehudi Moszkowicz ontkent dat zijn cliënt B. schuld heeft aan het schrikbewind van Van D. Hij heeft ook niet meegedaan aan de vrijheidsberoving. „De laatste jaren kwam hij niet meer in de hoeve.” Verder willen hij en advocaat Robert Snorn van Van D. niet inhoudelijk reageren. Verklaring Vijf kinderen die negen jaar in de boerderij in Ruinerwold opgesloten zaten, herkennen zich niet in het beeld dat het Openbaar Ministerie schetst van hun vader, zo hebben ze in een verklaring laten weten. „Dat komt omdat wij een andere ervaring hebben dan onze oudste drie broers en zus”, laten zij via documentairemaakster Jessica Villerius weten. „Wij hebben van onze vader geleerd om je geluk te zoeken in je relatie met God, en je onderwijs in eigen hand te nemen. En daar geloven wij nog steeds in.” Ze geven aan dat het niet de bedoeling was zich af te scheiden van de maatschappij. „Maar dat is nou eenmaal zo gelopen.” De oudste vier kinderen van Van D. – de drie kinderen die al waren gevlucht voor het gezin in de boerderij belandde, plus de daaruit gevluchte zoon – laten weten een heel andere visie te hebben op de gebeurtenissen. Vertrouwen „Liever hadden we nooit verteld over deze periode, maar de situatie dwingt ons nu in een positie dat we wel móeten reageren. Wij herkennen ons in de tenlastelegging en vertrouwen op een goed rechtsverloop. Verder willen wij voor nu geen inhoudelijke mededelingen doen.” Het OM Noord-Nederland geeft aan kennis te hebben genomen van de productie in De Telegraaf over het onderzoek Ruinerwold. „Het OM is ook in dit onderzoek zeer zorgvuldig omgegaan met de bescherming van de privacy van alle betrokkenen. Het OM betreurt het dat met deze publicatie hier afbreuk aan is gedaan.”