Mona Keijzer: Na vijf jaar weer eens echt weg

Toen ze jong was ging Mona Keijzer vrijwel nooit op vakantie. En nog steeds vindt ze het thuis eigenlijk ook wel best, met een parasolletje en een boek in de tuin. Daar komt nog bij dat het met vijf zoons een heuse ’volksverhuizing’ is om de hort op te gaan. Maar dit jaar heeft Keijzer grootse plannen: rondreizen door Amerika! Waarom gingen jullie vroeger niet de hort op in de zomer? Mijn ouders hadden het geld er niet voor. Mijn moeder werkte thuis en mijn vader had verschillende banen, met name in de vishandel. In totaal ben ik toen drie keer op vakantie geweest. Op de camping? Eén keer zijn we met de trein naar Italië gegaan, waar we een appartementje hadden gehuurd. Dat was heel bijzonder. Ik was zes en mijn broertje was er nog niet, dus we gingen met mijn zus, mijn ouders en mijn tante en haar twee dochters van ongeveer onze leeftijd. Ik weet nog goed dat je daar geen water uit de kraan kon drinken. Mijn moeder kookte telkens pannetjes water die ze in de koelkast liet afkoelen. Daar zat een hele speciale smaak aan die me altijd is bijgebleven. Verder zijn we nog een keer naar Sporthuis Centrum Meerdal geweest, een soort Center Parcs. En naar een vergelijkbaar park in Duitsland. De meeste zomers bleef u dus gewoon thuis? In Volendam, met een zomerkaart voor het zwembad. Dat vond ik ook helemaal niet raar. Waar je mee opgroeit, vind je normaal. Nog steeds ben ik heel tevreden thuis, op mijn eigen plekje. Met de parasol en een boek in de tuin? En steden bekijken in Nederland met mijn man. We proberen een keer per jaar een weekendje weg te gaan. Naar Groningen, Zwolle, Maastricht of Den Bosch. U gaat me toch niet vertellen dat u al die tijd alleen wat stedentripjes hebt ondernomen? Met vijf kinderen kan je niet iedere zomer op vakantie, dat is een hele volksverhuizing. Deze zomer gaan we dus voor het eerst sinds vijf jaar weer echt weg. Voor het eerst ook alleen met de twee jongste zoons, de andere drie zijn afgehaakt. En waar gaat de reis heen? Naar Amerika. Tweeëneenhalve week toeren en slapen in van die motelletjes. We rijden langs de westkust: Las Vegas, Los Angeles, Californië, Utah, Death Valley, Grand Canyon, de Alcatraz-gevangenis... Leuk! Wiens idee was dat? Dat was mijn idee. Ik vind Amerika erg leuk. Vijf jaar geleden hebben we ook een rondreis gemaakt, die ging toen langs de oostkust. Dat was nog met zijn vijven, dus toen hebben we met zo’n hele grote camper rondgereden. Ik vond dat geweldig. Lekker met je gezin in een soort cocon zitten en je eigen gang kunnen gaan. Waarom Amerika? Ken je dat liedje van Razorlight: „All my life I have been watching America.” We groeien hier in het westerse deel van Europa natuurlijk op met Amerikaanse films, Amerikaanse muziek, Amerikaanse talkshows… Ik weet nog dat ik in de metro in Amerika zat en dat ik besefte dat ik de mensen om me heen gewoon kan verstaan, daar aan de andere kant van de oceaan. U bent een beetje een Americanofiel? Ik hou wel van Amerika. Wat ik erg mooi vind, is dat Amerikanen trots zijn op ondernemers. Nu schiet u in uw rol van staatssecretaris van Economische Zaken… Nee, dat meen ik echt! Amerika viert succes. In Nederland vieren wij wel olympische succesnummers, maar we vieren amper onze economische succesnummers. Dat vind ik heel erg mooi aan Amerika. Je kunt het ook allemaal overdreven vinden, net als wanneer je wordt begroet met: ’Helló my dear, how are you! Can I get you a nice cup of coffee?’ Maar ik vind dat juist zo leuk! Is weer eens wat anders dan de Amsterdamse bediening. Nou, het is dat jij het zegt! Dankjewel. Rust u wel uit, tijdens zo’n volle reis? Nee, maar ik kan vrij snel tot rust komen. Ik moet gewoon twee, drie nachten goed slapen en dan met mijn eigen koffiezetapparaat en mijn ochtendjas en mijn krantje kunnen rondsloffen. Dan ben ik na drie dagen weer helemaal het ventje.