Gestrand op huwelijksreis #5:’Paniekerig hoop ik op streepje bereik’

Ik weet dat er deze week nog vluchten vertrekken, dus ik kijk vijf keer per uur op mijn telefoon. Het gaat als een lopend vuurtje door de Facebookgroep voor lotgenoten: Bijzondere Bijstand Buitenland is de hele middag al mensen aan het bellen. „Ze hingen net aan de lijn”, schrijft de een. „Oja, wij zijn net ook gebeld”, lees ik vijf minuten later. Midden in de nacht bellen Na een dag zenuwachtig wachten, ga ik toch maar naar bed. Vanwege het tijdsverschil kunnen ze natuurlijk ook midden in de nacht bellen, dus ik laat het geluid van mijn telefoon aan. Dan zie ik ineens dat ik hier helemaal geen bereik heb. We zitten immers verschanst in een huisje middenin een bos. Ik loop paniekerig door het huis, hopend dat er een streepje bereik op het scherm verschijnt. Ergens in de hoek van de woonkamer heb ik beet. Er komt prompt een melding binnen van een nieuw voicemailbericht. Lang gefrustreerd geweest „We willen u op een vlucht over twee dagen plaatsen, kunt u uw namen en geboortedatums doormailen?” Nog geen uur later is het geregeld. We zijn lang gefrustreerd geweest over de onduidelijke communicatie, maar nu we aan de beurt zijn, zijn de ambassade en het ministerie heel snel. Alleen de zoektocht naar de uiteindelijke tickets blijkt een kafkaëske onderneming. We zouden ze in de mail moeten hebben, maar zien nog niks. Volgens de alarmcentrale moeten we bij KLM zijn, maar die wijzen weer terug naar de alarmcentrale. Ze vragen ons om een ticketnummer, dat we niet hebben omdat we geen ticket hebben. Een appgesprek met de klantenservice biedt uiteindelijk soelaas. Einde aan de stress Het maakt een einde aan de stress waar we al een paar weken mee kampen. Mijn vrouw en ik blijken trouwens heel verschillend om te gaan met dit soort druk. Ik kan mezelf gemakkelijk verliezen in een spiraal van doemscenario’s. Mijn vrouw voelt ook spanning, maar laat het verder liever op zich afkomen. Als we alles gedaan hebben wat we kunnen doen, waarom zouden we ons dan nog druk maken? Dat verschil houdt ons kersverse huwelijk in balans tijdens deze crisis. We vullen elkaar aan: ik vind bij haar de rust, en zij bij mij de urgentie om toch nog wat te proberen om thuis te komen. Tegen de tijd dat u dit leest, zitten wij in een vliegtuig naar Nederland. Ik kijk er erg naar uit om in ons eigen, veilige huis te zijn, met onze eigen spullen en onze katten op schoot. Onze huwelijksreis maken we hopelijk een andere keer af.