De eerste ring die ze van Piet kreeg, zijn geruite pet en het zeldzame horloge met olifantjes op de wijzerplaat; de inbrekers namen het allemaal uit haar Amsterdamse woning mee.

Geëmotioneerd vertelt Angela hier over : „Het waren mijn meest dierbare herinneringen aan Piet. We zijn niet schatrijk, maar ik voelde me wel rijk met zijn spullen.”

’Ik had al een paar zware weken’

Bijna dertig jaar waren ze samen toen Piet Keizer op 10 februari 2017 overleed. „Ik had al een paar zware weken, omdat het precies een jaar geleden was”, vertelt Angela. „En dan gebeurt ook nog dit. Het voelt als een trap na.”

Ze was maar een uurtje de deur uit. „Maandag is mijn vrije dag. Ik was het huis aan het soppen. Daarom had ik de ring af gedaan. Omdat ik geen brood meer in huis had, ging ik snel een boodschap doen.”

’Ik was er heel zuinig op’

De ring die ze meer dan twintig jaar geleden kreeg was van witgoud, met een diamant. „Hij is prachtig. Ik was er heel zuinig op, poetste hem regelmatig. Piet was altijd blij dat ik er zo blij mee was.”

De hoofdingang was niet geforceerd, de deur naar haar etagewoning wel. „Daar buig ik mijn hoofd over. Net als over het feit waarom zijn pet is meegenomen. Wilde de inbreker iets op zijn hoofd hebben om niet herkend te worden? Of had hij koud?”

’Wellicht wordt het horloge herkend’

Angela is geen vrouw die snel de publiciteit zoekt. Een leven in de luwte beviel haar, net als Piet overigens, prima. Nu maakt ze een uitzondering. „Wie weet worden de spullen ergens aangeboden. Hoe meer mensen van de diefstal weten, hoe beter. Wellicht wordt het horloge herkend.”

De politie heeft inmiddels camerabeelden opgevraagd bij een winkel verderop in de straat. „Wie weet moedigt die wetenschap de daders aan om de spullen terug te brengen?”