Een half jaar jagen op ’suv-steker’ René V.

Het is een typisch landweggetje met een sloot ernaast in het hart van de Noord-Hollandse bollenteelt. Op de Zanddijk iets ten zuiden van Heiloo is het hard doortrappen als de wind over het kale landschap jakkert. Het is een geliefd traject voor fietsers en joggers uit de omgeving. Zo ook voor de 52-jarige Els* uit Castricum, die er op 22 november 2018 hardlopend de vroeg ingetreden kou trotseert. Bam! Rond kwart voor zes voelt ze ineens een keiharde klap op haar rechterarm. Els grijpt naar de plek waar ze geraakt is. Haar linkerhand zit onder het bloed. Ze ziet hoe een donkerkleurige, grote auto die haar gepasseerd is, rustig wegrijdt. Paardrijkleding Vrijwel gelijktijdig gebeurt op enkele honderden meters van de plek waar zij is geraakt nog iets bizars. De 18-jarige Sofia* uit Castricum zit in paardrijkleding op haar fiets op dezelfde Zanddijk als een donkergekleurde auto haar tegemoet rijdt. Ineens steekt de bestuurder een arm uit het autoraam en voelt ze een ferme tik op haar borst. Als de auto verdwijnt aan de horizon, laat Sofia zich overrompeld zakken in de berm. Ze vreest dat ze flauw valt en voelt hevige pijnscheuten. Een passant knielt naast haar neer en blijft wachten tot de vader van Sofia komt. De politie Noord-Holland roept dan getuigen van een ’doorrijding na een ongeval’ op zich te melden. Niemand denkt nog aan een messensteker. Maar dat verandert na een nieuwe aanval, vier dagen later. Op de Rinnegommerlaan in Egmond aan den Hoef wijkt een 18-jarige jogster uit voor een auto die haar iets na half acht nadert. Ineens rukt de bestuurder aan zijn stuur en rijdt kaarsrecht op de jonge vrouw af. Hij laat zijn raampje zakken en haalt uit. Hartzakje Petra* voelt een klap tegen haar borst en zakt na een paar honderd meter lopen in elkaar. Omstanders bellen het noodnummer 112, waarna de jonge vrouw naar het ziekenhuis wordt vervoerd. De tik blijkt hier een aanval met een mes te zijn geweest. Met ernstige verwondingen aan een long en hartzakje strijdt de tiener voor haar leven op de intensive care. Dat is het startschot voor de politie om een onderzoek te starten. Gosse is leider van het rechercheteam dat dan wordt opgetuigd. „Alle drie de slachtoffers dachten eerst aan een aanrijding. Want wie komt nou op het idee dat iemand vanuit een rijdende auto zomaar op mensen in zou steken?” Op basis van de verwondingen en de verhalen van de slachtoffers concludeert de politie dat wellicht één dader verantwoordelijk was voor de drie steekincidenten. Gosse: „Het onderzoek kreeg de hoogste prioriteit. De incidenten veroorzaakten in het gebied snel onrust en hadden een enorm beperkende invloed op de persoonlijke levenssfeer van mensen. Ze wilden niet meer fietsen of wandelen in het gebied.” Angst Op Facebook plaatst de politie een getuigenoproep. De hardloopvereniging Loopgroep Egmond deelt het bericht. Niemand gaat meer alleen de weg op. Ouders brengen hun kinderen in de auto naar school of fietsen met ze mee. Angst regeert. Het onderzoek naar de ’suv-steker’ krijgt de naam Carpin. Twee ’profilers’ van de politie worden ingezet om profielen te maken van de dader. Een geografische profiler die kijkt waar de steker toeslaat en waar hij mogelijk zelf woont. Een tweede profiler probeert een profiel te maken van de mens achter de steker. Een van de eigenschappen die de profiler hem toedicht, is dat hij mogelijk bekend is bij de politie vanwege stalking. En dat hij veel rondrijdt in het gebied waarin hij toeslaat. Gevaarlijk Op 3 december besteedt Opsporing verzocht aandacht aan de messteker van Noord-Holland. Een lastige overweging ging eraan vooraf. Want de angst onder de burgers kon zo groeien en zich uitbreiden. „Maar we moesten het grote publiek inschakelen. Het werd te gevaarlijk”, zegt tactisch coördinator Martijn van het team Carpin. Er was een kans dat de messteker een volgende keer echt iemand zou doden. De uitzending levert ruim honderd tips op en genereert veel media-aandacht. Maar het team staat nog met lege handen. Beelden van camera’s van particulieren in het gebied zijn van slechte kwaliteit en er is geen dna van een mogelijke verdachte. Het team moet meer ’ogen’ in het gebied hebben. Technici van de eenheid Noord-Holland plaatsen heimelijk zeventien camera’s op toegangswegen naar het nu sterk uitgebreide werkveld van de suv-prikker. Naast de camera’s zet de politie observatieteams in. Stil Dan wordt het stil. Is de mysterieuze suv-steker voorzichtiger geworden door alle aandacht? Is hij toevallig voor iets opgepakt en zit hij vast? Op 26 januari slaat de steker ineens weer toe. Ditmaal in Barsingerhorn. Het slachtoffer is een 15-jarig meisje. De ontsteltenis bij het team Carpin is groot en de zorgen des te groter. Barsingerhorn ligt namelijk zo’n dertig kilometer ten noordoosten van Egmond aan den Hoef. Onderzoeksleider Gosse: „Dat maakte ons onderzoek een stuk lastiger. We hadden in één klap een groter werkgebied van de dader.” Een groter gebied betekent doorgaans dat de onrust toeneemt en meer capaciteit nodig is. Dan is er ineens een doorbraak. Een vrouw meldt zich bij de politie. Ze blijkt in juni 2018 een auto te hebben gezien met een man erin die vieze gebaren maakte en haar een klap gaf vanuit de wagen. En waar de slachtoffers uit november en januari niet in slaagden, was deze getuige wel gelukt: ze had een kenteken genoteerd. Het eerste concrete spoor in de suv-zaak. Stalkingszaken De auto blijkt van een vrouw uit Julianadorp en uit onderzoek blijkt dat die mogelijk gebruikt wordt door de vriend van haar dochter: ene René V., een 27-jarige man uit Julianadorp. Martijn: „Hij bleek al net in onze systemen te zitten voor stalkingszaken.” De profiler had gelijk. V. komt op een lijst van ’persons of interest’: veertig potentiële verdachten. De recherche richt het vizier op V. Zijn auto blijkt in de buurt te zijn geweest van de locaties waar steekincidenten plaatsvonden. Ook door telecomonderzoek is V. te koppelen aan de locaties en tijdstippen. „V. bleek een vreemd rijgedrag te hebben. Als hij ’s middags klaar was met zijn werk als vrachtwagenchauffeur reed hij nog de hele dag door Noord-Holland. Vooral op kleine weggetjes. Later zou blijken dat hij tijdens de ritten ook drugs snoof.” Bewijs De vrachtwagenchauffeur wordt dan gebombardeerd tot officiële verdachte. „Maar snoeihard bewijs was er nog niet. We moesten meer hebben”, zegt Gosse. Omdat V. nu verdachte is, mag de politie meer opsporingsmiddelen inzetten. ’Carpin’ zit met een dilemma: aan de ene kant moet voorkomen worden dat V. nieuwe slachtoffers maakt, maar een snelle aanhouding kan betekenen dat V. wegens gebrek aan bewijs weer snel op straat staat. Gosse: „We moesten meer bewijs verzamelen, terwijl de verdachte onder controle zou zijn.” Het team trekt een blik techneuten open. Een speciale unit moet stiekem een microfoon, een camera en een gps-zender plaatsen in de auto van V. Martijn: „Een lastige klus, want zijn auto stond altijd vrijwel recht onder zijn slaapkamer geparkeerd en V. stond vroeg op. En er was een hond in de woning die kon aanslaan.” Telefoon In de tweede week van april slaagt het team erin om de auto van V. te laten ’volplakken’. De rechercheurs hebben geluk. Geluid en beeld zijn perfect. Ook de telefoon van V. wordt vanaf dat moment afgeluisterd. Als de teamleden ’s avonds de beelden terugkijken, zien ze de man die snuivend en masturberend stilletjes de hele dag rondrijdt. Maar aanvallen of pogingen daartoe zijn er niet. Totdat V. ineens in zijn broekzak grijpt. Martijn: „Hij pakte plotseling een mes en legde dat neer op zijn schoot. Toen wisten we dat we de goede hadden en snel moesten ingrijpen.” Het team verzint een list. Het is een ultieme gok, maar dan wel met de kans op de hoofdprijs. De rechercheurs willen hem laten opbellen in de auto en hem vragen om zich te melden op het politiebureau in Alkmaar. „We zouden dat dan doen op een traject waar hij niet makkelijk kon ontsnappen, namelijk de ring bij Alkmaar. Geflankeerd door een observatieteam en aanhoudingsteam in onopvallende auto’s”, licht Martijn toe. Ze hopen dat V. na het telefoontje van de agent in paniek iets prijsgeeft van zijn geheim. Zonnebril Gosse klapt een laptop open op tafel en op het scherm verschijnt het gezicht van een jonge vent met een zonnebril op. „We doen onderzoek naar de steekincidenten”, legt de dan bellende Gosse uit. „We denken dat jij ermee te maken hebt.” V. antwoordt: „Ik ermee te maken?” Hij belooft naar het bureau te rijden. Dan volgt een razend spannende conversatie. Zodra René V. ophangt, belt hij zijn vriendin vanuit de auto. „Neem op alsjeblieft!”, zegt V. terwijl hij wacht totdat ze opneemt. „Luister! Luister! Ik ben net gebeld door de politie. Oh my God! Ik moet nu naar het bureau komen. Mijn hele leven naar de kanker. Oh my God! Ik word verdacht van de steekincidenten.” Het is kort stil, waarna zijn vriendin antwoordt: „Pardon?” V. praat verder: „Aangehouden: dan ben je toch meteen de lul?” Zijn vriendin vertelt dat ze het vreemd vond dat V. zo veel informatie over de steekpartijen opzocht via Google. V. kijkt driftig om zich heen, zo is op de beelden van de camera in zijn auto te zien. „Ze volgen me al denk ik. Ik zie een politieauto.” Ademloos Dan klinkt weer de stem van zijn vriendin. „Je zweert me dat je er niets mee te maken hebt?” V. beweegt onrustig heen en weer in de auto. De leden van het Carpin-team luisteren ademloos mee. Vraag door! Vraag door, denken ze bijna hardop. V. zwijgt en gooit er nog een ’Oh my God’ uit. „Geef antwoord!”, beveelt zijn vriendin hem dan. Dan breekt René V. „Schat, wie of wat ik ook ben geweest. Ik hou van je met heel mijn hart.” Zijn vriendin voelt een bekentenis aankomen, net als de rechercheurs. „Schat, het spijt me”, zegt hij. „Ben je schuldig ja of nee?”, probeert zijn vriendin nog één keer. Ze huilen allebei. „Ja, het spijt me”, zegt V. dan. Bekentenis De verbinding wordt verbroken. V. koerst rechtstreeks naar het politiebureau in Alkmaar. De man die dan al ruim een half jaar Noord-Holland in zijn greep houdt, steekt rustig een sigaretje op in de auto en koerst rechtstreeks naar het politiebureau in Alkmaar. De meeluisterende politiemensen juichen hardop. Een bekentenis ’op tape’. Dit is waarop ze hoopten: de hoofdprijs. Een dag na de aanhouding van V. op het bureau legt hij een bekentenis af. Teamleider Gosse: „Het zijn momenten die je nooit meer vergeet. Ik had het laatste slachtoffer beloofd: wat er ook gebeurt, we lossen de zaak op.” De rechtbank Noord-Holland veroordeelt op 11 november de suv-steker conform de eis tot zes jaar cel en tbs. Vier van vijf onderzochte steekincidenten worden bewezen geacht, net als het stalken van een aantal vrouwen. Sommige slachtoffers ondervinden nog dagelijks geestelijke gevolgen van de aanvallen. De namen van de slachtoffers zijn gefingeerd.