Het jubelende jubileum van Suske en Wiske

Op 30 maart 1945 verscheen de eerste strook van Suske en Wiske in de krant. Precies 75 jaar later zijn de ingrediënten van de nog altijd razend populaire familiestrip nog altijd precies hetzelfde als toen. Hoewel? Tien opmerkelijke Suske en Wiske-feiten: Rikki Tekenaar Willy Vandersteen meldt zich na de bevrijding van België bij dagblad De Nieuwe Standaard met een strip waar hij het afgelopen jaar aan heeft gewerkt: Suske en Wiske. Een vervolgstrip zal de dagelijkse verkoop van het dagblad gaan opkrikken, houdt hij de redactie voor. Op 30 maart 1945 start de publicatie, waarbij de krant de naam heeft veranderd Rikki en Wiske. In een aankondiging van het tweede verhaal wordt Rikki ‘op een lopen gezet’ voor een ‘schoenenbon’. Hij keert nooit meer terug. Vandersteen is niet tevreden over Rikki, hij is te oud en lijkt iets teveel op Kuifje. In de tussentijd is Wiske’s broer gevangengezet, zo vernemen lezers pas 58 jaar later in het boek De Gevangene van Prisonov. Suske Rikki wordt in het tweede avontuur vervangen voor de op het eiland Amoras gevonden Suske. De nieuwe boezemvriend van Wiske heeft geen familie, op zijn als geest ronddwalende over-over-over-overgrootvader Sus Antigoon na. Hoewel Wiske zich vaak jaloers opstelt als Suske in de belangstelling staat van andere meisjes, blijft de relatie er een van broer en zus. En daar mag niets aan veranderen, zo laat Vandersteen in zijn testament optekenen. Schalulleke De lappenpop van Wiske gaat aanvankelijk door het leven als Schalulleke; sjalotje of lente-ui in het Vlaams. Als Suske en Wiske in Nederland wordt uitgegeven wordt gevreesd dat de naam van de pop bij de noorderburen een andere associatie oproept. De naam wordt daarop aangepast in Schanulleke. Volksbuurt Voor Suske en Wiske laat Vandersteen zich inspireren door zijn jeugd in de Antwerpse volksbuurt Seefhoek. De taal, humor en zelfs de woningen en straten uit de wijk maken de familiestrip voor veel Vlamingen enorm herkenbaar. Als Suske en Wiske wordt gepubliceerd in het weekblad Kuifje en steeds beter gaat verkopen in Nederland, verdwijnt het typisch Vlaamse door de jaren naar de achtergrond. „Lambik, van nu af spreken wij beschaafd Nederlands en daarom wil ik voortaan Sidonia heten”, kondigt tante Sidonie in 1964 in het boek De Nerveuze Nerviërs zelfs officieel aan. Haar van Lambiek Halverwege het derde album De Sprietatoom maakt Lambik zijn opwachting. De kleurrijke pilsdrinkende stuntelaar is zo kaal als een biljartbal, op drie haarsprietjes bij elk oor na. In het boek Het Zingende Nijlpaard blijkt dat de jonge Lambik zwart stekelhaar had. In De Sterrenplukkers is dit weer blond. Zijn kale knikker zit de ijdele Lambik dikwijls dwars. In De Kale Kapper gaat Lambik al knippend op zoek naar een haargroeimiddel. Uiteindelijk legt hij zich bij zijn kaalheid neer. Hoewel: in De Mysterieuze Mijn vraagt hij de heilige Sint Barbara toch om een bos krullen. Nóóit trouwen Suske en Wiske wordt vanaf 1972 gemaakt door Paul Geerts. Vandersteen houdt zich tot aan zijn dood in 1990 alleen bezig met advies. In zijn testament legt hij enkele strenge beleidsregels vast voor Suske en Wiske. De hoofdpersonen mogen met hun tijd meegaan, maar verder: geen overdadig geweld, geen racisme, geen geloofsovertuiging, niet roken, geen drugs en geen seks. En ook: géén voor de hand liggend huwelijk tussen de vrijgezellen Lambik en Sidonia. Prins Bernard In 1989 vraagt Prins Bernhard persoonlijk aan Paul Geerts of hij geen Suske en Wiske-verhaal wil maken over de door stropers bedreigde zwarte neushoorn. Geerts gaat in zijn vrije tijd aan de slag en maakt het boek De Rinoramp, waarin de Nederlandse prins zelf ook een kleine rol speelt. De opbrengst van het stripboek wordt gedoneerd aan het Wereld Natuur Fonds. Altijd KLM Al vanaf het eerste verhaal trekken Suske en Wiske de hele wereld over. Aanvankelijk met de helikopter Gironef van professor Barabas, maar op zeker moment zijn de striphelden nogal frequent flyers bij de Nederlandse luchtvaartmaatschappij KLM. Van een officiële deal is geen sprake, maar lang genoten Suske en Wiske-makers op last van hogerhand voor vrijwel niets met KLM. Strijkplank Het ‘strijkplankfiguur’ van Sidonia is jarenlang het meest extreme voorbeeld van de naoorlogse zedelijkheid die er rust op vrouwelijke strippersonages. Toch verandert er niets als de strenge uitgevers de teugels vanaf de jaren zestig laten vieren. Steeds meer jonge lezers vinden dit raar. „Wat een vreemde man, kregen we regelmatig te horen over Sidonia”, gaf de huidige tekenaar Luc Morjaeu vorig jaar tegen De Telegraaf als reden op voor de in 2017 alsnog ingevoerde boezems. LINK:suske-en-wiske-vanaf-vandaag-met-nieuwe-verhalen-in-de-telegraaf Manga Tekenaar Marc Legendre en schrijver Charel Cambré krijgen in 2013 de vrije hand om Suske en Wiske in een losstaande serie volledig te moderniseren. Oudere lezers schudden het hoofd bij de naar manga-neigende tekeningen en het geweld in de nevenreeks Amoras. Jonge lezers zijn wildenthousiast: de verkoopcijfers gaan door het dak. Speciaal voor Telegraf-lezers: gratis Suske en Wiske-album. Digitale abonnees kunnen het album ook lezen via de vertrouwde apps of webbrowser waarin zij dagelijks De Telegraaf lezen.