’Dieet is geen mannending’

Jan Bastiaansen klapt de daktent van zijn Volkswagen-campertje open voor zijn deur in Veldhoven. Zes maanden per jaar reist de 72-jarige samen met zijn vrouw Erna door Europa met zijn busje. En omdat het steeds moeilijker werd om het trapje bij de wagen op te klimmen en zich om te kleden in de kleine ruimte bovenop, moest het roer om. „Ik ben, net als mijn vrouw, bijna twintig kilo afgevallen”, vertelt Bastiaansen trots. „We zijn nu stabiel op 67 kilo en voelen ons zeker twintig jaar jonger.” Maar blijer dan met de gewichtsafname is Jan met het feit dat zijn bloeddruk, cholesterol en bloedsuiker nu zo goed zijn, dat medicatie afgebouwd kan worden. Bier Het had wat voeten in de aarde, want de Bastiaansens hadden last van het jojo-effect. „Ik viel af, ging sporten, werd even ziek en in de winter zat het er zo weer aan.” Uiteindelijk vonden de twee hun heil in een methode waarbij gewoon gezondigd mag worden. „Ik word al mijn hele leven achtervolgd door worstenbroodjes, kroketten en frikandellen”, zegt Jan. „Na de eerste fase, waarin we écht alles moesten laten staan, zitten we nu in de fase dat we twee dagen per week gewoon alles mogen eten wat we willen. De andere dagen volgen we het dieet. En dan is het echt goed vol te houden, als ik gewoon een kroketje mag eten.” Toch merkte Jan, als man, dat andere mannen niet stonden te applaudisseren bij zijn afvalprestaties. „,Als ik mensen zie die moeite hebben met kamperen door problemen met de rug en daarvoor medicijnen gebruiken, kan ik niet nalaten ze een spiegel voor te houden. Komt dat dan door de dikke pens en zou het niet beter zijn iets aan je voeding te doen in plaats van pijnstillers te slikken? Het zijn vooral de vrouwen die daar positief op reageren. Mannen komen al snel met ’mag ik dan wel bier drinken?’ en ’ik wil gewoon mijn biefstukje’. Ze staan er minder voor open.” De cijfers spreken voor zich. In 2017 had 52 procent van de Nederlandse mannen overgewicht, tegenover 45,7 procent van de vrouwen. Sinds 1990 stijgen beide percentages, maar het aantal te zware mannen stijgt sneller dan het aantal te dikke vrouwen. Daarentegen erkent de Nederlandse Vereniging van Diëtisten (NVD) dat mannen veel minder vaak een diëtist bezoeken dan vrouwen. Er werken ook veel minder mannen in die beroepsgroep dan vrouwen. „Het zijn er echt heel weinig”, vertelt Lidian Klabbers van de NVD. Fanatiek Daarnaast, zegt diëtiste Wendy Walrabenstein, zijn de mannelijke diëtisten vaak (oud-)topsporters of mannen die sowieso erg fanatiek sporten. „En dat spreekt de gemiddelde man die gewoon van een buikje af moet natuurlijk ook niet echt aan”, legt ze uit. Zelf werkt ze overigens graag met mannen. „Het is als diëtist eerst lastig om een man te overtuigen. Ze zijn kritisch, stellen pittige vragen en willen alles weten. Maar áls ze eenmaal aan boord zijn, zijn ze fanatiek en willen ze graag luisteren.” Dat erkent ervaringsdeskundige Jan Bastiaansen, die doorging met zijn dieet ’omdat hij zijn vrouw en de diëtiste niet wilde teleurstellen’. „Als je ergens aan begint, wil je het ook goed doen.” Maar waarom ís een dieet voor het mannelijke deel van de bevolking nog zo’n taboe? „Het is een populair onderwerp om over te praten onder vrouwen”, vertelt Walrabenstein. „Mannen hebben het er gewoon niet over. Het is geen issue. Ze vinden het niet zo belangrijk. Ze grappen erover, zo van ’goed gereedschap hangt onder een afdakje’. Je merkt dat mannen vaak beginnen als ze worden aangemoedigd door bijvoorbeeld hun vrouw of als de gezondheid er om vraagt.” Het is ook de reden dat er weinig specialistisch onderzoek is gedaan naar de diëten voor mannen. „En dat is best zonde”, vindt de diëtiste. Overigens zijn er, waarschijnlijk, weinig verschillen in welke dieetmethode het best werkt bij mannen of vrouwen. „We weten daar dus relatief weinig over”, vertelt Walrabenstein. „Het enige wat we écht weten is dat bij dezelfde leeftijd en hetzelfde gewicht mannen íéts meer calorieën, eiwitten en bepaalde vitamines nodig hebben. En dat vrouwen weer net iets meer ijzer nodig hebben, omdat ze maandelijks wat bloed verliezen.” Fit Ondertussen zijn Jan en Erna Bastiaansen dolgelukkig en weer fit genoeg om Europa door te trekken. „Ik zou het vreselijk vinden om door de mand te vallen en weer aan te komen”, vertelt Jan. „Maar ik heb ontdekt wat voor heerlijke, gezonde dingen we kunnen eten. We hebben niet eens meer trek in patat. En ik mag ook een wijntje, en soms zelfs twee.”