’Christenen vormen grootste bedreigde religieuze groep’

In Pakistan, Eritrea, Myanmar, China, Noord-Korea, Irak, Afghanistan, Nigeria, en op nog veel meer plekken zijn christenen slachtoffer van vervolging. Volgens een recent rapport van het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken neemt de moord op de christenen ’genocidale’ vormen aan. Het christendom dreigt in delen van het Midden-Oosten zelfs te verdwijnen. De berichtgeving over deze ontwikkeling is summier, concluderen de opstellers van het rapport: ’Mogelijk om politiek-correcte redenen omdat het christendom vaak met het kolonialisme wordt geassocieerd’. Wegens dit vermeende gebrek aan aandacht voor het lot van de christenen, organiseren Sonja Dahlmans (50), voormalig docent Nederlands en student theologie, en de predikant Henk Jan Prosman vandaag een tocht langs ambassades in Den Haag van landen waar christenen worden vervolgd. „Het verbaasde mij dat wij bijvoorbeeld over Myanmar weten van de NOS dat de Rohingya-moslims daar worden vervolgd, maar niet dat dit ook gebeurt met de christelijke Kachin in hetzelfde land”, zegt Sonja Dahlmans. „Ik ben me in die berichtgeving gaan verdiepen en het lijkt een patroon. Neem de aanslag op moslims in Christchurch. Terecht was daar wereldwijd grote verontwaardiging over. Maar toen in Sri Lanka honderden christenen werden vermoord, spraken mensen als Obama en Clinton ineens over een aanslag op ’toeristen en Easter worshippers’ – Pasen-aanbidders. Nou ja, als je al niet eens durft te benoemen over welke religie het gaat.” Waar komt die omzichtigheid uit voort, denkt u? „Ik weet niet wat er in hun hoofden omgaat. Maar voor veel mensen kunnen christenen kennelijk per definitie geen slachtoffer zijn. Christenen worden gezien als welvarend en als mensen met een ’witte huidskleur’, zoals Frans Timmermans onlangs letterlijk zei. Terwijl christenen in meerderheid niet blank zijn en overwegend arm. Daar gaat het ook niet om. Wat aan de orde is, is dat christenen massaal worden vervolgd en vermoord en dat we niet terughoudend moeten zijn als we daarover willen spreken.” Merkt u die terughoudendheid ook in eigen kring? „Ja, want als je dit probleem aan de orde stelt, word je al snel een ’islamofoob’ genoemd en in verband gebracht met ’extreemrechts’. Om onduidelijke redenen word je gelieerd aan partijen als de PVV en Forum voor Democratie terwijl de meeste christenen gewoon CDA, ChristenUnie of SGP stemmen. Het debat hierover is extreem gepolariseerd. Daarom houden veel mensen zich stil. Uit angst. Dat willen wij doorbreken.” U was met name geschokt door de onwil van westerse landen om de vervolgde christen Asia Bibi op te nemen. De jonge vrouw werd in Pakistan met de dood bedreigd. „In het Verenigd Koninkrijk wilden ze Asia Bibi niet opvangen omdat haar komst zou leiden tot ’sociale onrust’. Er wordt dan niet bij gezegd wie die onrust veroorzaakt, namelijk radicale moslims die haar willen vermoorden. Wanneer je een vluchteling die in eigen land gelyncht dreigt te worden geen veiligheid wilt bieden uit angst voor gewelddadige reacties, dan is er toch iets raars aan de hand met het vrije Westen? Wij importeren die mentaliteit, en het effect op ons is: we durven zo iemand niet meer in ons midden op te nemen.” Hoe ernstig is de vervolging van christenen werkelijk? „Onderzoekers beweren dat de kerk nu zwaarder wordt vervolgd dan ooit. Tweehonderd miljoen christenen zouden slachtoffer zijn van vervolging: daarmee is het de grootste bedreigde religieuze groep. Het is als een vlek die zich uitbreidt. Ik las een rapport van de Europese Unie over misstanden ook bij ons in Europa: intimidaties, vandalisme jegens kerken en begraafplaatsen, christelijke vluchtelingen in opvangcentra die worden gemolesteerd, christenen wier burgerrechten worden aangetast.” U maakt een tocht langs ambassades. Wat wilt u bereiken? „Wij zien het als een soort aftrap om mensen bewust te maken van wat er gaande is. In de hoop ook dat mensen minder angstig worden om de vervolging van de kerk aan de orde te stellen. Andries Knevel tweette laatst dat hij terughoudend was om hierover te spreken uit angst in een debat over de islam terecht te komen. Hij wilde zich niet langer door die vrees laten leiden. Ik denk dat het niet zozeer gaat om de mogelijke acties van moslims; er zijn voldoende situaties waarin moslims hun christelijke buren hebben geholpen. Het gaat erom dat vooral politiek-correcte mensen jou verwijten te lijden aan ’islamofobie’ of aan een ander ziektebeeld, waardoor deze discussie zo ontzettend moeilijk kan worden gevoerd. Ik merk het als ik erover begin: het gesprek stokt, mensen kijken je glazig aan. Het is glad ijs waarop je je begeeft. Mensen maken zichzelf monddood, terwijl de vervolgde christenen onze hulp nodig hebben. Uiteindelijk gaat het om hen, de slachtoffers.”