Fraudeturken opsporen kost tijd, moeite en geld

Misschien dat het daarom nog wel weinig gebeurt, want de ’pakkans’ is in een land als Turkije juist erg groot, omdat het kadaster daar professioneel is ingericht, en er goed gebruik kan worden gemaakt van openbare bronnen. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld Marokko, waar dit veel minder goed is geregeld. Want uiteraard richten gemeenten zich als het gaat om bijstandsfraude, terecht, niet alleen op mensen met een Turkse achtergrond. De ene gemeente gaat voortvarender te werk dan de andere. Het houdt in dat een bijstands-Turk in Rotterdam (dat in 2016 en 2017 in totaal 53 fraudeonderzoeken in Turkije instelde) veel meer risico loopt dan in het vlakbij gelegen Schiedam. In de stad, waar de bevolking voor meer dan tien procent uit Turken bestaat – zo wijzen cijfers van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu uit – werden maar drie onderzoeken geregeld. Die leidden niet tot het stopzetten van een uitkering. Commercieel Zo’n onderzoek kan overigens lang duren. Maanden tot jaren, als er gebruik wordt gemaakt van het Internationaal Bureau Fraude, waarbij de kosten voor rekening komen van het Rijk. Het kan ook veel sneller als een gemeente een commercieel bureau inschakelt, maar dan tikken de kosten behoorlijk aan. Die komen in dat geval voor rekening van de gemeenten zelf. Omdat er naar schatting tussen de 8.000 en 12.000 sjoemelende Nederturken zijn, valt er nog veel te winnen. De zeventien gemeenten in Nederland met procentueel gezien de meeste Turken hebben in de voorbije jaren 235 onderzoeken gedaan, waarbij moet worden aangetekend dat enkele gemeenten geen specifieke cijfers konden overleggen. Voor zover gemeld leidde het in slechts 47 gevallen tot het stopzetten van een bijstandsuitkering en eventueel terugvorderen van te veel uitgekeerde steun. Waarbij ook hier moet worden vermeld dat zeven gemeenten hierover geen duidelijkheid konden verschaffen.