’Wouter was hier kind aan huis’

Alexandra Plumbs ogen beginnen gaandeweg het gesprek te glinsteren als ze over de 34-jarige Wouter van Luijn praat. Ze waren leeftijdgenoten. De Roemeense van geboorte begon rond haar 23e het Italiaanse restaurant aan de Tweede Helmersstraat in Amsterdam-West, op een steenworp afstand van de woning van Van Luijn. En zo kwam Wouter in haar leven. „Hij had iets met ondernemerschap. Daarom klikte het tussen ons. Hij was een vriend van het huis. Zolang ik Wouter ken, werkte hij serieus aan een carrière in de filmwereld. Hij wilde daar echt in slagen”, vertelt Alexandra Plumb ontroerd. Ze wonen allebei al jaren in het gemoedelijke Amsterdamse buurtje en de vrijgezel Wouter behoorde bijna tot het meubilair van Alexandra Plumbs restaurant. „Wij ontvangen heel veel mensen uit de filmwereld. Paul Verhoeven komt ook af en toe langs. Wouter hoorde daar als creatieveling helemaal tussen. Ik noemde hem vaak plagend Johnny Depp of ’de piraat’. Hij kwam voor mijn gevoel zo uit Pirates of the Caribbean lopen.” Hij had een druk sociaal leven en kwam in de cafés aan de Marnixstraat, zoals Weber en Lux. „Of we zaten met het hele team van Ciro op de steiger aan de Stadhouderskade. Met een fles prosecco. Dan kwamen de mooie verhalen en de grote vragen op tafel. Wouter was heel erg onderhoudend.” Alexandra Plumb beschrijft zijn innemendheid. „Dan zat hij tussen mijn team en het was zo bijzonder: hij was echt goed met iedereen. Mijn personeel is vaak ook student en dus maak ik van tijd tot tijd mee dat werknemers vertrekken. Hun leven komt in een volgende fase. Maar Wouter bleef. En als er dan weer een nieuweling binnenkwam, was Wouter daar weer goed mee. Hij zorgde gewoon voor een goede sfeer”, vertelt Alexandra Plumb met warmte in haar stem. En ja, zo’n jongen blowde echt wel eens. Alexandra Plumb, fel: „Natuurlijk, als we met z’n allen lekker zaten te kletsen, dan gebeurde dat op zijn tijd. Maar dat is niks vreemds, heel Amsterdam doet het. En trouwens, ook daarbuiten. Maar nu lees ik in de Spaanse kranten dat hij misschien betrokken zou zijn bij een drugsdeal. Dan krijg ik het moeilijk, want dat past niet bij Wouter.” Het team is zaterdagavond naar Café Helmers getogen, om daar op Wouters leven het glas te heffen. Alexandra Plumb: „We moesten iets doen. We kennen zijn familie niet, maar Wouter was voor ons een beetje familie. Verdrietig in een hoekje zitten, voelt niet als Wouters stijl. Nadat het restaurant leeg was, keken we elkaar aan en wisten we maar één goede manier. Op Wouters manier, namelijk door het leven te vieren. Dat deed hij. Maar toen ik vanmorgen wakker werd, voelde ik me meteen weer zo ellendig. Dat Wouter er niet meer is, is niet te bevatten.”