Wendy Louise (47) is ongewild kinderloos: Ik woon nu met mijn zus

"Het verhaal van hoofdpersoon Sara zou mijn verhaal kunnen zijn", vertelt de schrijfster op een herfstig, maar zonnig terrasje achter een kopje gemberthee. "Toen ik 26 was, begon ik voor het eerst voorzichtig aan kinderen te denken. Moeder worden was mijn liefste wens. Ik wilde graag een dochter, had graag voor iemand gezorgd.

PANIEK

Misschien ging ik het idealiseren, maar de realiteit was dat de relatie waar ik me toen in bevond niet ideaal was. Ik woonde in Spanje en mijn vriend was niet echt 'huwelijksmateriaal'. Hij werkte in het nachtleven en had niet echt een stabiel leven.

Ik was 27 toen ik uit Spanje terugkwam. Mijn vriendinnen hadden wel al een gezinnetje. Ik was alleen maar aan het werk geweest in Spanje. Rond mijn dertigste brak de paniek uit. Wat als ik nooit De Ware tegen zou komen? Wat moest ik dan met mijn kinderwens?

'Ik belazer mijn man met een moeder van het schoolplein'

ZAADBANK

Ik dacht 'Als ik nu niet iemand vind, krijg ik nooit kinderen'. Ik heb zelfs nog overwogen alleenstaande moeder te worden met behulp van de zaadbank én de hulp van mijn moeder en zus, maar heb dat idee laten varen. Ik vond het zo niet romantisch, te klinisch.

Ik dacht ook steeds 'Ik heb nog wel even' en 'Misschien kom ik hém toch nog wel tegen'. Ik kreeg vijf jaar geleden nog een relatie. Ik was 42, het had nog gekund. Maar helaas hield ook deze relatie geen stand.

PRINS

Inmiddels heb ik er vrede mee. Het voordeel van ouder worden is dat je steeds meer gaat relativeren. Ik heb een heel leuk leven met een fijne baan, een fijne zus en genoeg vrienden om me heen.

Je kunt wel blijven wachten op de prins op het witte paard, maar na haar scheiding is mijn zus - die ook geen kinderen heeft - bij mij komen wonen. We woonden in Spanje ook al samen en dat beviel heel erg goed. We hebben nu met z’n tweetjes in Nederland een huis gekocht en wonen samen als een heel knus paartje.

SEKS

Zonder de seks natuurlijk, haha. We zijn ook nog eens close met onze ouders. We gaan ook nog weleens met z’n viertjes op vakantie. Wat ik wel jammer vind is dat mijn ouders nooit opa en oma zijn geworden.

Mijn zus en ik dromen ervan terug te gaan naar Spanje. Om in Valencia een B&B te beginnen. We zijn daarvoor aan het fundraisen en ook de opbrengsten van dit boek gaan in de ‘Valencia-pot’.

Susan werd opgelicht: Zijn 'ouders' waren kennissen uit zijn criminele circuit

BOEK

Ik ben dus lang verdrietig geweest over het feit dat ik geen kinderen heb gekregen, maar ik denk er nu anders over; mijn boek was al een hele bevalling en had ik misschien niet geschreven als ik kinderen had gehad. Ik heb het over een periode van vijf jaar geschreven en soms liep de realiteit over in fictie.

Dan was ik in het echte leven op het strand met de man van wie ik in het boek op dat strand zwanger was geraakt. Maar hoofdpersoon Sara heeft het iets anders aangepakt dan ik heb gedaan kan ik verklappen", besluit ze. "Hij moest eens weten."